Το πότισμα και τη φύτευση γκαζόν απαγόρευσε διά νόμου η πολιτεία της Νεβάδας στις δυτικές ΗΠΑ, υποχρεώνοντας τους ιδιοκτήτες κατοικιών να το αφαιρέσουν και να το αντικαταστήσουν με είδη χλωρίδας περισσότερο φιλικά στο κλίμα της ερήμου.
Τι ορίζει ο νόμος
Το νομοθέτημα ορίζει ότι κάθε «μη χρηστικό» και διακοσμητικό φυτό, που απαιτεί πότισμα στην πόλη του Λας Βέγκας και στα περίχωρά του, θα πρέπει να αφαιρεθεί αμέσως.
Το πέρασμα του γρασιδιού στην παρανομία αποτελεί το πλέον πρόσφατο και πιο ακραίο μέτρο διατήρησης υδάτινων πόρων στις νοτιοδυτικές ΗΠΑ, ύστερα από δεκαετίες οικιστικής ανάπτυξης και 20 χρόνια ξηρασίας, που περιόρισαν τη ροή των υδάτων του ποταμού Κολοράντο, πηγή ύδρευσης επτά πολιτειών της περιοχής. Στη νότια Νεβάδα, τόπο κατοικίας 2,5 εκατομμυρίων πολιτών και προορισμό 40 εκατομμυρίων τουριστών τον χρόνο, το πρόβλημα έχει επείγοντα χαρακτήρα.
Η πόλη του Λας Βέγκας υδρεύεται από τη λίμνη Μιντ, η οποία καλύπτει ποσοστό 90% των αναγκών της σε πόσιμο νερό. Η λίμνη, όμως, συρρικνώνεται διαρκώς, με την υπηρεσία ύδρευσης της Νεβάδας να έχει ήδη δαπανήσει 1,5 δισ. δολάρια την τελευταία δεκαετία για τη διάνοιξη βαθύτερων φρεατίων άντλησης.
«Χρήμα για χόρτο»
Ο νόμος ορίζει ότι κάθε «μη χρηστικό» και διακοσμητικό φυτό στο Λας Βέγκας θα πρέπει να αφαιρεθεί αμέσως.
Η απαγόρευση του γκαζόν αποφασίσθηκε ύστερα από χρόνια αποτυχημένων προσπαθειών περιορισμού της κατανάλωσης νερού, στις οποίες περιελήφθη θνησιγενής εκστρατεία οικειοθελούς εκρίζωσης των γκαζόν από αυλές πολιτών με χρηματικό αντάλλαγμα και τον ευφάνταστο τίτλο «Χρήμα για χόρτο». Το μέτρο, ωστόσο, απέτυχε να πείσει ικανό αριθμό ιδιοκτητών. Αντίθετα, η υποχρεωτική αντικατάσταση του γκαζόν με πιο ανθεκτικά φυτά μπορεί να περιορίσει την κατανάλωση νερού κατά 70%, με την οικονομία αυτή να ενισχύεται σημαντικά εάν το γκαζόν αντικατασταθεί με συνθετικό χλοοτάπητα.
Το νερό που καταλήγει στις αποχετεύσεις του Λας Βέγκας φιλτράρεται και επιστρέφει καθαρό στη λίμνη Μιντ.
Περισσότερο από το ήμισυ του νερού της περιοχής, όμως, χρησιμοποιείται για άρδευση, με τον μεγαλύτερο όγκο του να χάνεται χάρη στην ταχύτατη εξάτμισή του κάτω από τον αδυσώπητο ήλιο της Νεβάδας. Η πολιτεία δημιούργησε μάλιστα ειδική ομάδα εφαρμογής των περιορισμών στην ύδρευση, η οποία επισκέπτεται ιδιοκτήτες κατοικιών που αρνούνται να εκριζώσουν το γκαζόν τους. Σε περίπτωση επίμονης άρνησής τους να συμμορφωθούν, στους ιδιοκτήτες θα επιβάλλονται πρόστιμα.
Τα ακραία μέτρα αυτά έχουν βοηθήσει στον περιορισμό της κατανάλωσης ύδατος κατά το ήμισυ από την έναρξη της ξηρασίας το 2000, παρότι ο πληθυσμός της περιοχής αυξήθηκε 20%.