Το τελευταίο διάστημα, με απασχολεί πάρα πολύ η αλλαγή συμπεριφοράς του ΣΥΡΙΖΑ.
Από την εκλογή του κυρίου Ανδρουλάκη στην ηγεσία του ΚΙΝΑΛ και μετά, όταν και για πρώτη φορά ο κύριος Τσίπρας άλλαξε τακτική και από εκεί που έλεγε ότι το να ζητήσει εκλογές μέσα στην πανδημία είναι ανεύθυνο τελικά ζήτησε εκλογές και ανέβασε τους τόνους, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μεταβληθεί στο κόμμα του Πολάκη.
Μέχρι τότε, ο Πολάκης ήταν η εξαίρεση. Τώρα ο Πολάκης είναι ο κανόνας. Και δε μιλάω προσωπικά για τον βουλευτή από την Κρήτη. Μιλάω για το ύφος, τη χυδαιότητα, τους τραμπουκισμούς και τη φρασεολογία. Γιατί, όμως, έγινε ξαφνικά αυτή η στροφή και πού οδηγεί;
Προσωπικά, είμαι πεπεισμένος ότι κατά την αναζήτηση στρατηγικής που έκαναν ο κύριος Τσίπρας και το επιτελείο του, ίσως για να ξεπεράσουν εσωκομματικά προβλήματα εν όψει του δικού τους συνεδρίου, επέλεξαν την ακραία πόλωση.
Πιστεύω ότι ο κ. Τσίπρας κατέληξε σε αυτό που είχε ξεφύγει κάποτε σε μία συζήτηση από την κυρία Αχτσιόγλου. Ότι η κανονικότητα δεν τους ευνοεί, αντιθέτως ευνοούνται μόνο από χάος. Και έτσι προσπαθεί ο ίδιος να επιστρέψει τώρα στο ύφος, στο ήθος και στις μεθόδους της περιόδου 2012 – 2014. Με τη διαφορά ότι η Ελλάδα δεν είναι πια ούτε στο 2012 ούτε στο 2014.
Προσβλέπει, όμως, είτε λόγω της πανδημίας και των συνεπειών της, είτε λόγω του παγκόσμιου πληθωρισμού και των συνεπειών του, στην αυξανόμενη δυσαρέσκεια των πολιτών για όλα αυτά τα φαινόμενα, τα οποία ναι μεν είναι παγκόσμια, αλλά επιδρούν στην καθημερινότητά μας.
Μέσα σε αυτό το κλίμα αλλαγής της ζωής πολλών ανθρώπων, είναι δύσκολο πολλοί να διακρίνουν τι αποτελεί ευθύνη της κυβερνήσεως και τι αποτελεί αναπόφευκτη συνέπεια παγκόσμιων γεγονότων. Και αυτό που ποντάρει είναι στο ότι αυτή η δυσαρέσκεια θα μπορέσει να μεταβληθεί σε οργή, θα γεννήσει τους νέους Αγανακτισμένους στην πλατεία Συντάγματος και θα οδηγήσει στην επιστροφή τους στην εξουσία. Είναι απολύτως προφανές ότι ο κύριος Τσίπρας πλανάται πλάνην οικτράν.
Η Ελλάδα δεν πρόκειται να γυρίσει σε εκείνη την περίοδο. Παρά το γεγονός ότι η κυβέρνησή μας αντιμετωπίζει τη μια διεθνή κρίση πίσω από την άλλη, π.χ. Έβρο, πανδημία, Αιγαίο, ενέργεια, πληθωρισμό και ας ελπίσουμε όχι και μια κρίση στην Ουκρανία, η Κυβέρνηση και η Ελλάδα στέκονται όρθιες.
