US Open: Τζόκοβιτς και Μεντβέντεφ μάχονται για το τρόπαιο

Μετά από μία τρομερή μάχη ο Νόβακ Τζόκοβιτς επικράτησε με 3-2 σετ του Αλεξάντερ Ζβέρεφ και προκρίθηκε στον τελικό του US Open

Μετά από μία τρομερή μάχη ο Νόβακ Τζόκοβιτς επικράτησε με 3-2 σετ του Αλεξάντερ Ζβέρεφ και προκρίθηκε στον τελικό του US Open (στις 23:00 της Κυριακής), όπου θα αντιμετωπίσει τον Ντανίλ Μεντβέντεφ.

 

 

Το Νο1 και το Νο2 της παγκόσμιας κατάταξης θα διεκδικήσουν το βαρύτιμο τρόπαιο του τελευταίου Grand Slam της σεζόν, με τον «Νολε» να είναι έτοιμος να «γράψει ιστορία», καθώς θα έχει την ευκαιρία να κατακτήσει το 4ο κορυφαίο Major μέσα σε μία χρονιά, μιας και έχει πάρει ήδη το Australian Open, το Roland Garros και το Wimbledon.

Απέναντί του θα βρει τον σπουδαίο Ρώσο, ο οποίος με την 6η του σερί νίκη στη Νέα Υόρκη επικράτησε 3-0 του Φίλιξ Οζέρ-Αλιασίμ (6-4, 7-5, 6-2) στον πρώτο χρονικά ημιτελικό και πήρε το «εισιτήριο» για τον δεύτερο τελικό της καριέρας του στο US Open.

Το ματς κρίθηκε εν πολλοίς στο δεύτερο σετ, όταν ο Καναδός ήταν μπροστά με 5-2 κι έτοιμος να κάνει το 1-1, ωστόσο, ο Μεντβέντεφ με τρομερή αντεπίθεση πήρε πέντε σερί games, για να φτάσει στο 7-5 και το 2-0.

Ο δεύτερος ημιτελικός ήταν πραγματικό ντέρμπι, με τον Τζόκοβιτς να παίρνει τελικά «εκδίκηση» για την ήττα του από τον Ζβέρεφ στον ημιτελικό του Ολυμπιακού τουρνουά του Τόκιο.

Ο κορυφαίος τενίστας του κόσμου νίκησε με 3-2 (4-6, 6-2, 6-4, 4-6, 6-2) και για 9η φορά στην καριέρα του θα δώσει το «παρών» στον καταληκτικό αγώνα του Αμερικανικού τουρνουά!

Συνολικά για τον «Νολε» είναι η 31η φορά στην τεράστια καριέρα του που θα βρεθεί σε τελικό Grand Slam, ισοφαρίζοντας το ρεκόρ του μεγάλου, Ρότζερ Φέντερερ.

Αν μάλιστα, καταφέρει να νικήσει τον Μεντβέντεφ στον τελικό της Κυριακής (12/09), τότε θα φτάσει τους 21 Grand Slam τίτλους και θα ξεπεράσει τους Ρότζερ Φέντερερ και Ράφα Ναδάλ, που έχουν από 20.

Παράλληλα, σε περίπτωση που κατακτήσει το US Open, θα κάνει το 4Χ4 στα Grand Slam της σεζόν, κάτι που έχει να συμβεί εδώ και 52 χρόνια και συγκεκριμένα από το 1969, όταν το είχε κάνει ο Ροντ Λέιβερ.