Στον Άγιο Παύλο στην Αθήνα βρέθηκε, παραμονή Πρωτοχρονιάς, ο υπουργός Ψηφιακής Διακυβέρνησης, Κυριάκος Πιερρακάκης. Είναι η γειτονιά που μεγάλωσε και οι αναμνήσεις τον πλημύρισαν όπως είναι φυσικό, περπατώντας στους δρόμους αλλά και στις γειτονιές που έζησε. Σε μια ανάρτησή του ο κ. Πιερρακάκης περιγράφει τα συναισθήματά του, τις εικόνες και τους ανθρώπους που συνάντησε στα γνώριμα σοκάκια της γειτονιάς του.
Αναφέρει στην ανάρτησή του:
«Στη γειτονιά αυτή, τη δεκαετία του ‘60 εγκαταστάθηκαν ο παππούς και η γιαγιά μαζί με τον πατέρα μου. Πολλοί δρόμοι της περιοχής εμφανίζονται σε ταινίες της Φίνος Φιλμς, και κανείς μπορεί ακόμα να διακρίνει τα γραφεία του Φίνου στην οδό Χίου.
Θυμάμαι να παίζω ως παιδί τα Σαββατοκύριακα στην πλατεία του Αγίου Παύλου ενώ οι μεγάλοι κάθονταν στο διπλανό ουζερί. Θυμάμαι τις ιστορίες που έλεγε ο παππούς, ιστορίες από την κατοχή και τον πόλεμο, αλλά και αφηγήσεις με την Σοφία Βέμπο και τον Μίμη Τραϊφόρο, το θέατρο των οποίων βρισκόταν εκεί κοντά, στην οδό Καρόλου, δίπλα από το πρακτορείο με τα φορτηγά του. Θυμάμαι τα μεγάλα τραπέζια της γιαγιάς τις Κυριακές καθώς και τα πρώτα κόμικ που διάβασα που ήταν τα δικά τους δώρα, κάθε φορά που τους επισκεπτόμουν.
Η γειτονιά του τέλους της δεκαετίας του ’80, αρχών της δεκαετίας του ’90, η γειτονιά που είναι ακόμα ζωντανή στη δική μου μνήμη, έχει αλλάξει αρκετά έχοντας περάσει από μεγάλες δυσκολίες και προκλήσεις, αλλά διατηρεί τη γνησιότητα και την αλήθεια της – όπως και τόσες άλλες σε όλη την Αθήνα και σε πολλές γωνιές της Ελλάδας. Μια γειτονιά ανθρώπων που αγωνίστηκαν για το καλύτερο. Μια γειτονιά με το στοιχείο της κοινότητας, της κοινής ζωής που δίνει σε έναν τόπο, σε μια χώρα, όπως και σε ένα δρόμο και σε μια πλατεία, ποιότητα, ταυτότητα και ανθρωπιά. Το πνεύμα της κοινότητας, βαθύ μας γνώρισμα ακόμα και σε εποχές ατομικότητας, μας στηρίζει στο δρόμο για το μέλλον, μας δίνει δύναμη και έμπνευση για να πάμε μπροστά. Όπως πήγαν μπροστά εκείνες οι γενιές μετά τον Πόλεμο, όπως έκαναν τις δικές τους υπερβάσεις και οικοδόμησαν ένα μεταπολεμικό θαύμα. Η Ελλάδα σήμερα μπορεί να πετύχει ένα νέο άλμα, συνδυάζοντας τον σεβασμό στις ρίζες, την πίστη στον εαυτό μας και την καθαρή, τολμηρή ματιά στο αύριο.
Το τελευταίο, ως ευχή για τη χρονιά που έρχεται. Μια ευχή που, πλέον, έπειτα από αρκετά χρόνια, είναι ρεαλιστική.