Στο κενό πέφτει η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να ανοίξει προνομιακούς διαύλους επικοινωνίας με το εργατικό κίνημα, καθώς εισπράττει αλλεπάλληλες αρνήσεις, κυρίως από τις οργανώσεις και τα σωματεία εκείνα που ελέγχονται από την πράσινη ΓΣΕΕ του Γ. Παναγόπουλου, με τον οποίον η Κουμουνδούρου βρίσκεται σε ρήξη από το καλοκαίρι του 2015. Και αυτό επειδή εκείνη την περίοδο η ΓΣΕΕ με ανακοινώσεις της κράτησε σαφείς αποστάσεις από το δημοψήφισμαπαρωδία της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛ., με αποτέλεσμα να υποστεί τη χλεύη και τη λοιδορία της τότε συμπολίτευσης.
Ο δε Γ. Παναγόπουλος, με την απόφασή του να ταχθεί στο μπλοκ των δυνάμεων που υπερασπίζονταν την παραμονή της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ενωση, στοχοποιήθηκε προσωπικά από αριστερούς αξιωματούχους, ασχέτως αν στην πορεία, με το «Οχι» του δημοψηφίσματος που έγινε «Ναι», η στάση του δικαιώθηκε.
Η βεντέτα αυτή κρατάει χρόνια και, παρά τις επιθετικές πρωτοβουλίες του ΣΥΡΙΖΑ να προσεταιριστεί «επιδραστικούς» συνδικαλιστές με δεσπόζουσα θέση στα θεσμικά όργανα της ΓΣΕΕ, η διοίκηση Παναγόπουλου δεν έχει παρουσιάσει σημάδια αποσταθεροποίησης. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, πως, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ, με αφορμή το νομοσχέδιο Χατζηδάκη, το οποίο είχε χαρακτηρίσει «μητέρα των μαχών», έκανε τα πάντα για να δείξει πως βρίσκεται στο πλευρό των συνδικαλιστικών οργανώσεων με τη ΓΣΕΕ, δεν υπήρξε καμία συνάντηση.
Σε ανώτατο συνδικαλιστικό επίπεδο, ο ίδιος ο Αλ. Τσίπρας προσπαθούσε να δημιουργήσει την εντύπωση του «φιλεργατικού ΣΥΡΙΖΑ» μέσω της ΑΔΕΔΥ των δημοσίων υπαλλήλων, που στην προκειμένη περίπτωση, δηλαδή με τις αλλαγές στο Εργασιακό, δεν υπήρχαν ζητήματα μεταβολών στα εργασιακά τους δικαιώματα.
Βάζει μπρος η… πολεμική μηχανή του ΣΥΡΙΖΑ
Υπό το πρίσμα αυτό, η «πολεμική μηχανή» της Κουμουνδούρου στον χώρο του συνδικαλιστικού κινήματος, την οποία απαρτίζουν οι Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, Κώστας Ζαχαριάδης, Ανδρέας Νεφελούδης και ο γνωστός συνδικαλιστής Ν. Φωτόπουλος από τη ΔΕΗ, επιδίδεται σε περιφερειακές επιχειρήσεις με σκοπό την επίτευξη αλλαγής των συσχετισμών σε όσες βαθμίδες σωματείων αυτό είναι εφικτό. Στις περισσότερες περιπτώσεις, το επιθετικό φλερτ δεν οδηγεί σε μαζικές προσχωρήσεις εργαζομένων στις οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ και η πολιορκία που υφίστανται στελέχη με έντονη συνδικαλιστική δράση μπορεί απλώς να καταλήξει σε «μεμονωμένες» μεταγραφές.
Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα των δυσκολιών της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ να «οικειοποιηθεί» ή να «κερδίσει» δυνάμεις σε πολυπληθείς κλάδους εργαζομένων είναι αυτό της ΟΤΟΕ. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι προ ημερών έγιναν κρούσεις από την Κουμουνδούρου προς την ηγεσία των εργαζομένων στις τράπεζες προκειμένου να υπάρξει μια συνάντηση, αλλά κάτι τέτοιο δεν δρομολογήθηκε. Σημειωτέον πως η ΟΤΟΕ την περασμένη Πρωτομαγιά συμμετείχε στους εορτασμούς που είχε οργανώσει η ΓΣΕΕ και όχι στις ξεχωριστές εκδηλώσεις του ΣΥΡΙΖΑ.
Ανάλογη προσπάθεια καταβάλλει ο ΣΥΡΙΖΑ και στον χώρο των ελεύθερων επαγγελματιών, ελπίζοντας πως θα διευρύνει την επιρροή του σε συγκεκριμένους επιστημονικούς κλάδους: δικηγόρους, γιατρούς, μηχανικούς κ.ά.
Σχέδιο για τη διεύρυνση του ΣΥΡΙΖΑ πρις την κεντροαριστερά
Βεβαίως, η ενδυνάμωση της απήχησης του κόμματος στον χώρο των συνδικάτων εντάσσεται στο συνολικό σχέδιο διεύρυνσης του ΣΥΡΙΖΑ προς τον χώρο της Κεντροαριστεράς.
Η αναγκαιότητα ένταξης και άλλων στελεχών του ΠΑΣΟΚ στους κόλπους του είναι εξόχως επιτακτική στην παρούσα συγκυρία για την ηγεσία του κόμματος, καθώς υπάρχει ο κίνδυνος πολλοί ψηφοφόροι του πάλαι ποτέ κραταιού κινήματος να μην ανανεώσουν την εμπιστοσύνη τους προς την Κουμουνδούρου σε περίπτωση που στο ΚΙΝ.ΑΛ. εκλεγεί νέος αρχηγός που να καλύπτει σε σημαντικό βαθμό την «αντιδεξιά» τους κουλτούρα.
Δηλαδή, ο κίνδυνος να μην ξαναψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ οι «εξ ανάγκης» εκλογείς – υποστηρικτές του Αλ. Τσίπρα το 2019 είναι ένα σοβαρό πρόβλημα και γι’ αυτό ο μηχανισμός της Κουμουνδούρου σε κάθε νομό της Ελλάδας αναζητά πρώην στελέχη του ΠΑΣΟΚ με ιστορική παρουσία στον χώρο, προκειμένου με την ένταξή τους στον ΣΥΡΙΖΑ να συγκρατήσουν διαρροές ψηφοφόρων.
Πηγή: Parapolitika.gr