O Ξανθός στην… καυτή έδρα των «53» – O συμβολισμός των όσων είπε στο «προπύργιο» της εσωκομματικής αντιπολίτευσης

Κατά κάποιον τρόπο οι σκληρές αλήθειες που διατύπωσε σε μια οργάνωση-άβατο για τους «προεδρικούς» εδράζονται σε μια γενικότερη κριτική που η ριζοσπαστική πτέρυγα του κόμματος συνεχίζει να ασκεί εναντίον της ηγεσίας

Στην ανθρωπογεωγραφία της Αριστεράς ο βουλευτής Ρεθύμνου του ΣΥΡΙΖΑ και πρώην υπουργός Υγείας, Ανδρέας Ξανθός, κατέχει δεσπόζουσα θέση στην ιεραρχία της ριζοσπαστικής πτέρυγας του κόμματος και συγκεκριμένα στην ομάδα των «53». Δηλαδή της τάσης εκείνης που εδώ και χρόνια λειτουργεί ως αντίπαλο δέος απέναντι στην προεδρική φουρά και διεκδικεί με αξιώσεις τον ρόλο της εσωκομματικής αντιπολίτευσης.

 

Όσα ισχυρίστηκε λοιπόν προ ημερών, μιλώντας σε εκδήλωση της Νομαρχιακής Οργάνωσης Α’ Αθήνας, για να περιγράψει την προβληματική σχέση του κόμματος με την κοινωνία, είναι στοιχεία που προέρχονται από τον πυρήνα της αντιπολιτευτικής σκέψης η οποία επικρατεί στο σύνολο της τάσης που εκπροσωπεί. Δηλαδή της ομάδας των «53». Και επειδή όλα έχουν την εξήγησή τους, ακόμη και σε συμβολικό επίπεδο, θα αρχίσουμε την εξιστόρηση από την αρχή.

Ο Ανδρέας Ξανθός πήγε και μίλησε σε μια κομματική οργάνωση, όπως είναι η Νομαρχιακή Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ στην Α’ Αθήνας, η οποία θεωρείται προπύργιο της εσωκομματικής αντιπολίτευσης. Δηλαδή της ομάδας των «53», που εδώ και χρόνια αποφεύγει να διοργανώσει εκδηλώσεις με κεντρικούς ομιλητές κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, που ανήκουν στον σκληρό πυρήνα του προεδρικού μπλοκ. Δηλαδή τους «πραιτοριανούς» της Κουμουνδούρου, που εντός του κόμματος προπαγανδίζουν με επιθετικό τρόπο τη διεύρυνση του ΣΥΡΙΖΑ προς τον χώρο του ΠΑΣΟΚ και προωθούν τη συνεργασία με στελέχη από τον χώρο τού πάλαι ποτέ κραταιού Κινήματος.

Κατά κάποιον τρόπο οι σκληρές αλήθειες που διατύπωσε σε μια οργάνωση-άβατο για τους «προεδρικούς» εδράζονται σε μια γενικότερη κριτική που η ριζοσπαστική πτέρυγα του κόμματος συνεχίζει να ασκεί εναντίον της ηγεσίας, στο πλαίσιο των ανοιχτών λογαριασμών που έχουν οι δύο πλευρές από το τελευταίο συνέδριο.

 

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ στις 12/2