Χρήστος Μυτιλινιός
Στις 11.00 το πρωί της Τρίτης 31 Αυγούστου 2021 ανακοινώθηκε ο ανασχηματισμός της ελληνικής κυβέρνησης, με όλες τις αποφάσεις του Πρωθυπουργού για την αναδιοργάνωση και τη νέα ώθηση του κυβερνητικού σχήματος.
Με κινήσεις ουσίας και μεθοδικές, χωρίς εντυπωσιασμούς και φανφάρες, ο Μητσοτάκης επέλεξε πρόσωπα και αντικατέστησε άλλα, όχι με βλέψεις τιμωρίας ή επιβράβευσης, αλλά σκεπτόμενος μόνο την εύρυθμη λειτουργία της πολιτείας. Πέρα όμως από όλα αυτά, ο Κυριάκος Μητσοτάκης εχθές, έδειξε τι σημαίνει ένας πολιτικός που δεν έχει αγκυλώσεις και παρωπίδες και προχώρησε επί του πρακτέου σε μια κίνηση για πραγματικά ευρύτατη συναίνεση, τουλάχιστον σε πολιτικές που καθορίζουν όχι μόνο το σήμερα, αλλά ολόκληρο το μέλλον τόσο της Ελλάδας, όσο και ευρύτερα.
Το μείζον ζήτημα της κλιματική κρίσης, δεν είναι ούτε επιπέδου πανδημίας που θα κρατήσει 2-3 χρόνια, ούτε οικονομικής κρίσης που πάντοτε έχει συγκεκριμένη και επιτυχημένη συνταγή για να μπορέσεις να ανακάμψεις. Είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει αυτή τη στιγμή ο πλανήτης. Και στο συγκεκριμένο θέμα, δεν χωρούν πολιτικοϊδεολογικές αντιπαραθέσεις. Γιατί για να μπορέσεις να αντιπαρατεθείς ιδεολογικοπολιτικά, πρέπει πρώτα από όλα να αναπνέεις και να ζεις. Και σε αυτό το επίπεδο που βρίσκεται σήμερα η κλιματική κρίση, δεν υπάρχουν περιθώρια για περαιτέρω αναβολές στην πραγμάτωση πολιτικών που θα μας βγάλουν από το τέλμα. Αν δεν καταφέρουμε να αλλάξουμε την κατάσταση με ορίζοντα έως το 2050, τότε θα χάσουμε τελείως το παιγνίδι για τον πλανήτη.
Υπό αυτές τις συνθήκες και με ορίζοντα ένα δημιουργικό και ευνοϊκό αύριο για τη χώρα, ο Πρωθυπουργός, πήρε τη μεγαλύτερη πρωτοβουλία που έλαβε ποτέ πολιτικός άνδρας στη χώρα και υπουργοποίησε, πρώην υπουργό του μεγαλύτερου πολιτικού αντιπάλου που έχει αυτή τη στιγμή στο πολιτικό σκηνικό της χώρας. Υπουργοποίησε πρώην υπουργό και μάλιστα υπουργό της ακριβώς προηγούμενης κυβέρνησης. Πρωτοβουλία πραγματικής ενότητας. Για τα ελληνικά δεδομένα του μόνιμου διχασμού, αυτή η κίνηση φυσικά και δεν έχει προηγούμενο και κατά πάσα πιθανότητα, δεν θα έχει ούτε επόμενο, αν δεν πάρουμε απόφαση όλοι μας, ότι μόνο ενωμένοι μπορούμε να ξεπεράσουμε τις μεγαλύτερες προκλήσεις για τη χώρα μας.
Ο Αποστολάκης και ο ΣΥΡΙΖΑ όμως, φάνηκαν πολύ κατώτεροι των περιστάσεων. Γιατί πραγματικά δεν μπορώ να πιστέψω σε καμία περίπτωση, ότι όλο αυτό το σκηνικό συνέβη μετά την υπουργοποίηση. Άποψή μου, είναι ότι όλο αυτό προϋπήρχε στα πλάνα και αποτελεί μια αποτυχημένη προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα, να παίξει άλλο ένα μικροπολιτικό παιγνίδι στις πλάτες των Ελλήνων. Και όλο αυτό είναι ακόμη μια περίτρανη απόδειξη, ότι σύσσωμος ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται ακόμη κολλημένος στο παρελθόν, στο διχασμό, στη σύγκρουση και στο πολιτικό όφελος, χωρίς καμία διάθεση πραγματικού εκσυγχρονισμού, χωρίς καμία διάθεση για ενότητα και πραγματικές αλλαγές, αλλά πάντοτε με τη διάθεση για την… καρέκλα.
Μακριά από εμένα τα σενάρια περί κατάργησης ιδεολογικών και πολιτικών αντιπαραθέσεων και αποκλίσεων. Φυσικά και υπάρχουν διαφορές, φυσικά και δεν αντιλαμβανόμαστε το πραγματικό καλό της χώρας μας όλοι, φυσικά και θα υπάρξουν άγονες συζητήσεις στα περισσότερα ζητήματα μεταξύ ενός δεξιού και ενός αριστερού. Εδώ όμως, δεν πρόκειται για κάτι τέτοιο. Εδώ πρόκειται για τη ζωή μας και μάλιστα, για την προσπάθεια αντιμετώπισης ενός παράγοντα που δεν καθορίζεται πλέον μόνο από τις πράξεις μας. Γι’ αυτό και η απόλυτη ενότητα στο συγκεκριμένο ζήτημα είναι εκ των ουκ άνευ.
Όμως στον απόηχο αυτής της αποτυχημένης προσπάθειας ενότητας, πρέπει να μας μείνει κι ένα μάθημα. Κι αυτό το μάθημα, πρέπει επιτέλους να το μάθουμε. Στη συλλογική προσπάθεια της χώρας, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει να συμμετέχει. Ούτε τον ενδιαφέρει η πρόοδος και η ενότητα της χώρας. Τον ενδιαφέρει μόνο η εξουσία, με κάθε κόστος. Και ο μόνος τρόπος να απαλλαγεί η ελληνική κοινωνία από αυτές τις πρακτικές και τι μεθόδους, είναι η πλήρης απομόνωση του συγκεκριμένου κόμματος. Δεν έχει καμία σημασία ότι είναι η αξιωματική αντιπολίτευση της χώρας. Υπάρχει και υπόλοιπη αντιπολίτευση, που κάνει πολύ καλύτερα τη δουλειά της, ή που έστω μπορεί να την κάνει όταν δεν παρασύρεται και δεν μετατρέπεται σε ουρά του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να απομονωθεί μαζί με τις πρακτικές του. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε επιτέλους να προχωρήσουμε μπροστά.