Σε ηλικία 43 ετών έφυγε από τη ζωή ο Ολυμπιονίκης, Αλέξανδρος Νικολαΐδης, μετά από διετή σκληρή «μάχη» που έδωσε με τον καρκίνο.
Σύμφωνα με πληροφορίες του protothema.gr, στο ΔΑΚ Πολίχνης, το οποίο και φέρει το όνομα του Ολυμπιονίκη, κυματίζουν μεσίστιες οι σημαίες.
«Στο γήπεδο που έχει το όνομά σου θα σε θυμόμαστε για πάντα», γράφει σε ένα μεγάλο πανό που έχουν κρεμάσει στο φιλέ του βόλεϊ και έχει τη φωτογραφία του ολυμπιονίκη με το δάφνινο στεφάνι στο κεφάλι και την ελληνική σημαία.
Για τον σπουδαίο αθλητή, ο οποίος τα δύο τελευταία χρόνια πάλευε με τον καρκίνο, και μάλιστα με σπάνιας μορφής καρκίνου, το καρκίνωμα NUT, όλοι μιλούν με τα καλύτερα λόγια και ολόκληρη η περιοχή της Πολίχνης, εκεί όπου ο 42χρονος διατηρούσε το γυμναστήριό του και μάθαινε σε νέους αθλητές τα «μυστικά» του Ταεκβοντό, έχει βυθιστεί στην θλίψη. Πολλοί είναι οι περαστικοί και κάτοικοι της περιοχής που στο άκουσμα της είδησης έσπευσαν και συνεχίζουν να φτάνουν για να αφήσουν λίγα λουλούδια στην είσοδο του γυμναστηρίου στην οδό Φιλίππου, αλλά και στην είσοδο του ΔΑΚ Πολίχνης που φέρει το όνομά του.
Ο Γιώργος Διωνάς, πρόεδρος του Σωματείου ΠΗΓΑΣΟΣ που έχει έδρα και προπονείται στο ΔΑΚ Πολίχνης που φέρει το όνομα του Αλέξανδρου Νικολαΐδη, δήλωσε συγκλονισμένος από τον χαμό του Έλληνα Ολυμπιονίκη, χαρακτηρίζοντας τη ημέρα «τραγική για τον αθλητισμό». «Ο Αλέξανδρος ήταν μια παρακαταθήκη για τον ελληνικό αθλητισμό και ήταν πρότυπο για χιλιάδες παιδιά. Τον γνωρίζαμε και είχε έρθει σε διοργανώσεις μας που έγιναν στο γήπεδο του» ανέφερε.
Η τραγική ειρωνεία
Όπως έκανε γνωστό, σήμερα το απόγευμα θα πραγματοποιηθεί διοργάνωση για το league up A1 του βόλεϊ που γίνονται στη μνήμη του Νίκου Σαμαρά. «Σε αυτό το γήπεδο του Αλέξανδρου Νικολαΐδη θα γίνουν οι αγώνες που είναι στη μνήμη του Νίκου Σαμαρά. Καταλαβαίνετε την τραγική ειρωνεία της σημερινής ημέρας», σημείωσε χαρακτηριστικά.
«Έχω σοκαριστεί, όπως και όλο το πανελλήνιο. Ήταν ένας άνθρωπος έδινε βοήθεια με τον δικό του τρόπο στον αθλητισμό και σε όποιον το χρειαζόταν. Εγώ είμαι παιδικός φίλος με τον αδελφό του, τον Ανέστη, και πότε μου δεν άκουσα να αναφέρεται ότι ήταν άρρωστος, ότι είχε καρκίνο. Ήταν πάντα δυνατός. Πριν από δύο – τρεις εβδομάδες που ήρθε στο γυμναστήριο, ήταν ευχάριστος και ευδιάθετος, σαν «βουνό» και σαν να βλέπεις τον Όλυμπο μπροστά σου. Είμαι πολύ στεναχωρημένος. Σίγουρα έχει αφήσει μια μεγάλη παρακαταθήκη για όλους τους αθλητές και ελπίζω ο χρόνος να είναι γιατρειά στην ψυχή των ανθρώπων του», ανέφερε άνθρωπος που γνώριζε χρόνια τον Αλέξανδρο Νικολαΐδη, από την γειτονιά της Πολίχνης.
«Ήτανε πάντα μέσα σε όλα, αγκάλιαζε και αγαπούσε τους πάντες. Δεν έλεγε ποτέ “δεν μπορώ” και δεν γυρνούσε ποτέ την πλάτη σε κανέναν. Τον θυμάμαι από μωρό παιδί εδώ μέσα, να αγωνίζεται για να ξεκινήσει. Η ζωή του ήταν το Ταεκβοντό, έτσι τον ξέραμε όλοι», δήλωσε άνθρωπος της γειτονιάς που τον γνώριζε από μικρό.
