Quantcast

Συνέπειες κορωνοϊού: Αυξάνεται ο κίνδυνος φτώχειας στην ΕΕ

86 ΕΚΑΤ. ΠΟΛΙΤΕΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΟΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΕΧΕΙΑ

Τι αποκαλύπτουν τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

 

 

Ο κίνδυνος της φτώχειας αυξάνεται στην Ευρωπαϊκή Ένωση, με τα στοιχεία της Eurostat να μην έχουν επεξεργαστεί ακόμη τις ολέθριες επιπτώσεις της πανδημίας του κορωνοϊού.

 

 

Αυτό είναι το συμπέρασμα-απάντηση σε ερώτηση που υπέβαλε στην Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία (Eurostat) η βουλευτής της ομοσπονδιακής Βουλής (Bundestag) Σαμπίνε Τσίμερμαν, του κόμματος της Αριστεράς (Die Linke), για την παροχή των σχετικών δεδομένων, σύμφωνα με τα σημερινά φύλλα των εφημερίδων του «Δικτύου Συντακτών της Γερμανίας» (Redaktionsnetzwerk Deutschland / RND).

 

 

Στο φάσμα της φτώχειας 86.000.000 Ευρωπαίοι πολίτες
 

 

Συγκεκριμένα, ο κίνδυνος της φτώχειας αφορά 86.000.000 πολίτες στην Ευρωπαϊκή Ένωση, επομένως το πρόβλημα το αντιμετωπίζει ένας στους έξι πολίτες της. Συνολικά, το 2018 το 17,1% του πληθυσμού διέτρεχε τον κίνδυνο της φτώχειας, ενώ την προηγούμενη χρονιά το ποσοστό ανερχόταν σε 16,9%. Φτωχοί θεωρούνται όσοι διαθέτουν λιγότερο από το 60% του μέσου εισοδήματος του πληθυσμού στη χώρα τους.

 

 

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, ο κίνδυνος της φτώχειας αφορούσε στη Γερμανία το 16% του πληθυσμού το 2018, έναντι 12,5% το 2006. Ο αριθμός των ανθρώπων που διατρέχουν τον κίνδυνο της φτώχειας στη Γερμανία αυξήθηκε από 10 σε 13 εκατομμύρια κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου.

 

 

Δεν υπολογίζεται η επίπτωση του κορωνοϊού
 

 

«Η Ευρωπαϊκή Ένωση απέτυχε κοινωνικοπολιτικά. Αντί να μειώσει τη φτώχεια, το κοινωνικό ρήγμα στην Ευρώπη διευρύνεται. Και να σκεφτεί κανείς ότι αυτά τα στοιχεία δεν περιλαμβάνουν ακόμη τις δραματικές επιπτώσεις της πανδημίας του κορωνοϊού. Η γερμανική προεδρία του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου είναι τώρα μια μεγάλη ευκαιρία να δρομολογηθεί αποφασιστικά η πορεία για μια κοινωνική Ευρώπη, ειδικά σε καιρούς όπως η πανδημία του κορωνοϊού», τόνισε η Τσίμερμαν στο RND.

 

 

Η βουλευτής της γερμανικής Αριστεράς ζήτησε επίσης τη θέσπιση ενός ευρωπαϊκού ελάχιστου μισθού, περισσότερες προσπάθειες στον δημόσιο τομέα απασχόλησης και ευρωπαϊκή ασφάλιση απασχόλησης.