*** Τι μαθαίνω; Το Μέγαρο Μαξίμου έδωσε εντολή στα συναρμόδια υπουργεία, Ενέργειας και Οικονομικών, να εξαντλήσουν όλες τις δυνατότητες που υπάρχουν, προκειμένου να δοθεί και νέα ενίσχυση στους λογαριασμούς του ηλεκτρικού ρεύματος. Αν δεν κάνω λάθος, αυτή θα είναι η τρίτη κατά σειρά. Το γεγονός είναι από μόνο του ενδεικτικό του πόσο βαρύς, από όλες τις απόψεις – πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές – θα είναι ο χειμώνας που μπήκε. Πέρα από τις καιρικές.
^^^ Το υπουργείο Οικονομικών διαμαρτύρεται ότι δεν υπάρχουν περιθώρια. Το υπουργείο Ενέργειας πάλι θα εξετάσει αναλυτικά την κατάσταση μέσα στην εβδομάδα που έρχεται και προς το τέλος της θα αποφασίσει και θα κάνει τις τελικές του εισηγήσεις στο γραφείο του πρωθυπουργού. Το πιθανότερο είναι πως θα αναζητηθεί μια μέση λύση, αν και κοινή είναι η πεποίθηση πως όσο κι αν αυξηθούν οι επιδοτήσεις, οι λογαριασμοί που θα έρθουν στα νοικοκυριά (και τις επιχειρήσεις) θα είναι φουσκωμένοι.
### Στο Μαξίμου ξέρουν ότι το πολιτικό κόστος από το κύμα της ακρίβειας θα είναι μεγάλο. Ενδεχομένως μεγαλύτερο κι από εκείνο της πανδημίας. Η δεύτερη αντιμετωπίζεται ως ασθένεια κι ως γνωστόν «με τον Θεό δεν μπορείς να τα βάλεις», όπως πιστεύει η ελληνική κοινωνία. Με την ακρίβεια όμως τι γίνεται;
ΥΓ: Εκεί το πράγμα δεν είναι και πολύ ξεκάθαρο στο μυαλό του μέσου Έλληνα, για το ποιος φταίει. Κι ας του τριβελίζουν το μυαλό για τις πληθωριστικές πιέσεις διεθνώς, τη σύγχυση στις αγορές, την καθυστέρηση στην αλυσίδα τροφοδοσίας, το κόστος των μεταφορικών κλπ, κλπ. Γι’ αυτόν, αυτό που μετράει είναι η τιμή στο ράφι του σούπερ μάρκετ. Κι εκεί η μάχη κινδυνεύει να χαθεί.
*** Για όλους τους παραπάνω λόγους – αλλά και για πολλούς άλλους – θα είναι πολύ κρίσιμο το ταξίδι του Μητσοτάκη στη Ρωσία στις 8 Φεβρουαρίου και η συνάντηση του με τον Πούτιν στο Σότσι. Αν καταφέρει κι αποσπάσει συμβόλαια προμήθειας φυσικού αερίου σε καλή τιμή, τότε η ενεργειακή καταιγίδα που ξεκίνησε, μπορεί και να περάσει με το μικρότερο δυνατό κόστος για την Ελλάδα
^^^ Θα τα καταφέρει; Πιθανότατα ναι, είναι η απάντηση που δίνεται αρμοδίως. Η Ελλάδα εξακολουθεί να είναι – στο μέτρο του δυνατού – μια από τις πιο φιλικές χώρες προς τη Μόσχα στο ευρωπαϊκό περιβάλλον. Όχι πάντα, αλλά αρκετές φορές. Κι αυτό το αναγνωρίζουν οι Ρώσοι. Δεν τους έχουν απομείνει άλλωστε και πολλά ερείσματα στις Βρυξέλλες.
### Βεβαίως, σημεία τριβής υπάρχουν κι ενίοτε σημαντικά. Για παράδειγμα, η αυξημένη παρουσία αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων στην χώρα μας τελευταία ή η αναγνώριση του αυτοκέφαλου της ουκρανικής εκκλησίας από την ελληνική. Όμως υπάρχουν και θέματα όπου «η μπάλα καίει» για τη Μόσχα, αλλά η Αθήνα δεν φοβάται να την πιάσει. Όπως, για παράδειγμα, το ουκρανικό. Κι αυτό, όπως και να το κάνουμε, μετράει.
ΥΓ: Άλλωστε και στην περίπτωση αυτή, υπάρχει ένα μοντέλο που έχει εφαρμοστεί κι έχει αποδώσει: το γερμανικό. Το Βερολίνο κατάφερε κι απέσπασε εξαιρετικά συμβόλαια προμήθειας φυσικού αερίου από τη Μόσχα. Γιατί λοιπόν να μην τα καταφέρει και η Αθήνα; Υπάρχει περίπτωση να την κατηγορήσει η Γερμανία ότι …σπάει την κοινή ευρωπαϊκή γραμμή; Αφού αυτή πρώτη φρόντισε και την έσπασε!
Πηγή: powergame.gr