Στην τελετή απονομής του ετήσιου βραβείου «Λόρδος Βύρων» από την Εταιρεία για τον Ελληνισμό και τον Φιλελληνισμό (ΕΕΦ) στον πρώην πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και πρωθυπουργό του Λουξεμβούργου, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ έδωσε το παρών ο Άδωνις Γεωργιάδης.
Tο διεθνές Βραβείο Φιλελληνισμού «Λόρδος Βύρων» δόθηκε ακόμα στον Τζακ Λου και στον Κλάους Ρέγκλινγκ.
Η ομιλία του Άδωνι Γεωργιάδη
«Αξιότιμε κύριε Εκπρόσωπε της Αυτής Εξοχοτάτης της Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας. Αξιότιμε κύριε Εκπρόσωπε του κυρίου Πρωθυπουργού της Ελλάδος. Σεβασμιότατε, εξοχότατοι κύριοι Πρέσβεις, συνάδελφοι Υπουργοί, Εκπρόσωπε του Προέδρου του Πανελληνίου Σοσιαλιστικού Κινήματος. Κυρίες και κύριοι.
Αισθάνομαι πραγματικά πολύ μεγάλη χαρά, αλλά και πολύ μεγάλη τιμή που μου ανετέθη σήμερα να πω λίγα λόγια για μία από τις προσωπικότητες που διαμόρφωσε ουσιαστικά τη σύγχρονη Ευρώπη, αλλά και που βοήθησε όσο λίγες την Ελλάδα να παραμείνει την κρισιμότερη της στιγμή στη ζώνη του Ευρώ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, Λουξεμβουργιανός πολιτικός και Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής μέχρι το Νοέμβριο του 2019, υπηρέτησε ως Πρωθυπουργός από το 1995 ως το 2013, Υπουργός Οικονομικών από το 1989 έως το 2009, διετέλεσε Πρόεδρος του Χριστιανοκοινωνικού Κόμματος του Λαού από το 1990 έως το 1995, αλλά και Πρόεδρος του Eurogroup από το 2005 έως το 2013. Η εποχή που πήρε και το προσωνύμιο, «ο Κύριος Ευρώ». Έχει τιμηθεί με το βραβείο Καρλομάγνος, το 2006.
Γεννήθηκε στο Ρεντάκε, στις 9 Δεκεμβρίου του 1954, ο πατέρας του ήταν εργάτης σε εργοστάσιο χάλυβα και ο ίδιος ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ σπούδασε αρχικά στο Βέλγιο. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου και απέκτησε τίτλο Master το 1979.
Εξελέγη για πρώτη φορά Βουλευτής το 1984 και αμέσως υπουργοποιήθηκε στην κυβέρνηση του Ζακ Σαντέρ. Έγινε Υπουργός Εργασίας, λίγο πριν από τις εκλογές του 1989, στις οποίες επανεξελέγη Βουλευτής, τραυματίστηκε σοβαρά σε τροχαίο ατύχημα, κατάφερε όμως ευτυχώς να ανανήψει και επέστρεψε στην πολιτική.
Διορίστηκε στη θέση του Διοικητή της Παγκόσμιας Τράπεζας, όπου υπηρέτησε από το 1989 έως το 1995. Στις 20 Ιανουαρίου του 1995 διαδέχτηκε τον Ζακ Σαντέρ στην Πρωθυπουργία του Λουξεμβούργου και παρέμεινε σε αυτή τη θέση μέχρι το 2013, όπου το 2014 έγινε Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Αυτά είναι τα τυπικά που μπορούμε να διαβάσουμε εύκολα αναζητώντας στο διαδίκτυο το βιογραφικό του Ζαν Κλοντ Γιούνκερ.
Αυτό που δεν θα βρούμε εύκολα όμως είναι το πνεύμα αυτού του ανθρώπου. Όσοι συμμεριζόμαστε το όραμα της ενωμένης Ευρώπης δεν μπορούμε παρά να τον ευγνωμονούμε για τον προσωπικό του ρόλο στο να ζούμε σήμερα σε αυτό που ονομάζουμε Ευρώπη, σε αυτό που βιώνουμε ως Ευρωπαϊκή Ένωση, με όλη την κριτική που μπορεί να δέχεται από όποιον νομίζει ότι μπορεί να ασκεί κριτική – και έτσι μας αρέσει στη δημοκρατία, να ασκούμε κριτική.
