Το υπουργείο Οικονομικών με ανακοίνωσή του απαντά στο ΣΥΡΙΖΑ για τη «Ρύθμιση οφειλών και παροχή 2ης ευκαιρίας» τονίζοντας πως η Κουμουνδούρου καταφεύγει, για πολλοστή φορά, στην προσφιλή σε αυτόν τακτική του εντυπωσιασμού και της παραπλάνησης, επιστρατεύοντας πλήθος ανακριβειών.
Νόμος του ΣΥΡΙΖΑ κατήργησε την προστασία της πρώτης κατοικίας
Καταρχάς, ανακριβώς αναφέρει ότι η σημερινή Κυβέρνηση κατήργησε την προστασία της πρώτης κατοικίας. Προστασία, η οποία δεν υφίσταται ήδη από τον Φεβρουάριο του 2019, καθώς καταργήθηκε με Νόμο του ΣΥΡΙΖΑ. Συγκεκριμένα, θεσπίστηκε ο Νόμος 4346/2015, ο οποίος έθεσε ως καταληκτική προθεσμία την 31η Δεκεμβρίου 2018.
Τελικά, τον Φεβρουάριο του 2019, η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ καταργεί την προστασία, με τον νόμο 4592/2019. Άρα, παύει η όποια προστασία 1ης κατοικίας εκείνη την ημερομηνία.
Ακολούθως, ο ΣΥΡΙΖΑ θέσπισε έναν άλλο Νόμο με τίτλο περί προστασίας της 1ης κατοικίας, όμως νομικά απέκλειε όλους όσοι είχαν «κόκκινο» δάνειο μετά την 31η/12/2018 και όσους δεν πληρούσαν μια σειρά κριτηρίων επιλεξιμότητας.
Από τις εκατοντάδες χιλιάδες που είχαν κόκκινα δάνεια, ο ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε και ψήφισε να «προστατεύσει» μόλις 90.000.
Στην πράξη όμως, κανείς τους δεν μπορούσε να υποβάλει αίτηση, γιατί ο Νόμος του ΣΥΡΙΖΑ τούς ζητούσε δικαιολογητικά που αδυνατούσαν να προσκομίσουν.
Αυτή είναι η κατάσταση που παραλάβαμε τον Ιούλιο του 2019.
Αμέσως προβήκαμε σε σειρά βελτιώσεων, έτσι ώστε να καταργηθούν τα γραφειοκρατικά εμπόδια του υφιστάμενου, τότε, Νόμου του ΣΥΡΙΖΑ, και επίσης διευρύναμε την περίμετρο των δυνητικά επιλέξιμων οφειλετών (εντάσσοντας ένστολους, ιατρικό προσωπικό, δασκάλους κ.λπ., που αναγκαστικά διαμένουν σε άλλη πόλη λόγω της εργασίας τους).
Επιπρόσθετα, ο Νόμος του ΣΥΡΙΖΑ είχε διάρκεια 6 μηνών.
Αποτελούσε, δηλαδή, ένα προσωρινό πρόγραμμα με μικρή διάρκεια και συγκεκριμένη ημερομηνία λήξης.
Έτσι, προβήκαμε σε 2 διαδοχικές παρατάσεις, συνολικής διάρκειας 7 μηνών. Με όλες αυτές τις παρεμβάσεις μας, υποβλήθηκαν τελικά 6.991 αιτήσεις από τους πολίτες.
Και το σημαντικότερο: ο Νόμος αυτός του ΣΥΡΙΖΑ δεν έδινε λύση στο συνολικό πρόβλημα της υπερχρέωσης των νοικοκυριών, αφού οι πολίτες λάμβαναν μόνο ρύθμιση δανείων 1ης κατοικίας και απολύτως καμία λύση για όλα τα υπόλοιπα χρέη τους.Άρα, στην πράξη τα συνολικά χρέη των πολιτών συνέχιζαν να υπάρχουν και να «φουσκώνουν», οδηγώντας τους πιστωτές σε κατάσχεση τραπεζικών λογαριασμών και τελικά τους πολίτες σε αδιέξοδο, με απώλεια της περιουσίας τους.
Γιατί ο Νόμος αυτός, πέραν του ακατάσχετου ποσού, που είχε θεσπιστεί με άλλο νόμο, δεν παρείχε καμία προστασία από κατασχέσεις, ούτε των τραπεζικών λογαριασμών, ούτε των μισθών, ούτε των συντάξεων.
Επί ΣΥΡΙΖΑ εκδόθηκαν εκατομμύρια κατασχετήρια λογαριασμών
Και να υπενθυμίσουμε στον ΣΥΡΙΖΑ ότι επί διακυβέρνησής του εκδόθηκαν εκατομμύρια κατασχετήρια λογαριασμών, τόσο από τις τράπεζες όσο και από το Δημόσιο, διότι δεν υπήρχαν βιώσιμες λύσεις για το ιδιωτικό χρέος.
Συμπέρασμα για την προστασία 1ης κατοικίας του ΣΥΡΙΖΑ: κατήργησε αυτό που βρήκε σε ισχύ (δηλ. τον Νόμο 3869/2010), έφτιαξε ένα άλλο προσωρινό εργαλείο, το οποίο δεν έδινε συνολική και βιώσιμη λύση, δεν προστάτευε την περιουσία των πολιτών, δεν προστάτευε τους τραπεζικούς λογαριασμούς, δεν προστάτευε συνολικά τους μισθούς, ούτε τις συντάξεις, ούτε τα υπόλοιπα εισοδήματα των πολιτών και δεν μπορούσε να λειτουργήσει στην πράξη.