Όμως οι πολίτες, και είμαι βέβαιος για αυτό, έχουν κουραστεί από τις συνεχείς εντάσεις και από τις συγκρούσεις μεταξύ των πολιτικών. Προσωπικά, αναγνωρίζω τη βαρύτητα του ρόλου μου και της ευθύνης που μου αναλογεί. Από δω και στο εξής αρνούμαι να συνεχίσω τον διάλογο και την αντιπαράθεση με τον κύριο Πολάκη. Όχι γιατί έχω να φοβηθώ κάτι από αυτόν – άλλωστε, οι τελευταίες εικόνες στη Βουλή για όποιον έχει καλόπιστα συναισθήματα, έχουν ήδη δώσει απαντήσεις-, αλλά γιατί νομίζω ότι η Ελλάδα αξίζει μιας κανονικότητας. Και σε αυτή την κανονικότητα και την επιστροφή σε μια Ελλάδα της προόδου και της ανάπτυξης είναι που θα πρέπει να απαντήσουμε στις επόμενες εκλογές.
Το δίλημμα των επόμενων εκλογών πια θα είναι απολύτως σαφές. Θέλουμε μια Ελλάδα με φασαρίες; Μια Ελλάδα με αστάθεια; Μια Ελλάδα που θα επιστρέψει σε κυβερνήσεις αδύναμες που δε θα ξέρουμε πού θα οδηγήσουν τη χώρα; Ή θέλουμε να συνεχίσουμε για να βγούμε οριστικά από αυτή την κρίση;
Ας μην κοροϊδευόμαστε, όλοι θέλουμε το δεύτερο, δηλαδή μια Ελλάδα με σταθερή κυβέρνηση και με προοπτικές όπως αυτές που έχουμε ήδη παρουσιάσει και επιτύχει και βλέπει ο ελληνικός λαός. Η πολιτική μας έχει μετρήσιμα αποτελέσματα. Πότε άλλοτε σε 2,5 χρόνια η Ελλάδα κατάφερε να βγει πρώτη στις επενδύσεις παγκοσμίως;
Πότε άλλοτε είδατε ανάπτυξη του ΑΕΠ που προσεγγίζει το 9%; Πότε άλλοτε είδατε να έρχονται στην Ελλάδα ταυτόχρονα τέτοιοι παγκόσμιοι κολοσσοί, όπως η Pfizer, η Cisco, η Deloitte, η Microsoft, η Digital Realty, η Amazon Web Services και ούτω καθεξής;
Όλα αυτά είναι μεν αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς, αλλά που προϋποθέτουν δεν και ένα σταθερό πολιτικό περιβάλλον. Αυτό το σταθερό πολιτικό περιβάλλον δεν πρέπει να το διακινδυνεύσουμε. Και πρώτα από όλα εμείς οι ίδιοι με άσκοπες αντιπαραθέσεις με ανθρώπους, οι οποίοι απηχούν το παρελθόν.
Η Νέα Δημοκρατία δεν πρέπει να ακολουθήσει την τακτική του ΣΥΡΙΖΑ. Ο κύριος Τσίπρας θα μείνει στο τέλος μόνος του και απομονωμένος. Και θα σας κάνω και μια πρόβλεψη, η τακτική αυτή θα τον οδηγήσει σε βαριά ήττα. Η απλή αναλογική, ο λάκκος δηλαδή που έσκαψε για να πέσει μέσα ο Κυριάκος Μητσοτάκης, θα αποδειχθεί μεγάλη παγίδα για τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα. Γιατί στις δεύτερες εκλογές, αν όχι στις πρώτες, θα προσπαθήσει με μεγάλη αγωνία να διατηρήσει τη δεύτερη θέση.
Βεβαίως, δεν έχω αυταπάτες. Δεν είναι όλα τα κέντρα εξουσίας της χώρας απολύτως χαρούμενα με μια τόσο σταθερή κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Και φοβάμαι ότι κάποιοι μπορεί να έχουν στο μυαλό τους σενάρια, κατά τη γνώμη μου εντελώς φρικώδη, όπως αυτό της «προοδευτικής διακυβέρνησης» που τόσο επιπόλαια και ανεύθυνα έθεσε στον δημόσιο διάλογο ο κύριος Τσίπρας.
