Σήμερα θα πραγματοποιηθεί το Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής, στο οποίο ο Νίκος Δένδιας θα μιλήσει για τους κυβερνητικούς χειρισμούς σχετικά με την τουρκική προκλητικότητα.
Ο επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας θα παρουσιάσει τις κινήσεις που έχουν γίνει, προκειμένου να υπάρξει καταδίκη της Άγκυρας σε επίπεδο Ηνωμένων Εθνών και Ευρωπαϊκής Ένωσης για την παράνομη συμφωνία που υπέγραψε με τη Λιβύη.
Υπενθυμίζεται ότι αργά το βράδυ της Δευτέρας, όπως είχε προαναγγελθεί, το Υπουργείο Εξωτερικών απέστειλε δύο επιστολές προς τον ΟΗΕ για τη συμφωνία Τουρκίας – Λιβύης, που χωρίζει τις θαλάσσιες ζώνες αγνοώντας το Καστελόριζο, τη Ρόδο, την Κάρπαθο και την Κρήτη. Σε αυτές τις επιστολές αναπτύσσονται οι ελληνικές θέσεις και παρατίθενται τα νομικά επιχειρήματα που θεμελιώνονται βάσει του Δικαίου της Θάλασσας, το οποίο μεταξύ άλλων προβλέπει ότι τα νησιά έχουν υφαλοκρηπίδα (σ.σ. κάτι που η Τουρκία αρνείται πεισματικά). Η πρώτη έχει παραλήπτη τον Αντόνιο Γκουτέρες, γενικό γραμματέα του ΟΗΕ, ο οποίος και θα την κοινοποιήσει σε όλα τα μέλη της Γενικής Συνέλευσης. Η δεύτερη απευθύνεται στην προεδρία του Συμβουλίου Ασφαλείας. Και στα δύο κείμενα η Αθήνα ξεκαθαρίζει ότι οι χειρισμοί της Τουρκίας εγκυμονούν κινδύνους για την ασφάλεια και την ηρεμία στην Ανατολική Μεσόγειο.
Την ώρα που η Αθήνα εντείνει τις προσπάθειες σε διεθνές επίπεδο για να απομονωθεί διπλωματικά η Άγκυρα και να υπάρξει καταδίκη για τις ενέργειές της σε Ανατολική Μεσόγειο και Αιγαίο, η τουρκική ηγεσία δεν σταματά τις απειλές.
Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ξεκαθάρισε ότι «η Ελλάδα θα πληρώσει το τίμημα για τις πράξεις της» και προανήγγειλε έρευνες για φυσικό αέριο και πετρέλαιο σε περιοχές που ορίζει το «μνημόνιο» με τη Λιβύη. Στο ίδιο μήκος κύματος και οι δηλώσεις του Μεβλούτ Τσαβούσογλου. Ο επικεφαλής της τουρκικής διπλωματίας κάλεσε την Ελλάδα να μάθει να μοιράζεται και προειδοποίησε ότι οποιαδήποτε συμφωνία για τον διαμοιρασμό του πλούτου στην Ανατολική Μεσόγειο δεν περιλαμβάνει την Τουρκία είναι άκυρη.
Παράλληλα, έστειλε το μήνυμα ότι η Άγκυρα είναι πάντα ανοικτή για την υπογραφή νέων συμφωνιών αλά Λιβύη με κράτη της Ανατολικής Μεσογείου, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας.