Έφυγε από τη ζωή μια από τις σημαντικότερες ποιήτριες της Κύπρου, της Πίτσας Γαλάζη, με το Υφυπουργείο Πολιτισμού να εκφράζει τη θλίψη του για τον θάνατό της.
Η Πίτσα Γαλάζη γεννήθηκε στη Λεμεσό το 1940. Μετά την αποφοίτησή της από το Αθηναΐδειο Γυμνάσιο της Λεμεσού, το 1959, πήγε στην Αθήνα όπου σπούδασε Πολιτικές και Κοινωνικές επιστήμες στην Πάντειο Σχολή, ενώ στην ίδια σχολή παρακολούθησε και μαθήματα Δικαίου και Δημοσίων σχέσεων. Μεταξύ 1966 και 1969 εργάστηκε στο Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου όπου είχε την ευθύνη διαφόρων προγραμμάτων πολιτιστικού περιεχομένου.
Αργότερα εργάστηκε ως δημοσιογράφος. Από το 1970 εγκαταστάθηκε μόνιμα στη γενέτειρά της. Μεταξύ των ετών 1971 και 1973 διετέλεσε μέλος της Συμβουλευτικής Επιτροπής Γραμμάτων της Μορφωτικής Υπηρεσίας του Υπουργείου Παιδείας. Ήταν μέλος της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών Κύπρου, καθώς και αντιστοίχων οργανώσεων της Ελλάδας.
Στα κυπριακά γράμματα εμφανίστηκε ενώ ήταν ακόμη μαθήτρια γυμνασίου. Φοιτήτρια στην Αθήνα, εξέδωσε εκεί την πρώτη της ποιητική συλλογή με τίτλο Στιγμές Εφηβείας (Αθήνα, 1963), εμπνευσμένη από τον Απελευθερωτικό Αγώνα της ΕΟΚΑ 1955 – 59. Ακολούθησαν και άλλες ποιητικές συλλογές: Στα περιθώρια των καιρών (Αθήνα, 1968), Άσπρη Πολιτεία (Αθήνα, 1969), Δέντρα και Θάλασσα (Αθήνα, 1969), Ψηφιδωτό (Αθήνα, 1973), Η Αδελφή του Αλέξανδρου (Αθήνα, 1973), Υπνοπαιδεία (Αθήνα, 1978), Σηματωροί (Αθήνα, 1984), Τα πουλιά του Ευστόλιου και ο Έγκλειστος (Αθήνα, 1997), Τα έψιλον της Ελένης (Αθήνα, 1998), Οδός Αιμιλίου Χουρμουζίου (Αθήνα, 2005), Η φωνή (2017). Έχει γράψει, επίσης, δοκίμια και μελέτες.
Τα έργα της Δέντρα και Θάλασσα (1969), Σηματωροί (1984) και Η φωνή (2017) τιμήθηκαν με Κρατικό Βραβείο Ποίησης.
Το 1999 τιμήθηκε με το Βραβείο Λάμπρου Πόρφυρα της Ακαδημίας Αθηνών.
Συνεργασίες της Πίτσας Γαλάζη βρίσκονται δημοσιευμένες στα κυριότερα κυπριακά και ελλαδικά λογοτεχνικά περιοδικά. Ποίησή της μεταφράστηκε σε ξένες γλώσσες και περιλήφθηκε σε αρκετές Ανθολογίες.