Quantcast

«Βαγγέλη, εκπλήσσομαι…»: Κόντρα Διαμαντοπούλου – Βενιζέλου για την εκδήλωση «Μένουμε Ευρώπη»

Ο τίτλος της εκδήλωσης που παραπέμπει ευθέως στο δημοψήφισμα του 2015, προκάλεσε αντιδράσεις

Αντιδράσεις προκάλεσε η εκδήλωση με ομιλητή τον Ευάγγελο Βενιζέλο, με τίτλο «Μένουμε Ευρώπη» και υπότιτλο Υποκλοπές, Δικαιώματα και Κράτος Δικαίου.

Η εκδήλωση οργανώνεται στις 26 Ιανουαρίου από το Πάντειο Πανεπιστήμιο μαζί με την Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και την Πρωτοβουλία για την Υπεράσπιση της Δημοκρατίας και του Κράτους Δικαίου. Ανάμεσα στους ομιλητές είναι πρώην προέδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος και οι καθηγητές Νίκος Αλιβιζάτος και  Ξενοφών Κοντιάδης. Ωστόσο ο τίτλος της εκδήλωσης που παραπέμπει ευθέως στο δημοψήφισμα του 2015, προκάλεσε αντιδράσεις.

323428878_701036744842347_6962873868500421804_n

Η Άννα Διαμαντοπούλου, σε ανάρτησή της εξέφρασε ευθέως την ενόχλησή της: «Βαγγέλη εκπλήσσομαι και διαφωνώ για την επιλογή “υποστήριξης” ενός τίτλο που επαναφέρει ένα ζήτημα που δεν τίθεται από κανέναν πλέον. Ξέρεις καλά ότι μένει το σύνθημα, όσο κι αν προσπαθήσεις να το αναλύσεις μετά. Η απάντηση είναι: Μένουμε Ευρώπη! Τελεία και παύλα» έγραψε χαρακτηριστικά.

______

Την ενόχλησή της επίσης εξέφρασε και η Βάσω Κιντή η οποία ζήτησε από Βενιζέλο-Αλιβιζάτο να κρατήσουν αποστάσεις «τουλάχιστον από τον ατυχή τίτλο».

«Στην εκδήλωση νομικών με τίτλο ¨Μένουμε Ευρώπη”; υπάρχουν ομιλητές που συμπαρατάχθηκαν με αυτούς που έκαναν ό,τι μπορούσαν για να μάς βγάλουν από την Ευρώπη χωρίς να πουν κουβέντα και ανέχθηκαν χωρίς πάλι κάποια ένσταση πολλά αντισυνταγματικά και αντι-Ευρωπαίκά (βλ. ενδεικτικά δημοψήφισμα, τηλεοπτικές άδειες, Νovartis). Συμπαρατάχθηκαν επίσης με αυτούς που έβριζαν και λοιδορούσαν όσους ήταν το κίνημα “Μένουμε Ευρώπη”. Βάζοντας εισαγωγικά στον τίτλο της εκδήλωσής τους, αναφέρονται σαφώς σε αυτήν την υπόθεση και είναι σαν να την ειρωνεύονται. Εσείς που θέλατε Ευρώπη, δείτε τι πάθατε. Ελπίζω Ο Ν.. Αλιβιζάτος και ο Ευ. Βενιζέλος που ήταν μέρος του “Μένουμε Ευρώπη” να κρατήσουν αποστάσεις τουλάχιστον από τον ατυχή τίτλο».

Απαντώντας με δική του ανάρτηση ο Ευάγγελος Βενιζέλος επέμεινε, δίνοντας τις δικές του εξηγήσεις. «Δεν ρωτήθηκα για τον τίτλο, αλλά δεν με ενοχλεί. Το αντίθετο. Προφανώς ο τίτλος παραπέμπει στο κίνημα αντίδρασης στην προκήρυξη του δημοψηφίσματος του Ιουλίου 2015 το πανηγυρικό αποτέλεσμα του οποίου ανατράπηκε εξίσου πανηγυρικά σε λίγες ημέρες. Προφανώς το υπονοούμενο ερώτημα είναι αν το αξιακό και θεσμικό ζητούμενο της αντίδρασής μας του Ιουλίου του 2015, διατηρείται σε ισχύ και σήμερα» αναφέρει μεταξύ άλλων.

Η ανάρτηση του Ευάγγελου Βενιζέλου

Την Πέμπτη 26/1 στο αμφιθέατρο του Ινστιτούτου Γκαίτε διοργανώνεται από τη Σχολή Πολιτικών Επιστημών του Πάντειου Πανεπιστημίου και άλλους φορείς, δημόσια συζήτηση με τη συμμετοχή καθηγητών του Συνταγματικού Δικαίου, μεταξύ των οποίων και ο υπογράφων.

Οι οργανωτές έθεσαν ως τίτλο της εκδήλωσης το ερώτημα «Μένουμε Ευρώπη»; Και ως υπότιτλο: Υποκλοπές, Δικαιώματα και Κράτος Δικαίου

Δεν ρωτήθηκα για τον τίτλο, αλλά δεν με ενοχλεί. Το αντίθετο. Προφανώς ο τίτλος παραπέμπει στο κίνημα αντίδρασης στην προκήρυξη του δημοψηφίσματος του Ιουλίου 2015 το πανηγυρικό αποτέλεσμα του οποίου ανατράπηκε εξίσου πανηγυρικά σε λίγες ημέρες. Προφανώς το υπονοούμενο ερώτημα είναι αν το αξιακό και θεσμικό ζητούμενο της αντίδρασής μας του Ιουλίου του 2015, διατηρείται σε ισχύ και σήμερα.

Η απάντησή μου είναι ότι προφανώς διατηρείται σε ισχύ. Η αντίδρασή μας, πάντως η δική μου, δεν ήταν ούτε συγκυριακή, ούτε φευγαλέα, ούτε μικροκομματική.

Εκλαμβάνω συνεπώς τη χρήση του ερωτήματος «Μένουμε Ευρώπη;» στον τίτλο της εκδήλωσης αυτής ως ένδειξη ευρύτατης εκ των υστέρων και εκ του αποτελέσματος, αποδοχής της σημασίας που έχει να «Μένουμε Ευρώπη», να είμαστε ως κράτος, ως κοινωνία και ως έννομη τάξη αναπόσπαστο τμήμα του ευρωπαϊκού νομικού και πολιτικού πολιτισμού και κεκτημένου.

Αυτό προσωπικά δεν το χαρίζω σε κανένα και σε καμία είτε ασκεί εξουσία θεσμική είτε νομίζει ότι ασκεί εξουσία ιδεολογική.

Η αρνητική εμπειρία του παρελθόντος δεν λειτουργεί ως λόγος έκπτωσης των απαιτήσεων μας από την εμπειρία του παρόντος και κυρίως ως λόγος να γινόμαστε επικίνδυνα ολιγαρκείς «για να μην έρθουν οι άλλοι», με αποτέλεσμα οι «άλλοι» να θεωρούν ότι εξαλείφεται η σημασία του Συντάγματος και των εγγυήσεων του κράτους δικαίου.