Ο Γιούρι Βέρνινταμπ που πριν από λίγους μήνες οδήγησε την Σέριφ σ’ ένα σπουδαίο “διπλό” στην Μαδρίτη επί της Ρεάλ για το Champions League είναι πλέον στην διάθεση της πατρίδας του της Ουκρανίας, έτοιμος για να πολεμήσει.
Ο 56χρονος Ουκρανός προπονητής, που έφυγε από την Μολδαβία και την Σέριφ, μίλησε στο BBC για την απόφαση του να επιστρέψει στην χώρα του και να πολεμήσει.
Οι δηλώσεις του Γιούρι Βέρνινταμπ
«Ο γιος μου με πήρε τηλέφωνο στις 4:30 το πρωί και μου είπε ότι οι Ρώσοι μας επιτέθηκαν. Τότε ήξερα ότι θα επέστρεφα στην Ουκρανία για να πολεμήσω. Έφυγα για την Ουκρανία τις πρώτες πρωινές ώρες του Σαββάτου. Εφτασα την Κυριακή. Μου πήρε 11 ώρες από την Τίρασπολ για να φτάσω στο σπίτι μου στην Ουκρανία.
Όταν επέστρεψα σπίτι, είδα πολλούς άντρες να φεύγουν από τη χώρα. Αν επιστρέψουν, θα χαρώ. Καταλαβαίνω όμως ότι έφυγαν με τις οικογένειές τους σε άλλες χώρες. Στην περιοχή μου πολλοί άνδρες έφυγαν. Κατάλαβα τότε ότι δεν θα μπορούσα να κάνω το ίδιο. Είπα στον εαυτό μου ότι μόλις επέστρεφα σπίτι, θα ενταχθώ στον στρατό. Οι αγαπημένοι μου προσπάθησαν να με σταματήσουν. Ευχαριστώ τη γυναίκα μου που με στήριξε. Γνωρίζει τον χαρακτήρα μου. Αν πάρω μια απόφαση, δεν θα την αλλάξω.
Δεν φοβάμαι κανέναν. Για δύο χρόνια διδασκόμασταν τη θεωρία και μετά μάθαμε να χειριζόμαστε ένα όπλο. Αλλά αυτό ήταν πολύ καιρό πριν. Δεν μπορώ να πω ότι δυσκολεύομαι να χρησιμοποιήσω τα όπλα, ξέρω πώς να τα χρησιμοποιώ.
Δεν έχω το δικαίωμα να αποκαλύψω ποιος είναι ο ρόλος μου στο στρατό. Τώρα, είμαστε έτοιμοι να πάμε όπου μας πουν. Δεν έχω χρησιμοποιήσει το όπλο μου ακόμα, αλλά είμαι πάντα έτοιμος. Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι η Ουκρανία θα κερδίσει αυτόν τον πόλεμο. Δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα άλλο. Είμαι σίγουρος γι’ αυτό. Αυτή η τραγωδία μας ενώνει ως έθνος.
Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι δεν καταλαβαίνω τους Ρώσους που δεν είναι απέναντι στον Πούτιν. Λέει συνεχώς ψέματα. Νομίζω ότι οι απαιτήσεις της Ρωσίας είναι αδύνατο να ικανοποιηθούν.
Τις τελευταίες εβδομάδες, οι παίκτες με ρωτούσαν γιατί ήμουν λυπημένος όλη την ώρα. Έλεγα ότι όλα ήταν καλά, αλλά σύντομα κάτι θα συνέβαινε. Το ένιωθα. Η σκέψη για το ποδόσφαιρο με παρακινεί. Το ποδόσφαιρο είναι η ζωή μου. Ελπίζω ότι αυτός ο πόλεμος δεν θα κρατήσει πολύ. Θα κερδίσουμε και θα επιστρέψω στην αγαπημένη μου δουλειά».