Οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα φαίνεται να μην αντέχουν άλλο το εργασιακό τους περιβάλλον με ένα 60% να δηλώνει δυσαρεστημένο. Την ίδια στιγμή ένας στους τέσσερις σκέφτεται να παραιτηθεί μέσα σε διάστημα ενός έτους. Αναγκαστικές απλήρωτες υπερωρίες, χαμηλές αμοιβές, υπερβολική πίεση, αποξένωση από το περιεχόμενο της εργασίας είναι κάποιοι από τους λόγους που οδηγούν τους εργαζόμενους να κοιτούν προς την «έξοδο».
Σε μεγάλη έρευνα που πραγματοποίησε η PeopleCert με επιστημονική επιμέλεια του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών και παρουσιάστηκε στο Delphi Economic Forum, καταγράφονται τα εντυπωσιακά στοιχεία για την απασχόληση στη χώρα μας.
Σύμφωνα με τα ερευνητικά δεδομένα, το 22% των ερωτώμενων σκέφτεται να αλλάξει εργασία μέσα στους επόμενους 12 μήνες, ενώ το 29% δεν το αποκλείει, απαντώντας “ίσως”, γεγονός που ενισχύει τη διαπίστωση ότι έξι στους δέκα (το 60%) εγαζομένους δεν είναι ικανοποιημένοι με την εργασία τους. Τα 2/3 του δείγματος αναφέρουν μάλιστα ότι αυτό ισχύει τα τελευταία δύο χρόνια της πανδημίας.
Γιατί θέλουν να εγκαταλείψουν τις δουλειές τους; Ποιοι λόγοι ωθούν τους εργαζομένους να αναζητήσουν νέες ευκαιρίες; Βασικά κριτήρια για την επιλογή νέας εργασίας αποτελούν η αναβάθμιση και η απόκτηση νέων δεξιοτήτων, η ισορροπία ανάμεσα στην εργασία και την προσωπική ζωή, η εργασιακή ευελιξία, το εργασιακό περιβάλλον και οι ευκαιρίες ανέλιξης.
Κύριοι λόγοι παραίτησης
Ως κύριοι λόγοι παραίτησης αναφέρονται αναλυτικά: οι μη-ικανοποιητικές απολαβές (49%), η μη-ικανοποιητική επαγγελματική εξέλιξη (33%), η υπερβολική κούραση (28%), η έλλειψη αναβάθμισης των γνώσεων-δεξιοτήτων (25%) και η πίεση-στρες (24%). Η αναβάθμιση των γνώσεων-δεξιοτήτων συσχετίζεται από τους ερωτώμενους με την επαγγελματική εξέλιξη και τις καλύτερες απολαβές.
Την ίδια στιγμή που το 47% δηλώνει overqualified βάσει πτυχίων, μόνο ένας στους τρεις (30%) δηλώνει πλήρως ικανοποιημένος με τις δεξιότητές του. Προκύπτει δε, ότι το 72% έχει παντελή έλλειψη επαγγελματικής πιστοποίησης των γνώσεων/δεξιοτήτων του. Και όλα αυτά, σε ένα περιβάλλον που το 58% θεωρεί ότι είναι απαραίτητη για την επαγγελματική του ανάπτυξη τόσο η αναβάθμιση των γνώσεων όσο και η πιστοποίησή τους.
Ως σημαντικές δεξιότητες οι ερωτώμενοι αναγνωρίζουν την επίλυση προβλημάτων, τη γνώση του αντικειμένου, τη χρήση νέων τεχνολογιών, το project management, τις ξένες γλώσσες, την επικοινωνία και τη δυνατότητα για δημιουργική και συνεργατική προσέγγιση της εργασίας.
Ανατροπή των κανόνων εργασίας
Η πανδημία, σύμφωνα με την έρευνα που παρουσίασε αναλυτικά ο καθηγητής του Οικονομικού Πανεπιστημίου κ. Γ. Δουκίδης, ανέδειξε ένα πιεστικό εργασιακό περιβάλλον. Οι εργαζόμενοι αισθάνονται εντονότερα την πίεση στην εργασία τους ως απότοκο των αλλαγών στις συνθήκες, αλλά, κυρίως, λόγω της ανατροπής των κανόνων και των όρων βάσει των οποίων εργάζονται.
Το 39% επεσήμανε τη συχνή απασχόληση εκτός ωραρίου, το 78% την εργασία κάτω από πίεση χρόνου, το 47% την αδυναμία να επηρεάσει το περιεχόμενο της εργασίας του και το 32% την έλλειψη ευελιξίας στο ωράριο.
Τηλεργασία
Το κυρίαρχο μοντέλο εργασίας στην εποχή μετά την πανδημία είναι υβριδικό με την τηλεργασία να παίζει σημαντικό ρόλο παραμένοντας ως εναλλακτικός τρόπος εργασίας. Πιο αναλυτικά, το 22% επιθυμεί να δουλεύει με τηλεργασία και μετά το πέρας της πανδημίας και το 24% δηλώνει “ίσως”. Στα θετικά στοιχεία της τηλεργασίας περιλαμβάνονται η εξοικονόμηση του χρόνου μετακινήσεων (90%), η μεγαλύτερη παραγωγικότητα (48%) και η θετική συμβολή στην ισορροπία μεταξύ προσωπικής και επαγγελματικής ζωής. Ωστόσο, το 58% πιστεύει ότι η τηλεργασία μειώνει τις δυνατότητες επαγγελματικής ανέλιξης.