Ο Σάμπυ Μιωνής προαναγγέλλει σε νέα ανακοίνωσή του ότι θα καταθέσει νέο ηχητικό για την υπόθεση του Νίκου Παππά και του Δημήτρη Παπαγγελόπουλου, ενώ παράλληλα κάνει λόγο για «εκβιαστική δημοσιογραφία». «Θα καταθέσω άμεσα υπόμνημα ενώπιον του Δικαστικoύ Συμβουλίου, με νέα αποδεικτικά στοιχεία, μεταξύ των οποίων και ηχητικό υλικό», τονίζει χαρακτηριστικά, μεταξύ άλλων.
Η ανακοίνωση
«Η «εκβιαστική δημοσιογραφία» μπορεί να κοιμάται ήσυχη. Η Δημοκρατία όχι.
Με έκπληξη, έλαβα γνώση του περιεχομένου της πρότασης της Εισαγγελέως κας Μετσοβίτη – Φλουρή, σχετικά με τη μη παραπομπή του Δημ. Παπαγγελόπουλου και των συνεργατώντου, για το έγκλημα της απόπειρας εκβίασής μου και δωροληψίας. Η Εισαγγελική λειτουργός, με την πρότασή της να μην προχωρήσει η διερεύνηση της υπόθεσης ενώπιον του δικαστηρίου, δημιουργεί σοβαρά ερωτήματα και απορίες, τόσο για το σκεπτικό της, όσο και για το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγει.
Πρώτον: Πώς είναι δυνατόν να παρακάμπτεται το αναμφισβήτητο, ακόμα και από τον ίδιο τον Παπαγγελόπουλο, πραγματικό γεγονός ότι, κατά τη συνάντηση που έλαβε χώρα στο Μέγαρο Μαξίμου στις 10 Μαρτίου 2016, ο τότε υπουργός κατά της διαφθοράς (!), μου ζήτησε να καταβάλω τα “έξοδα” του εκδότη Φιλιππάκη;
Δεύτερον: Πώς να πιστέψω ότι η Εισαγγελική λειτουργός επέδειξε την προσοχή που όφειλε, για κατηγορίες αυτής της φύσης και σοβαρότητας, όταν “μετέτρεψε” τη συνάντηση που έλαβε χώρα στο Μέγαρο Μαξίμου μεταξύ του Παπαγγελόπουλου, του Παππά και εμού, σε μία δήθεν “αθώα” συνάντηση μεταξύ εμού και των Φιλιππάκη, Παπαγγελόπουλου και Τάρκα, για την επίλυση μιας δήθεν «ιδιωτικής φύσης διαφοράς»; Πώς μπορεί να εξηγηθεί αυτό το λάθος και η προχειρότητα; Δεν διάβασε την μήνυσή μου; Δεν διάβασε τα υπομνήματά μου; Δεν διάβασε τις απολογίες των κατηγορουμένων;
Τρίτον: Πώς είναι δυνατόν να μην γίνεται, στην Εισαγγελική πρόταση, η παραμικρή αναφορά στη συνομιλία μου με τον τότε υπουργό Επικράτειας Νίκο Παππά, στην οποία ο τότε υπουργός αναφέρεται σε «μαγαζιά» και «ανθρώπους που βγάζουν πολλά λεφτά» από αυτά τα «μαγαζιά», προδήλως μέσω παρανόμων μεθόδων; Υπό το φως, δε, της συζήτησης στο Μέγαρο Μαξίμου, σε ποιον άραγε να αναφερόταν ο τότε υπουργός Επικρατείας, αν όχι στον κατηγορούμενο Παπαγγελόπουλο;
Τέταρτον: Πώς μπορεί η Εισαγγελέας να λέει ότι οι Ισραηλινοί δικηγόροι μου “δεν επιβεβαιώνουν τον εκβιασμό” μου, όταν υπάρχει στη δικογραφία ένορκη κατάθεση του δικηγόρου μου, κ. Yuval Sasson, ο οποίος επιβεβαιώνει απόλυτα την απόπειρα εκβίασης μου; Δεν είδε / διάβασε την κατάθεσή του η κα. Εισαγγελέας; Και, αν όχι, γιατί άραγε;
Πέμπτον: Πώς είναι δυνατόν να αποσιωπάται πλήρως και χωρίς καμία αιτιολογία το πρωτοφανές, υπογεγραμμένο από τους Φιλιππάκη και Τάρκα, έγγραφο ιδιωτικό συμφωνητικό-Roadmap, με το οποίο δηλώνουν ότι αντικείμενο της συμφωνίας είναι το “κλείσιμο” των φορολογικών και ποινικών, υποθέσεων, τις οποίες οι ίδιοι είχαν δημιουργήσει μέσω ανώνυμων και επώνυμων καταγγελιών, αλλά και ενόρκων καταθέσεων τους, σε βάρος εμού και των συνεργατών μου; Πώς, άραγε, μπορούσαν αυτοί, απλοί δημοσιογράφοι όντες, να «κλείνουν» ποινικές υποθέσεις που οι ίδιοι δημιουργούσαν; Από πού αντλούσαν αυτήν τη δύναμη, αν όχι από τον κατηγορούμενο Παπαγγελόπουλο;
Είναι, κατά τη γνώμη μου, πραγματικά εντυπωσιακό, ότι η Εισαγγελική λειτουργός, σε λίγες μόνο ημέρες, κατάφερε να μελετήσει μια δικογραφία χιλιάδων σελίδων, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι τα παραπάνω αδιαμφισβήτητα γεγονότα δεν χρήζουν καν περαιτέρω αξιολόγησης από την Ελληνική Δικαιοσύνη! Είναι, επίσης, τουλάχιστον παράδοξο, ότι η Εισαγγελική πρόταση έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το κατηγορητήριο, που συνέταξε η έμπειρη κα. Ανακρίτρια, μελετώντας κατ’ αποκλειστικότητα την εν λόγω υπόθεση σε βάθος δύο ετών, λαμβάνοντας δεκάδες καταθέσεις και επισκοπώντας χιλιάδες έγγραφα!
Σε μία ύστατη προσπάθειά μου να ζητήσω από τη Δικαιοσύνη να διαλευκάνει σε βάθος την παρούσα υπόθεση, θα καταθέσω άμεσα υπόμνημα ενώπιον του Δικαστικoύ Συμβουλίου, με νέα αποδεικτικά στοιχεία, μεταξύ των οποίων και ηχητικό υλικό, από το οποίο δεν θα παραμένει πλέον καμία απολύτως αμφιβολία για το τί πραγματικά συνέβη. Και θα προβώ σε αυτήν την ενέργεια, με μοναδικό σκοπό να σταματήσουμε επιτέλους, σαν κοινωνία, να εκπλησσόμαστε με «δημοσιογράφους» και «εκδότες» που κατέχουν ακίνητα στο Μονακό, το Παρίσι και το Μαϊάμι και ράβδους χρυσού στις θυρίδες τους.
Στη χώρα, που μία Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου θεωρεί ότι δεν υπάρχουν καν «επαρκείς ενδείξεις ενοχής» για την παραπομπή κατηγορούμενων, δημοσιογράφων και πολιτικών, για εκβιασμό, επειδή τάχα δεν μπορεί ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας να είναι εκβιαζόμενος (!!),δεν θα βρεθεί ποτέ κανείς πλέον να τους καταγγείλει… Οι εκβιαστές θα ξέρουν ότι μπορούν να δρουν και να κοιμούνται ήσυχοι».