Σε πελάγη ευτυχίας πλέει εδώ και επτά μήνες η Όλγα Κεφαλογιάννη.
Η γνωστή πολιτικός έφερε στον κόσμο τα δίδυμα μωράκια της, καρπούς του έρωτά της με τον Μίνω Μάτσα, και η ζωή της άλλαξε για πάντα.
Μιλώντας στο περιοδικό ΟΚ! που κυκλοφορεί με Τα Νέα Σαββατοκύριακο μοιράστηκε, μεταξύ άλλων, τα συναισθήματά της και τις σκέψεις της ως μητέρα.
Ακολουθεί ένα απόσπασμα από τη συνέντευξή της:
Η καριέρα και η πολιτική, που είναι στόχοι απαιτητικοί και χρονοβόροι, έπαιξαν ρόλο στο να μπει ίσως σε δεύτερο πλάνο η μητρότητα;
Δεν έχω κρύψει ότι θεωρώ πως το σημαντικότερο κεφάλαιο που μπορεί να ζήσει μια γυναίκα στη ζωή της είναι η μητρότητα. Το έχω πει και σε παλιότερες συνεντεύξεις μου λέγοντας πως σε εμένα η μητρότητα δεν προέκυψε – είχα δει πρόσφατα αυτή τη συνέντευξη και σκεφτόμουν πόσο ξαφνικά αλλάζουν τα πράγματα…
Το επιθυμούσες όμως;
Θα το πω αλλιώς. Δεν ήμουν από τις γυναίκες που δεν το ήθελα. Γιατί υπάρχουν και γυναίκες που δεν το επιλέγουν και είναι σημαντικό να το λέμε κι αυτό, διότι όπως θεωρώ πως πρέπει μια γυναίκα, εφόσον επιθυμεί να γίνει μητέρα, να το προσπαθεί –και εύχομαι όλες οι γυναίκες που το επιθυμούν να το καταφέρουν–, έτσι αντίστοιχα πρέπει να σεβόμαστε το δικαίωμα και την επιλογή μιας γυναίκας να μην επιθυμεί να γίνει μητέρα. Το χειρότερο είναι εμείς οι ίδιες να αναπαράγουμε τα στερεότυπα που υπάρχουν για εμάς. Το μεγάλο ζητούμενο είναι να μην εκφράζεσαι μόνο βάσει του τι θέλεις εσύ αλλά να κατανοείς και να σέβεσαι αυτό που επιθυμεί για τη ζωή του ο άλλος.
Ήταν κάτι που πάντα επιθυμούσες αλλά ήρθε πριν από λίγο καιρό στη ζωή σου, αλλάζοντας τα δεδομένα. Ήταν σαν μια ευχάριστη έκπληξη;
Ήταν μια μεγάλη ευχάριστη ανατροπή. Και για μένα ήταν ιδανικό πως η μητρότητα ήρθε ως επιστέγασμα μιας ωραίας σχέσης.
Πώς βίωσες την εγκυμοσύνη;
Επειδή ήταν και μέσα στην πανδημία, είχε τις δυσκολίες και τους περιορισμούς της εποχής. Είχε και τον φόβο που όλα αυτά συνεπάγονται. Ήμουν φοβισμένη, ειδικά στην αρχή, γιατί δεν υπήρχε ακόμα το εμβόλιο. Βγήκε όταν ήμουν 6 μηνών και το έκανα κανονικά με τη σειρά μου, αφού πρώτα διάβασα όλα όσα λέγονταν εκείνη την περίοδο και εντέλει εμπιστεύτηκα την επιστήμη, τους γιατρούς μου και την κρίση μου. Γιατί ειδικά σε θέματα υγείας θεωρώ πως δεν πρέπει να παίρνεις ρίσκα και ο δρόμος της λογικής είναι να εμπιστεύεσαι την επιστήμη. Κατά τα άλλα, ήταν μια υπέροχη περίοδος. Είναι συγκλονιστικό όταν ξαφνικά διαπιστώνεις, βλέποντας έναν υπέρηχο, πως χτυπούν άλλες δυο καρδιές μέσα σου. Είναι ένα συναίσθημα που δεν περιγράφεται…
Πώς ένιωσες όταν πρωτοέμαθες πως περιμένεις παιδί, με δεδομένο πως είχες πει πως αυτό το κεφάλαιο το είχες κατά κάποιον τρόπο ξεγράψει;
Ήταν μια απίστευτη είδηση που έφερε μεγάλη χαρά και ταυτόχρονα με έβαλε σε μια διαδικασία μεγάλης αγωνίας, γιατί δεν ξέρεις ποτέ αν όλα θα πάνε καλά. Είχα πει, λοιπόν, στον εαυτό μου πως δεν θα αγχωθώ, θα το πηγαίνω βδομάδα με τη βδομάδα. Και κάπως έτσι το έβαλα, νομίζω, σε μια σωστή προοπτική. Είχα την τύχη να έχω τον σύντροφό μου πάρα πολύ κοντά μου, το περάσαμε μαζί όλο αυτό το διάστημα, ενώ είχα και έναν εξαιρετικό γιατρό στο πλευρό μου.
Ήταν ο γιατρός που είχες και στο παρελθόν;
Ναι, είναι ο γιατρός που είχα πάντα και θεωρώ πως είναι πολύ σημαντικό μια γυναίκα σε αυτή τη διαδρομή να έχει κάποιον που εμπιστεύεται, που μπορεί να την κατευθύνει και να της λύσει και τις απορίες – που όπως ανακάλυψα προκύπτουν πολλές! Στην εγκυμοσύνη έχεις την υποχρέωση να φροντίζεις τον εαυτό σου γιατί δεν είσαι μόνη. Το να προσέχεις τη διατροφή σου και να κάνεις όση άσκηση επιτρέπεται είναι μέσα στα επιβαλλόμενα πρωτόκολλα. Το τελευταίο 3μηνο της εγκυμοσύνης ήταν μέσα στο καλοκαίρι κι αυτό με βοήθησε, έκανα πολύ μπάνιο στη θάλασσα, ήταν μια περίοδος που πέρασε όμορφα και ήσυχα. Τώρα πια δεν μπορώ να σκεφτώ τη ζωή όπως ήταν πριν… Από τη στιγμή που γεννήθηκαν τα παιδιά μου είναι σαν να άρχισε ξανά και η δική μου ζωή. Κάποια στιγμή είχα πάει τα μωρά στη μαμά μου και δεν ήταν στο σπίτι και αισθανόμουν σαν να λείπει όλος ο κόσμος – όλος ο κόσμος μου είναι αυτά.
Μέσα από όσα έχεις μοιραστεί για τη μητρότητα το τελευταίο διάστημα, νιώθω πως στέλνεις κι ένα μήνυμα προς όλες τις γυναίκες που θα ήθελαν να γίνουν μητέρες αλλά έχουν απογοητευτεί.
Ισχύει απόλυτα και σ’ το λέει ένας άνθρωπος που έχει κλάψει πάρα πολύ για αυτό. Γιατί είναι μεγάλη απογοήτευση, είναι πόνος όταν το επιδιώκεις και δεν έρχεται. Για αυτό μέσα από την προσωπική μου ιστορία θέλω, αν μπορώ, να δώσω κουράγιο, δύναμη και αισιοδοξία στις γυναίκες που θέλουν να γίνουν μητέρες.