Τι προβλέπει το νομοσχέδιο
Ας παραθέσουμε τώρα τι προβλέπει το νομοσχέδιο που εισαγάγαμε χθες στη Βουλή προς ψήφιση, σχετικά με την 1η κατοικία:
1ον. Αποτελεί ένα μόνιμο πρόγραμμα. Δεν έχει διάρκεια ή προθεσμία λήξης. Η προστασία της 1ης κατοικίας θεσμοθετείται πλέον ως μια πάγια πολιτική κοινωνικής προστασίας των ευάλωτων νοικοκυριών.
2ον. Παρέχει συνολική λύση στο πρόβλημα της υπερχρέωσης των νοικοκυριών. Θεσμοθετείται, πλέον, εξωδικαστικός μηχανισμός με αποπληρωμή σε έως 240 δόσεις, για χρέη προς τράπεζες, διαχειριστές δανείων και Δημόσιο. Έτσι, παρέχουμε μια ευνοϊκή, μακροχρόνια και βιώσιμη ρύθμιση οφειλών σε φυσικά και νομικά πρόσωπα. Συνεπώς, ο οφειλέτης, εφόσον αποπληρώσει τα χρέη του σε έως 20 έτη, διασώζει ολόκληρη την περιουσία του (και όχι μόνο την 1η κατοικία του) και προστατεύει τους τραπεζικούς λογαριασμούς, τον μισθό, τη σύνταξη και εν γένει τα εισοδήματά του.
3ον. Παρέχει κρατική επιδότηση των δανείων 1ης κατοικίας των ευάλωτων νοικοκυριών για 5 έτη. Έτσι, βοηθούμε τον οφειλέτη να αντεπεξέλθει στη συνολική ρύθμιση χρεών και να διασώσει ολόκληρη την περιουσία του.
4ον. Προβλέπει την πλήρη διαγραφή όλων των χρεών σε φυσικά και νομικά πρόσωπα που αδυνατούν να αποπληρώσουν τις οφειλές τους, δηλαδή που έχουν πλήρη οικονομική αδυναμία ή το χρέος τους είναι μη βιώσιμο. Σε αυτή την περίπτωση, δίνουμε τη δυνατότητα δεύτερης ευκαιρίας, με ταχείες διαδικασίες, με τη διαγραφή χρεών, κατόπιν ρευστοποίησης του συνόλου της περιουσίας.
5ον. Ειδικά για την προστασία της 1ης κατοικίας των ευάλωτων νοικοκυριών με ισχυρή ή πλήρη οικονομική αδυναμία, προβλέπουμε την ίδρυση ενός ιδιωτικού Φορέα, ο οποίος θα λειτουργεί υπό τις προδιαγραφές του Νόμου, θα αγοράζει την 1η κατοικία των ευάλωτων νοικοκυριών και στη συνέχεια υποχρεούται να τους τη μισθώνει. Το Κράτος στηρίζει έμπρακτα τους αδύναμους αυτούς πολίτες, παρέχοντας επίδομα ενοικίου, όπως ήδη παρέχεται σε όσους δεν έχουν ιδιόκτητη κατοικία. Επίσης, ο Φορέας υποχρεούται να επαναπωλήσει το εν λόγω ακίνητο, σε τιμές αγοράς, εφόσον το νοικοκυριό ανακάμψει οικονομικά, εντός 12 ετών.
6ον. Η διαγραφή όλων των οφειλών επέρχεται σε 1 έτος μετά την έκδοση δικαστικής απόφασης, εφόσον ο οφειλέτης απώλεσε περιουσία. Εάν ο οφειλέτης δεν απώλεσε περιουσία, τότε η απαλλαγή των οφειλών επέρχεται σε 3 έτη μετά την έκδοση δικαστικής απόφασης και επιπρόσθετα καλείται να πληρώνει το ποσό που περισσεύει μετά την κάλυψη των εύλογων δαπανών διαβίωσης, όπως καθορίζονται από την ΕΛΣΤΑΤ.
Όσον αφορά στο ποιο νομοθέτημα είναι «θελκτικό» για το τραπεζικό σύστημα, αυτό μπορεί να το κρίνει κάθε πολίτης από τις δημόσιες τοποθετήσεις των τραπεζών:
• Ήταν θετικές για το νομοσχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ.
• Είναι επιφυλακτικές για το νομοσχέδιο της σημερινής Κυβέρνησης.
Αποδεικνύεται ποιος πραγματικά διασώζει τον πολίτη και ποιος, άθελα ή ηθελημένα, τον οδήγησε σε αδιέξοδα. Ο δεύτερος είναι ο ίδιος που πέρασε με εντυπωσιακή ευκολία από το σύνθημα «Κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη» και τη «σεισάχθεια» στη θέση ότι «οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί είναι σημαντικοί, όχι μόνο για να έχουμε καλές τράπεζες, αλλά και για αναπτυξιακούς και κοινωνικούς λόγους».