Το πολιτικά οξύμωρο και επικοινωνιακά παράδοξο στις σχέσεις του ΠΑΣΟΚ με τον ΣΥΡΙΖΑείναι πως την τελευταία δεκαετία έχουν αντιστραφεί οι όροι της ηγεμονικής επίδρασης της μιας πλευράς προς την άλλη.
Την περίοδο της παντοκρατορίας του ΠΑΣΟΚ, και ειδικά το διάστημα που ο Κ. Σημίτης είχε αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας, ο ΣΥΝ ήταν ο «φτωχός συγγενής» της Kεντροαριστεράς, τον οποίο οι «εκσυγχρονιστές» χρησιμοποιούσαν για να δίνουν άλλοθι «αριστεροφροσύνης» στην πολιτική της «παγκοσμιοποιημένης» οικονομίας που έπρεπε να διαχειριστούν.
Κάποιοι, μάλιστα, οι οποίοι ανήκουν στην κατηγορία των πρώτων… φυγάδων από τον ΣΥΝ προς το ΠΑΣΟΚ του Κ. Σημίτη, σήμερα επιχειρούν να διαδραματίσουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην αντίστροφη εκδοχή των σχέσεων μεταξύ των δύο κομμάτων.
Δηλαδή, να καταστήσουν το ΠΑΣΟΚ του Ν. Ανδρουλάκη μικρομεσαίο, αλλά σπουδαίο σύμμαχο του ΣΥΡΙΖΑ στον χώρο της Κεντροαριστεράς για την επίτευξη του στόχου της «προοδευτικής διακυβέρνησης». Ο Ν. Μπίστης είναι ένας εξ αυτών που τη δεκαετία του 2000 εγκατέλειψαν τον ΣΥΝ για να προσχωρήσουν στο εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ του Κ. Σημίτη.
Ξανά στην Αριστερά
Μόλις αυτό κατέρρευσε στην πορεία, επί αρχηγίας Ευ. Βενιζέλου, εντάχθηκε ξανά στους κόλπους της Αριστεράς με αρχηγό τον Αλ. Τσίπρα και τώρα αγωνίζεται από θέση ισχύος για τη συνεργασία της Κουμουνδούρου με τη Χαριλάου Τρικουπη. Μαζί του τον ίδιο αγώνα δίνουν και άλλα πρόσωπα, που επίσης είχαν πρωταγωνιστήσει στο παρελθόν για τη διεύρυνση της απήχησης του ΠΑΣΟΚ στον χώρο της Κεντροαριστεράς, αλλά εσχάτως επιχειρούν η επιτυχία αυτή θα πιστωθεί στον Αλ. Τσίπρα για λογαριασμό του ΣΥΡΙΖΑ.
Μεταξύ αυτών οι καθηγητές Ν. Μουζέλης, Α. Λιάκος, Κ. Τσουκαλάς κ.ά. Ούτως ή άλλως, στα «πάρε-δώσε» μεταξύ των δύο κομμάτων δεν υπήρξαν ποτέ διακοπές συνεννόησης με όρους ρήξης, δεδομένου πως υπήρχαν πάντα πρόσωπα για να διατηρούν ανοιχτούς τους διαύλους επικοινωνίας. Ακόμα και την περίοδο που ο ΣΥΝ ήταν κατά της διεξαγωγής των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 στην Αθήνα, η γραμμή του κόμματος άλλαξε επειδή υπήρχε συνεννόηση ανάμεσα στον Κ. Λαλιώτη, που ήταν υπουργός ΠΕΧΩΔΕ στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με τον «άγνωστο» εκείνη την εποχή στο ευρύ κοινό Αλ. Φλαμπουράρη, που είχε την ιδιότητα του αρμόδιου τομεάρχη επί προεδρίας Ν. Κωνσταντόπουλου.