Τα παιδιά στη Σρι Λάνκα «πάνε στο κρεβάτι πεινασμένα», στηλίτευσε χθες Παρασκευή ο διευθυντής του τμήματος του Ταμείου των Ηνωμένων Εθνών για την Παιδική Ηλικία (UNICEF) που είναι αρμόδιο για τη νότια Ασία, ο Τζορτζ Λαριεά-Ατζέι.
«Τα παιδιά της Σρι Λάνκα πάνε στο κρεβάτι πεινασμένα, χωρίς να ξέρουν τι θα φέρει το αύριο, αν θα μπορέσουν να φάνε όταν πεινάνε», τόνισε ο κ. Λαριεά-Ατζέι, υπογραμμίζοντας ότι η κρίση έχει περιφερειακό χαρακτήρα, ότι τις ίδιες ελλείψεις μπορεί να αντιμετωπίσουν και άλλα κράτη της νότιας Ασίας.
«Η οικονομική επισφάλεια και ο πληθωρισμός απειλούν τη ζωή των παιδιών σε όλη τη νότια Ασία», επέμεινε. «Αυτό που είδα στη Σρι Λάνκα μας δείχνει τι μπορεί να συμβεί και σε άλλες χώρες της νότιας Ασίας».
Οι οικογένειες είναι πλέον αναγκασμένες «να παραλείπουν γεύματα», αφού δεν έχουν τα μέσα για να κάνουν προμήθειες, εξήγησε ο αξιωματούχος της υπηρεσίας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών.
Η UNICEF ζητεί να αποδεσμευτεί επείγουσα βοήθεια ύψους 25 εκατομμυρίων δολαρίων για να καλυφθούν οι άμεσες ανάγκες των μισών παιδιών στη Σρι Λάνκα.
Κάπου 127.000 παιδιά που πάνε σχολείο —από τα 570.000 συνολικά— έχουν πρόβλημα υποσιτισμού, σύμφωνα με τις στατιστικές της κυβέρνησης, που απηύθυνε επίσης έκκληση για βοήθεια αυτόν τον μήνα.
Η Σρι Λάνκα, κράτος με 22 εκατομμύρια κατοίκους, παραμένει βυθισμένη σε οικονομική κρίση ιστορικών διαστάσεων, κύρια συμπτώματα της οποίας είναι οι μεγάλες ελλείψεις τροφίμων, καυσίμων και φαρμάκων, ελλείψει συναλλάγματος για τις εισαγωγές τους.
Στη χώρα αναμένεται συρρίκνωση-ρεκόρ της οικονομίας (τουλάχιστον 8% του ΑΕΠ) το 2022.
Το νησί της νότιας Ασίας κήρυξε στάση πληρωμών του εξωτερικού του χρέους, ύψους 51 δισεκατομμυρίων δολαρίων, στα μέσα Απριλίου· διαπραγματεύεται το τρέχον διάστημα με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο την ενδεχόμενη αναδιάρθρωσή του.
Στη Σρι Λάνκα ξέσπασε πολιτική κρίση από την 9η Απριλίου, όταν άρχισαν μαζικές κινητοποιήσεις σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τις ελλείψεις προϊόντων πρώτης ανάγκης. Έφθασε στο απόγειό της την 9η Ιουλίου, όταν δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές πλημμύρισαν τους δρόμους του Κολόμπο και κατέλαβαν το προεδρικό παλάτι, αναγκάζοντας τον Γκοταμπάγια Ρατζαπάξα να καταφύγει στη Σιγκαπούρη και να υποβάλει την παραίτησή του μερικές ημέρες αργότερα.