Σκεπτικισμός και στάση αναμονής επικρατεί στις τράπεζες αναφορικά με τα προγραμματισμένα τους σχέδια εξόδου στις διεθνείς χρηματαγορές.
Η κρίση στην Ουκρανία ήταν καταλυτική για να ανασταλούν προγραμματισμένες εκδόσεις ομολόγων, ειδικά για χώρες όπως η Ελλάδα, που δεν έχει ακόμη αποκτήσει το διαβατήριο της επενδυτικής βαθμίδας.
Οι ελληνικές τράπεζες που ήδη αναζητούν κεφάλαια από τις ξένες αγορές, βασιζόμενες στις προοπτικές για ανάπτυξη που πραγματικά παρουσιάζει η εγχώρια οικονομία καθώς επίσης και στα δικά τους fundamentals που δικαιολογούν ένα αξιοσημείωτο επενδυτικό ενδιαφέρον από ξένους, έχουν ήδη ένα σκαλοπάτι απόσταση από τον ευρωπαϊκό διατραπεζικό ανταγωνισμό, λόγω της απουσίας investment grade.
Παρά ταύτα, κατάφεραν το 2021 να σηκώσουν από τις ξένες αγορές κεφάλαια και μάλιστα με πολύ ικανοποιητικούς όρους. Τελευταία ήταν η Alpha Bank, που άντλησε 300 εκατ. ευρώ με επιτόκιο 3% για έκδοση διετούς διάρκειας ομολόγων (senior preferred) μέσω ιδιωτικής τοποθέτησης .
Για το τρέχον έτος, οι εκδόσεις για κεφάλαια μέσα από διάφορες κατηγορίες τίτλων, ATS, Tier I, senior notes, preferred or not θα συνεχισθούν στο πλαίσιο των στόχων που κάθε ένας από τους τέσσερις μεγάλους συστημικούς ομίλους έχουν να καλύψουν, αναφορικά με τις ανάγκες σε κεφάλαια στο πλαίσιο του MREL (Ελάχιστων Απαιτήσεων Ιδίων Κεφαλαίων και Επιλέξιμων Υποχρεώσεων).
Η κρίση στην Ουκρανία, ήταν ένας από τους σοβαρούς λόγους που δημιούργησαν προβληματισμό στα επιτελεία των τραπεζών, ειδικά για όσες σκέφτονταν να βγουν στις αγορές τον Φεβρουάριο. Δεν ήταν όμως ο μόνος λόγος και τελικά, ίσως όχι ο πιο σημαντικός.
Η αναζωπύρωση του πληθωρισμού σε συνδυασμό με την πολιτική της Fed για άνοδο επιτοκίων, είναι άλλες δύο παράμετροι που κάνουν τις διοικήσεις των ελληνικών τραπεζών, να σκεφθούν διπλά και τριπλά το πότε θα βγουν. Και αυτό, όχι γιατί δεν θα βρεθούν επενδυτές να προσφέρουν κεφάλαια αλλά γιατί θα εκτιναχθεί το προσφερόμενο κόστος.
Προφανώς, παράγοντες της αγοράς σχολιάζουν στο powergame.gr πως τα γεωπολιτικά είναι από μόνα τους ένα ισχυρό αίτιο να καθυστερήσει κάποιος την έκδοση ομολόγων στο εξωτερικό, γιατί αυτόματα ο μηχανισμός της αγοράς, οδηγεί σε αύξηση του risk premium, ιδίως σε αγορές που δεν είναι σε επενδυτική βαθμίδα, όπως η Ελλάδα.
Οι αγορές αυτές εκ των πραγμάτων αντιμετωπίζουν σε μεγαλύτερο βαθμό την πιθανότητα αναβολής των σχεδίων τους για άντληση κεφαλαίων, μέχρι το timing να κριθεί κατάλληλο- κάτι που ούτως ή άλλως αποτελεί πρόκριμα πριν δοθεί το mandate στους αναδόχους για την κάθε έκδοση.
Τουλάχιστον για κάποιους τραπεζικούς ομίλους, το κόστος των αυξημένων επιτοκίων καθιστά απαγορευτική την άντληση ρευστότητας αυτή την περίοδο και αν μη τι άλλο, επιφέρει εγρήγορση και επιφυλακή.
Είναι η απάντηση στην αβεβαιότητα που προκαλεί το γεωπολιτικό σκηνικό (Ουκρανία) σε συνδυασμό με την εκτίναξη του πληθωρισμού σε ακόμη υψηλότερα επίπεδα και στα μηνύματα των αγορών για αυξημένα επιτόκια. Εξάλλου, η Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ έχει ξεκάθαρα δηλώσει τις προθέσεις της, για τέσσερις νέες αυξήσεις επιτοκίων εντός του έτους… Όλα αυτά δημιουργούν ένα σκηνικό για δεύτερες σκέψεις.
Από την άλλη πλευρά, δεν υπάρχει γενική γραμμή στις τράπεζες ούτε συντονισμένες αποφάσεις. Σε κάθε περίπτωση, το πότε μια τράπεζα θα σηκώσει κεφάλαια από τις διεθνείς χρηματαγορές, είναι θέμα ακριβούς χρονικής στιγμής, διάρκειας της έκδοσης, segment της αγοράς (σε ποιο τμήμα απευθύνεται) κ.α.