«Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να μας θεωρεί δεδομένους. Ούτε από τα αριστερά ούτε από τα δεξιά. Όσοι φαντασιώνονται το Κίνημα Αλλαγής κομπάρσο στον τεχνητό δικομματισμό θα μας βρίσκουν διαρκώς δυναμικά πολιτικά απέναντι» τονίζει σε συνέντευξή της στην «Εφημερίδα των Συντακτών», η Φώφη Γεννηματά.
Η κ Γεννηματά σημειώνει ότι το Κίνημα Αλλαγής δεν πιέζεται από τις προσπάθειες ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ «να αποσπάσουν μερίδιο», καθώς, όπως αναφέρει, «η προσπάθεια της ΝΔ ακυρώνεται καθημερινά από τις συντηρητικές έως αυταρχικές πρακτικές μιας παραδοσιακής Δεξιάς», ενώ «η ανύπαρκτη σχέση του ΣΥΡΙΖΑ με το Κέντρο αλλά και με την Αριστερά» αποδείχθηκε τόσο από τα έργα και τις ημέρες του ως κυβέρνηση, όσο και από τον σημερινό του μετεωρισμό μεταξύ «δύο ασύμβατων μεταξύ τους επιλογών».
Ως προς το προσκλητήριο που απευθύνει ο ΣΥΡΙΖΑ στο Κίνημα Αλλαγής, αναφέρει, μεταξύ άλλων, ότι η Κουμουνδούρου «στέλνει προσκλητήρια σε οτιδήποτε κινείται, χωρίς ίχνος αυτοκριτικής, χωρίς επίγνωση για τις συνέπειες που επέφεραν οι «αυταπάτες» τους στις ζωές εκατομμυρίων πολιτών». Σε κάθε περίπτωση, όπως τονίζει, στην συνέντευξή της η Φ. Γεννηματά, το Κίνημα Αλλαγής είναι αποφασισμένο «να ανοίξει το δικό του δρόμο μαζί με τους πολίτες», διατηρώντας την «αταλάντευτη, αυτόνομη πορεία του».
Αναφέρει ότι η κυβέρνηση της ΝΔ ήταν ανέτοιμη στα μεγάλα θέματα όπως στα ελληνοτουρκικά και στο προσφυγικό, αλλά πανέτοιμη για επιλογές που βαθαίνουν τα κοινωνικά ρήγματα, αφήνουν πίσω τους πολλούς, ενώ στην οικονομία εξυπηρετούν τους λίγους και ισχυρούς.
Η Φ. Γεννηματά εκφράζει την πεποίθησή της ότι στις επόμενες εκλογές, οι πολίτες θα αναδείξουν «και πάλι την παράταξή μας σε πρωταγωνιστή και ουσιαστικό ρυθμιστή στο πολιτικό σκηνικό», προσθέτοντας ότι η επόμενη κυβέρνηση πρέπει να είναι ισχυρή στη Βουλή και στο λαό και έτοιμη να δρομολογήσει προοδευτικές κοινωνικές και οικονομικές μεταρρυθμίσεις μακράς πνοής.
Για το Προσφυγικό αναφέρει ότι «είναι ώρα για ριζικές λύσεις», μιλά για τις προτάσεις του Κινήματος Αλλαγής και καταλογίζει τόσο στην ΝΔ όσο και στον ΣΥΡΙΖΑ «έλλειψη αναστήματος» ώστε να ασκήσουν αποτελεσματική πίεση στα ευρωπαϊκά κέντρα λήψης αποφάσεων και να πιέσουν «με κάθε θεσμικό μέσο, ακόμα και με βέτο στη λήψη αποφάσεων».