Δύο δύσκολα και κολλητά εκτός έδρας παιχνίδια έδωσε ο Ολυμπιακός μέσα σε διάστημα -περίπου- μίας εβδομάδας.
Το δεύτερο μάλιστα δεν ήταν και… ένα τσιγάρο δρόμος. Το ζητούμενο πριν από τα ματς με τον ΟΦΗ και την Καραμπάγκ ήταν οπωσδήποτε νίκη στο Ηράκλειο και αποτέλεσμα που θα κρατούσε ζωντανή την ομάδα στην Ευρώπη.
Στην Κρήτη ο Ολυμπιακός, όπως είπε και ο Μίτσελ, ύψωσε το ανάστημά του και έκανε μια μεγάλη ανατροπή. Ακολούθως πήγε στο Αζερμπαΐτζάν με ανεβασμένη ψυχολογία, αλλά με περιορισμένες λύσεις. Οι Πειραιώτες στάθηκαν όρθιοι και σε συνδυασμό με τη νίκη της Φράιμπουργκ απέκτησαν ελπίδες για την 3η θέση.
Μπορεί σε κάποιους να ακουστεί… κάπως, αλλά πλέον οι Ερυθρόλευκοι κρατούν την τύχη στα χέρια τους. Τίποτα δεν είναι εύκολο, τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο.
Ο Ολυμπιακός με δύο νίκες στα τελευταία ματς του ομίλου θα τερματίσει τρίτος και θα συνεχίσει στο Κόνφερενς, ό,τι και να κάνει η Ναντ με την Καραμπάγκ.
Οι Πειραιώτες σε δύο εβδομάδες θα πάνε στη Γερμανία για να αντιμετωπίσουν την καλύτερη ομάδα του ομίλου, τη Φράιμπουργκ. Μια ομάδα που μετρά τέσσερις νίκες σε ισάριθμα ματς, έχει εντυπωσιακό συντελεστή τερμάτων (11-1) και βρίσκεται στη 2η θέση του πρωταθλήματος.
Είπα και προηγουμένως ότι δεν είναι εύκολη υπόθεση οι δύο νίκες. Δεν είναι όμως και ακατόρθωτες. Και η αισιοδοξία μου πηγάζει από το ότι ο Ολυμπιακός, παρά τα πολλά προβλήματα που αντιμετωπίζει και προκύπτουν, βγάζει πάθος και βελτιώνεται.
Στράβωσε το ματς στην Κρήτη, ο Ολυμπιακός το γύρισε. Πήγε με απουσίες στο Μπακού, προέκυψαν και δύο τραυματισμοί μέσα στο παιχνίδι, αλλά η ομάδα άντεξε. Και αυτό συνέβη γιατί ο Ολυμπιακός έχει αρχίσει να «δένει». Έχει αρχίσει να γίνεται ξανά ομάδα.
Ο Μίτσελ δούλεψε αρκετά το παιχνίδι με την Καραμπάγκ. Είδε ότι αυτήν τη φορά το 3-5-2 δεν… τσούλησε. Οι Αζέροι είχαν συνέχεια την μπάλα στα πόδια τους, απειλούσαν, αλλά δεν δημιούργησαν τη μεγάλη φάση. Ο προπονητής του Ολυμπιακού άλλαξε το σύστημα, το μετέτρεψε σε 4-3-2-1 και οι Ερυθρόλευκοι άγγιξαν δύο φορές το γκολ. Μία με το δοκάρι του Καμαρά και μία με το σουτ του Κούντε, στο τέλος του ημιχρόνου.
Στο τελευταίο δεκάλεπτο ο προπονητής του Ολυμπιακού αποφάσισε να «χτυπήσει» ακόμα περισσότερο το ματς. Πέρασε στο ματς μαζί τους Χουάνγκ και Ροντρίγκεζ (στο 86’), αλλά ήρθε ο τραυματισμός του Βρσάλικο για να του χαλάσει τα σχέδια. Η ομάδα έμεινε με 10 παίκτες και στα έξι συνολικά λεπτά των καθυστερήσεων, έπρεπε να αντέξει και όχι να επιτεθεί. Άντεξε…
Δεν λέω ότι ο Ολυμπιακός μάγεψε με την εμφάνισή του. Έχει ακόμα δρόμο μπροστά του. Λέω όμως, ότι βελτιώνεται. Σαν να μπαίνει το νερό στο αυλάκι.
Υ.Γ. Εξαιρετική ήταν η εμφάνιση του Ντόι. Στέκομαι μόνο στον νεαρό αμυντικό, γιατί άλλος στη θέση του θα είχε λυγίσει. Θα είχε γονατίσει. Το λέω αυτό, γιατί στο ντεμπούτο του στάθηκε άτυχος με το αυτογκόλ στο ματς με τον ΟΦΗ. Ο Μίτσελ τον έκανε αλλαγή στο ημίχρονο, αλλά τον έριξε και πάλι στα βαθιά. Και αυτός δεν μάσησε, ούτε έπαιξε φοβισμένα. Ήταν από τους κορυφαίους της ομάδας, και το σημαντικότερο, κατά την ταπεινή μου άποψη, δεν είναι η εμφάνιση. Είναι ότι έβγαλε προσωπικότητα και κάτι μου λέει ότι θα τον βλέπουμε συχνά στο αρχικό σχήμα.