Με τον σχηματισμό «προοδευτικής διακυβέρνησης», δηλαδή μίας κυβέρνησης χωρίς το πρώτο κόμμα – διότι κανείς δεν αμφισβητεί ότι στις επόμενες εκλογές πρώτο κόμμα θα είναι η Νέα Δημοκρατία-, τι μας λένε στην ουσία; Να υπάρξει Κυβέρνηση χωρίς την επιλογή του ελληνικού λαού. Αυτό θα ήταν σε όρους φρασεολογίας της Αριστεράς «κανονικό πραξικόπημα».
Το να θέλει ο ελληνικός λαός μία Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και αυτοί να λένε ότι θα φτιάξουν μία Κυβέρνηση ενάντια στη βούλησή του, θα ήταν δείγμα μεγάλης ανωμαλίας. Και είμαι βέβαιος ότι στο τέλος, κανείς δεν θα το τολμήσει.
Σήμερα, ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης έχει αποδείξει τι μπορεί να κάνει. Και επειδή η εκλογολογία από μόνη της βλάπτει την οικονομία και τη χώρα, εγώ ως Υπουργός Ανάπτυξης και Επενδύσεων σας λέω ότι πρέπει να τη σταματήσουμε.
Οι εκλογές θα γίνουν στο τέλος της τετραετίας, όταν η Κυβέρνηση θα έχει βγάλει τη χώρα οριστικά από αυτή την κρίση και όταν οι πολίτες με καθαρό μυαλό θα μπορούν να μας κρίνουν όλους. Και τότε θα φανεί ποιοι πραγματικά εργάζονται για το συμφέρον και το καλό του ελληνικού λαού και ποιοι εργάζονται μόνο για το ατομικό τους συμφέρον.
Όσον αφορά τον Παύλο Πολάκη, θα πω μόνο μία τελευταία κουβέντα. Ο Υπουργός Υγείας, κύριος Θάνος Πλεύρης προχώρησε, στη Βουλή, σε μία πολύ σοβαρή καταγγελία. Εγώ, δε θα αναφερθώ καθόλου στην υπόθεση. Έχω εμπιστοσύνη στη Δικαιοσύνη, τις αποφάσεις της οποίας πάντα σέβομαι, διότι δεν έχουμε άλλο τρόπο για να συνεννοηθούμε στον δυτικό κόσμο.
Εάν όμως, η Δικαιοσύνη καταλήξει στη διαπίστωση σοβαρών κακουργημάτων, τότε φαντάζομαι ότι ο κύριος Πολάκης για το ενδεχόμενο δικό του αδίκημα της απιστίας, που σήμερα έχει παραγραφεί, θα ακολουθήσει το δικό μου παράδειγμα. Θα παραιτηθεί της παραγραφής και θα ζητήσει να δικαστεί από το ειδικό δικαστήριο, με το άρθρο 86 παράγραφος 5, όπως ακριβώς είχα ζητήσει εγώ για τη Novartis και τότε ο ΣΥΡΙΖΑ μου το αρνήθηκε.
Δεσμεύομαι ότι αν ο κύριος Πολάκης προχωρήσει σε μία τόσο γενναία δήλωση, εγώ προσωπικά θα θέσω στο κόμμα μου την πρόταση να γίνει το Ειδικό Δικαστήριο κατά την επιθυμία του και να αποδειχθεί ή όχι, η αθωότητά του στον ελληνικό λαό, διότι στους πολιτικούς μας αντιπάλους πρέπει να φερόμαστε με αξιοπρέπεια. Δε φαντάζομαι ότι ο κύριος Πολάκης σε μία τέτοια περίπτωση, δε θα το τολμούσε… Εδώ θα φανεί η μαγκιά του!
Πηγή: Liberal.gr