Ο κορυφαία Ελληνίδα μαραθωνοδρόμος, η Μαρία Πολύζου, αποκάλυψε μέσω του βιβλίου της “Μην Τα Παρατάς” ορισμένες σκοτεινές στιγμές από τη ζωή της, όπως ο βιασμός από τον πατέρα της ήταν ήταν ακόμα μικρό παιδί.
“Γεννήθηκα στην Πάτρα ο πατέρας μου ήταν ψαράς, δούλευε σκληρά αλλά ήταν πάμπτωχος. Ο πατέρας μου ήταν άγριος στην όψη και στους τρόπους. Δεν ήταν ψηλός, μάλλον μετρίου αναστήματος. Είχε σκούρα επιδερμίδα και το καλοκαίρι μαύριζε περισσότερο λόγω δουλειάς. Είχε μαύρα μαλλιά και μούσια που τον έκαναν ακόμη πιο τρομακτικό. Έπινε και όταν μεθούσε, γινόταν βίαιος. Μας χτυπούσε και τον τρέμαμε όλοι. Εμένα από την ηλικία των 11-12 ετών με βίαζε”, αναφέρει σε ένα απόσπασμα του βιβλίου της.
Το τρέξιμο μεγάλων αποστάσεων αποτέλεσε σανίδια πνευματικής σωτηρίας της. Το 1996 έγινε η πρώτη Ελληνίδα που εκπροσώπησε τη χώρα μας σε Μαραθώνιο Ολυμπιακών Αγώνων και το 2010 η γυναίκα που αναβίωσε το Φειδιππίδειο άθλο, διανύοντας διαδρομή Αθήνα – Σπάρτη – Αθήνα – Τύμβος Μαραθώνα (524 χιλιόμετρα) για την επέτειο των 2,5 χιλιάδων χρόνων από τη Μάχη του Μαραθώνα.
“Μου άρεσε να δραπετεύω στον δικό μου κόσμο. Την ομορφιά που χρειαζόμουν την έφτιαχνα μέσα μου. Υποσυνείδητα ίσως, από πολύ μικρή προσπαθούσα να μην είμαι εντελώς εκεί όπου βρισκόταν το σώμα μου, αλλά να περιπλανιέμαι όπου με οδηγούσε το μυαλό και η ψυχή μου”, αναφέρει σε άλλο απόσπασμα του βιβλίου της.
Μιλώντας στην εκπομπή “Live News” του Mega Channel, αναφέρθηκε και στη μάχη με τον καρκίνο που έδωσε και από την οποία βγήκε νικήτρια, όπως και στους άλλους αγώνες της: “Έτσι μου δόθηκε τελικά η ζωή. Όχι μόνο να διανύω τα 42.195 μέτρα, όχι μόνο να τερματίζω τον καρκίνο του μαστού που πέρασα, αλλά κυρίως όμως να καταφέρνω να βγαίνω νικήτρια από την μεγαλύτερη μάχη που έδωσα. Με την κακοποίηση. Με σωσίβιο τον αθλητισμό τα όνειρα και τους στόχους μου κατάφερα να βγω από τη μαυρίλα και να προχωρήσω στη θέση που ήθελα εγώ να βάλω τον εαυτό μου”.
Τέλος, η 52χρονη πρώην πρωταθλήτρια προέτρεψε όλα τα παιδιά που όπως εκείνη πέφτουν θύματα κακοποίησης, να μιλήσουν χωρίς φόβο: “Τα καταθέτω γιατί έχουμε χρέος να προστατεύουμε τα παιδιά μας. Έχουμε χρέος και κάθε παιδί πρέπει να ξέρει ότι μπορεί να μιλήσει”.