«Σπρώχνουν τη χώρα σε μια νέα χρεοκοπία μετά τις εκλογές και δημιουργούν τις προϋποθέσεις για νέο μνημόνιο», υποστηρίζει ο τομεάρχης Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, Νίκος Φίλης σε συνέντευξή του στο «Βήμα» και στον Άρη Ραβανό.
Ο πρώην υπουργός εκτιμά: «Η φθορά της ΝΔ και προσωπικά του πρωθυπουργού θα συνεχιστεί και οι εξελίξεις προοιωνίζονται ραγδαίες. Εκλογές όμως, ούτε ο κ. Μητσοτάκης γνωρίζει πότε θα αναγκαστεί να κάνει».
Δύο τα αντίπαλα σχέδια
Υποστηρίζει ακόμη ότι «στις επόμενες εκλογές θα συγκρουστούν δυο αντίπαλα κοινωνικοπολιτικά σχέδια: της Δεξιάς και της Αριστεράς. Μέσα στην κοινωνική πόλωση της κρίσης, παγκοσμίως, δεν υπάρχουν κεντρώες λύσεις». Ο κ. Φίλης αναφέρεται στις νομοθετικές πρωτοβουλίες της επόμενης προοδευτικής κυβέρνησης για να αλλάξει άμεσα το κλίμα στην Παιδεία σημειώνοντας μεταξύ άλλων:
«Θα καταργήσουμε τα αντικοινωνικά νομοθετήματα Κεραμέως. Θα ενισχύσουμε τη δημόσια εκπαίδευση, αυξάνοντας τις δαπάνες για την Παιδεία στο 5% του ΑΕΠ.
Έχουμε προϋπολογίσει 20.000 άμεσους διορισμούς εκπαιδευτικών καθώς και μόνιμο πρόγραμμα επιμόρφωσης για όλους. Διπλασιασμό των πανεπιστημιακών δασκάλων. Κατάργηση της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής που ερημώνει τις σχολές. Α
ποφροντιστηριοποίηση του Λυκείου, εφαρμογή του προγράμματος των σχολών ελεύθερης πρόσβασης…Η αναγκαία δημοκρατική εκπαιδευτική μεταρρύθμιση προϋποθέτει να επιστρέψει η δημοκρατία στο σχολείο, χωρίς τον αυταρχισμό των διορισμένων υπηρεσιακών συμβουλίων και της κατ’ ευφημισμόν αξιολόγησης. Να αναγνωρίσουμε δηλαδή ως Πολιτεία την κοινωνική αποστολή των εκπαιδευτικών».
Για τις προτάσεις του Αλέξη Τσίπρα
Αναφέρεται ακόμη στις προτάσεις του Αλέξη Τσίπρα για αλλαγές στο καταστατικό: «Η αιφνιδιαστική πρόταση του Αλέξη Τσίπρα για εκλογή προέδρου και Κεντρικής Επιτροπής από το σύνολο των μελών, προκάλεσε αχρείαστη εσωστρέφεια. Στη συντριπτική πλειοψηφία των ευρωπαϊκών κομμάτων οι ηγεσίες εκλέγονται από σώματα στα οποία λογοδοτούν και μπορεί να ανακληθούν. Αυτό δεν έχει τίποτα «αριστοκρατικό», είναι βαθιά δημοκρατικό. Διαφορετική είναι η εμπειρία πχ. στη Λατινική Αμερική, όπου τα κόμματα ουσιαστικά υποκαθίστανται από την «αδιαμεσολάβητη σχέση του αρχηγού με το λαό».
Η κρίση του κομματικού φαινομένου σε συνθήκες μεταδημοκρατίας, μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με ουσιαστική συμμετοχή των μελών και όχι με ανάθεση στις ηγεσίες. Με κόμματα ιδεολογικών αρχών και προγραμματικών λύσεων. Στην Ελλάδα, τα συστημικά κόμματα έχουν επιλέξει ένα αρχηγικό μοντέλο, που μετατρέπει το μέλος σε ψηφοφόρο μιας χρήσεως. Γιατί να ακολουθήσει αυτή την πορεία συστημικής μετάλλαξης, ένα αριστερό κόμμα που έχει παράδοση εσωκομματικής δημοκρατίας; Εκείνο που θέλουν οι πολίτες να συζητήσουμε στο Συνέδριο, είναι το δικό μας εναλλακτικό σχέδιο διακυβέρνησης».