Quantcast

Υπόγεια κανάλια, βοσκοτόπια και αριστερά σκάνδαλα: Πώς ο ΣΥΡΙΖΑ προσπάθησε να στήσει μια απόλυτα ελεγχόμενη τηλεοπτική συχνότητα μέσω του Καλογρίτσα

Τα παιδιά του Μαξίµου, η κουµπαριά µε τον συγκυβερνήτη, η περίεργη εγγυητική και το «Documento»

Μεταξύ του 2012 και του 2014, επί διακυβέρνησης Σαµαρά – Βενιζέλου, ο τότε αρχηγός της αξιωµατικής αντιπολίτευσης, Αλέξης Τσίπρας, κήρυττε τον… προσωπικό του πολιτικό «ανένδοτο», που έµελλε να αποτελέσει το κεντρικό αφήγηµα του ΣΥΡΙΖΑ ακόµα και µετά την άνοδο της «πρώτη φορά Αριστεράς» στην εξουσία. Επρόκειτο για τη ρητορική περί ρήξης µε τη λεγόµενη µεταπολιτευτική διαπλοκή. Στην αιχµή βεβαίως του δόρατος αυτού του επικοινωνιακού πολέµου τοποθετήθηκε η σταθερή επιχείρηση «δαιµονοποίησης» του εγχώριου µιντιακού συστήµατος και των εκπροσώπων του.

syriza

Φυσικά, τους µήνες που ακολούθησαν την εκλογική νίκη του Αλέξη Τσίπρα τον Ιανουάριο του 2015, και κυρίως µετά τις δεύτερες εκλογές του Σεπτεµβρίου του ίδιου χρόνου, που διενεργήθηκαν στον απόηχο της… περήφανης διαπραγµάτευσης και των συνεπειών της, αποδείχθηκε περίτρανα ότι το µέτωπο ενάντια στη διαπλοκή δεν ήταν τίποτα άλλο παρά το περιτύλιγµα της προσπάθειας της τότε κυβέρνησης είτε να ελέγξει τα παραδοσιακά ΜΜΕ είτε να δηµιουργήσει το δικό της, αριστερόστροφο σύστηµα µαζικής επιρροής. Πρωταγωνιστής σε αυτό το εγχείρηµα, το απόλυτο alter ego του πρώην πρωθυπουργού για πολλά χρόνια. Ο λόγος για τον τότε υπουργό Επικρατείας, Νίκο Παππά, που σαν έτοιµος από καιρό προετοίµαζε µε µεθοδικότητα και αποφασιστικότητα τη µεγάλη κυβερνητική αντεπίθεση στο σύστηµα και τις δοµές των µίντια, βασικός άξονας της οποίας θα ήταν φυσικά ο διαγωνισµός για τις τηλεοπτικές συχνότητες στα τέλη Αυγούστου του 2016. Η αρχή είχε γίνει µε την υιοθέτηση µιας σκληρής επιχειρηµατολογίας ενάντια των παραδοσιακών µιντιακών συγκροτηµάτων. Το παλαιό Mega αποτέλεσε το απόλυτο σύµβολο της εικόνας ρήξης µε τους επιχειρηµατίες των media που ήθελε να προβάλλει το Μέγαρο Μαξίµου. Οπου είχε σταθεί δυνατό να βρεθούν κοινοί κώδικες επικοινωνίας (βλέπε περίπτωση «Πήγασου» της οικογένειας Μπόµπολα), η πολεµική περνούσε σε δεύτερη µοίρα, µε απόλυτη προτεραιότητα την αξιοποίηση των σχέσεων που καλλιεργούνταν µε τον µέχρι πρότινος… ταξικό και πολιτικό εχθρό. Αντιθέτως, σε περιπτώσεις -όπως του ιστορικού ∆ΟΛ– που για τον έναν ή τον άλλον λόγο δεν έδειξαν τη διάθεση να υπηρετήσουν τα σχέδια του συστήµατος Τσίπρα, κινήθηκαν µε συνοπτικές διαδικασίες οι προβλεπόµενες και µη ενέργειες απαξίωσής τους.

 

Διαβάστε περισσότερα στο parapolitika.gr