«Το τέλος της Ευρώπης» είναι ο τίτλος της ανάλυσης που παρουσιάζει σήμερα το Politico αναφερόμενο στο ενδεχόμενο επικράτησης της Μαρίν Λε Πεν στον β’ γύρο των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία.
«Η ημερομηνία είναι 25 Μαΐου 2022. Η πρόεδρος Μαρίν Λεπέν είναι πρόεδρος της Γαλλίας για λιγότερο από ένα μήνα. Οι ηγέτες της Ευρώπης μόλις και μετά βίας έχουν συνέλθει από το σοκ των εκλογών όταν φτάνει στις Βρυξέλλες για το πρώτο της ταξίδι στο εξωτερικό.
Διπλωμάτες και δημοσιογράφοι κοιτούν με χαλαρή δυσπιστία την αρχηγό του “Εθνικού Συναγερμού” καθώς βγαίνει λαμπερή από το προεδρικό της Peugeot 607 μπροστά από τη μόνιμη αντιπροσωπεία της Γαλλίας. Ένας φρουρός την ανακοινώνει ως “Madame la présidente de la République!” και η Λεπέν, μια ισόβια αουτσάιντερ που τα έχει καταφέρει στην τρίτη της προσπάθεια να καταλάβει την εξουσία, χαμογελάει ακόμα πιο πλατιά.
Τι θα είναι το πρώτο που θα κάνει; Θα φανεί μαχητική ή συμφιλιωτική; Η αρχηγός του “Εθνικού Συναγερμού” ξεκινά αρκετά φιλικά, αστειευόμενη ότι “μερικοί από εσάς θα εκπλαγείτε που δεν ανέβηκα σε ένα άλογο όπως η Ιωάννα της Λωρραίνης και δεν διεκδίκησα αυτή τη γη για τη Γαλλία”.
Σύντομα όμως, η διάθεση της Λεπέν γίνεται πιο σκοτεινή καθώς καταπιάνεται με την ομιλία της και εκθέτει μεθοδικά τα σχέδιά της για διάλυση της ΕΕ από το εσωτερικό», αναφέρει μεταξύ άλλων το Politico, τονίζοντας ότι το εν λόγω άρθρο αποτελεί προϊόν μυθοπλασίας.
Το Poltico μίλησε με μια σειρά από διπλωμάτες της ΕΕ, νομικούς, εμπειρογνώμονες και βοηθούς της Λεπέν, καθώς και με πολιτικούς από άλλες χώρες της ΕΕ και συγκεκριμένα τη Γερμανία για το πώς θα μπορούσε να φαντάζει η επόμενη ημέρα για τη Γαλλία και την Ευρώπη εάν η Λεπέν ανέβει στην εξουσία.
«Θα έθετε σε μαζικό κίνδυνο την ασφάλεια όλων των ανθρώπων στην Ευρώπη και φυσικά θα ήταν τεράστιο πρόβλημα για την οικονομική συνεργασία στην ΕΕ, για θέματα όπως οι μελλοντικές τεχνολογίες, η προστασία του κλίματος ή η εξωτερική πολιτική της ΕΕ», είπε μεταξύ άλλων ο Γερμανος βουλευτής των Πρασίνων Anton Hofreiter.
Μαζί με τη σταυροφορία της ενάντια στον «ισλαμικό φονταμενταλισμό», το μίσος για τις «Βρυξέλλες» και οι «υπαγορεύσεις των γραφειοκρατών της ΕΕ» είναι σταθερά θέματα για αυτήν, που χρονολογούνται από την πρώτη της προεδρική υποψηφιότητα το 2012. Μάλιστα, στο επίκεντρό της βρίσκεται η πεποίθηση ότι η κυριαρχία της Γαλλίας δεν μπορεί να συνυπάρξει με την κυριαρχία της ΕΕ, αναφέρει στην ανάλυσή του το Politco.