Στην πραγματικότητα όλοι γνωρίζουμε ότι αν ερχόμασταν με ένα διαστημόπλοιο από το σύμπαν και έπρεπε να διαλέξουμε σε ποιο μέρος του κόσμου θα θέλαμε να ζήσουμε, θα επιλέγαμε όλοι την Ευρωπαϊκή Ένωση. Την περιοχή του πλανήτη με το μεγαλύτερο σεβασμό στις ανθρώπινες ελευθερίες, στα ανθρώπινα δικαιώματα, στο περιβάλλον, στις δημοκρατικές αξίες. Αυτά για να γίνουν, όπως τα ξέρουμε σήμερα, διάφορες προσωπικότητες όπως ο κύριος Ρέγκλινγκ παραδείγματος χάρη που είναι εδώ παρών σήμερα και τον ευχαριστούμε, αλλά εγώ θα μιλήσω για τον Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, έχουν παίξει τον κυρίαρχο ρόλο για να γίνουν πραγματικότητα.
Η πίστη του στην Ομοσπονδιακή Ευρώπη, χαρακτηριστικό όταν έγινε το δημοψήφισμα για το ευρωσύνταγμα στο Λουξεμβούργο είχε δεσμευτεί ότι αν δεν περάσει το «ναι» στο Λουξεμβούργο, ο ίδιος επρόκειτο να παραιτηθεί από Πρωθυπουργός του κράτους.
Και έκανε εκστρατεία για να περάσει το λεγόμενο τότε ευρωσύνταγμα, ένα εγχείρημα που τελικώς σταμάτησε από τα αρνητικά δημοψηφίσματα στη Γαλλία και στη Ολλανδία, αλλά που στην πατρίδα του, το Λουξεμβούργο, το «ναι» είχε πάρει ένα πολύ μεγάλο ποσοστό, με πολύ μεγάλη προσωπική συμβολή του Ζαν Κλοντ Γιούνκερ.
Εκεί, όμως, που πιστεύω πραγματικά ότι ο άνθρωπος αυτός συνέδεσε το όνομά του με την πορεία του ευρωπαϊκού οράματος είναι στο δράμα της Ελλάδος.
Δεν το λέω μόνο ως Έλληνας, προφανώς ως βουλευτής όλη εκείνη την περίοδο και Υπουργός στη συνέχεια έχω ζήσει στον πυρήνα των γεγονότων. Βλέπω απέναντι και τον πρώην Πρωθυπουργό τον κύριο Λουκά Παπαδήμο του οποίου διετέλεσα και Υπουργός στην κυβέρνησή του όταν έγινε το PSI, η πιο δραματική νύχτα των τελευταίων δεκαετιών για την ελληνική πολιτική ιστορία.
Ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ ήταν εκεί για να στηρίξει την παραμονή της Ελλάδος στην ευρωζώνη, πολλές φορές ερχόμενος ενάντια στην ορθοδοξία την ευρωπαϊκή, την οικονομική, που έβλεπε τότε την Ελλάδα μόνο ως ένα παράδειγμα αποτυχημένου κράτους.
Και ναι, για πολλά μπορεί να έφταιγε η Ελλάδα, αλλά για δείτε σήμερα τα οικονομικά αποτελέσματα και τα πολιτικά αποτελέσματα που η χώρα μας επιτυγχάνει στη σύγχρονη Ευρώπη.
Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά θα έχουμε έναν από τους υψηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση και στην ευρωζώνη και το 2021 και το 2022. Καταφέραμε να βγούμε οριστικά από το μνημόνιο και την ενισχυμένη εποπτεία, να ολοκληρώσουμε τις μεταρρυθμίσεις. Καταφέραμε να βγούμε στις αγορές με λογικά επιτόκια, να αποδείξουμε ότι η Ελλάδα μπορεί να γίνει ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος και σε πολλά σημεία, μέσα στην κρίση της πανδημίας και τώρα της ενέργειας, η Ελλάδα από αποδιοπομπαίος τράγος που ήταν το 2010, το 2011, το 2012 και από παράδειγμα προς αποφυγή, να αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση στα άλλα ευρωπαϊκά κράτη.
Όλα αυτά όμως που επιτυγχάνουμε σήμερα προς όφελος του ελληνικού λαού αλλά κυρίως και προς όφελος της ενωμένης Ευρώπης και του ευρωπαϊκού της οράματος δεν θα είχαν συμβεί αν άνθρωποι όπως ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ δεν όρθωναν τότε το ανάστημά τους και δεν έδιναν τη δική τους μάχη από πολύ κρίσιμες θέσεις για να πειστεί η Ευρώπη να δώσει στην Ελλάδα μια ευκαιρία. Να δώσει στον ελληνικό λαό μια ευκαιρία.
Σήμερα όλοι χαίρονται με το παράδειγμα της επιτυχίας της Ελλάδος στην Ευρώπη. Όμως, εκείνη την εποχή δεν ήταν καθόλου βέβαιον ότι αυτές ήταν οι απόψεις όλων, ούτε ότι η στάση του Ζαν Κλοντ Γιούνκερ ήταν μια εύκολη στάση χωρίς προσωπικό και πολιτικό κόστος για τον ίδιο.
Ως Έλληνες, λοιπόν, και ως Ευρωπαίοι δεν μπορούμε παρά να του πούμε ένα πολύ μεγάλο δημόσιο ευχαριστώ γιατί με την πολιτική του δράση οικοδόμησε μια ισχυρότερη Ευρώπη. Και ναι, το ελληνικό παράδειγμα της επιτυχίας είναι παράδειγμα ευρωπαϊκής επιτυχίας.
Σε μια εποχή πολύ μεγάλου ευρωσκεπτικισμού και όταν παραδείγματος χάρη με το δημοψήφισμα του Brexit και την έξοδο του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ευρωπαϊκή Ένωση πολλοί πόνταραν στο ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση θα διαλυθεί και ότι τελικά δεν θα μπορέσει να προχωρήσει, ήρθε η Ελλάδα ως το αντίστοιχο παράδειγμα της επιτυχίας. Εκεί που όλοι μας είχαν ξεγραμμένους και δακτυλοδεικτούμενους, με τη σημερινή μας επιτυχία και τις πολύ μεγάλες θυσίες του ελληνικού λαού – ο οποίος υπέστη πραγματικά απίστευτες θυσίες και δυσκολίες αλλά που σήμερα γεύεται τους καρπούς αυτών των θυσιών και των προσπαθειών του- κατορθώσαμε να αποδείξουμε ότι η Ευρώπη μπορεί να τα καταφέρει. Μπορεί να ξεφύγει από τις κρίσεις και να εξέλθει από αυτές πολύ πιο ισχυρή.
Σε αυτό λοιπόν χρωστούμε ευγνωμοσύνη στον Ζαν Κλοντ Γιούνκερ και ασφαλώς, στην εξαιρετική επιλογή της εταιρείας για τον Ελληνισμό και τον Φιλελληνισμό να του απονείμει το βραβείο «Λόρδος Βύρων». Διότι τι πιο ταιριαστό για έναν αληθινό φιλέλληνα του σύγχρονου κόσμου από το να πάρει το βραβείο ενός κορυφαίου φιλέλληνα, ίσως του αρχετύπου του φιλέλληνα των τελευταίων αιώνων, του Λόρδου Βύρωνος.
Και έτσι να συνδέσουμε το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον και της Ελλάδος και της Ευρώπης μέσα από τέτοιες ωραίες πρωτοβουλίες.
Ευχαριστούμε λοιπόν πάρα πολύ για την τιμή που μου κάνατε και πραγματικά συγχαίρω θερμά τον Ζαν Κλοντ Γιούνκερ για όλα αυτά που προσέφερε στο Λουξεμβούργο, στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Ευχαριστώ πολύ».