Κάλεσμα του Διευθύνοντος Συμβούλου της Pfizer προς τους επενδυτές να δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης στην Ελλάδα έστειλε από τη Νέα Υόρκη ο κ. Μπουρλά κατά τη διάρκεια ομιλίας του στο 23ο Συνέδριο της «Capital Link Invest in Greece»
Στο συνέδριο συμμετείχαν ο Υπουργός Ανάπτυξης και Επενδύσεων, Άδωνις Γεωργιάδης, ο Υπουργός Οικονομικών, Χρήστος Σταϊκούρας και ο Αναπληρωτής Υπουργός Ανάπτυξης και Επενδύσεων, Νίκος Παπαθανάσης.
Ο Άλμπερτ Μπουρλά στην ομιλία του είπε: ««Θα ήθελα να σας μιλήσω λίγο σχετικά με τις επενδύσεις στην Ελλάδα και την εμπειρία τη δική μας.
Αρχικά, η Pfizer αποφάσισε να κάνει στην Ελλάδα μία επένδυση μεσαίου μεγέθους και η αλήθεια είναι ότι εγώ αποφάσισα να την κάνουμε. Δεν το αποφάσισα μόνο επειδή ήθελα να δώσω κάτι πίσω στην πατρίδα μου – ναι, αυτό θα με χαροποιούσε πολύ, θα γέμιζε την καρδιά μου, αλλά θα μπορούσα να πάω στη Θεσσαλονίκη να κάνω κάτι και να κάνω επίδειξη στους φίλους μου. Δεν ήταν όμως αυτό το οποίο έκανα.
Η πραγματικότητα είναι ότι κινήθηκα αυστηρά επαγγελματικά όταν κατάλαβα ότι εκεί υπάρχει μία τεράστια ευκαιρία για να κάνω κάτι. Και το κατάλαβα γιατί ήξερα πόσο παλεύαμε σε άλλα μέρη του κόσμου, ξεκινώντας από εδώ από τις ΗΠΑ, να προσελκύσουμε τα σωστά ταλέντα για τους διάφορους τομείς μας.
Είμαστε μια πολύ εξειδικευμένη εταιρεία για αυτό και προσπαθούμε να βρούμε επιστήμονες, βιολόγους, γιατρούς, αλλά και επιστήμονες πληροφορικής, επιστήμονες δεδομένων.
Και κατάλαβα πόσο πολύτιμη είναι η ικανότητα να έχεις τους καλύτερους σε αριθμό αλλά και σε κόστος, κάτι το οποίο είναι ανταγωνιστικό.
Την εποχή εκείνη η Ελλάδα είχε το “brain drain”, οι άνθρωποι έφευγαν από τη χώρα, αλλά στα πανεπιστήμια, π.χ. στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο στη Θεσσαλονίκη υπήρχαν 100,000 φοιτητές. Δεν είναι μικρός αριθμός, είναι τεράστιος. Και έτσι ήξερα ότι θα βρούμε προσωπικό.
Και ήξερα ότι θα είναι αφοσιωμένοι, ήξερα ότι έψαχναν μία ευκαιρία να αποδείξουν όχι μόνο ποιοι είναι αλλά έψαχναν και μία ευκαιρία για να αποδείξουν σε όλους ότι η Ελλάδα μπορεί να τα καταφέρει.
Σας μιλάω σοβαρά, θεωρούν ως αποστολή της ζωής τους, όχι μόνο να κάνουν την δουλειά τους στη Pfizer -μιλώ για τους συγκεκριμένους που δουλεύουν για εμάς και έχουν προσληφθεί ως μέρος του έργου-, το βλέπουν ως ευκαιρία να αποδείξουν σε όλους ότι εμείς καλώς ήρθαμε σε αυτή την πόλη. Και θα έρθουν ακόμα περισσότεροι.
Θυμάμαι, όταν πρωτοπήγα στον Υπουργό, τον κύριο Γεωργιάδη, είχε ήδη δουλέψει τις λεπτομέρειες με την ομάδα των ανθρώπων, στους οποίους αναφέρθηκε, οι οποίοι είχαν έρθει να επισκεφτούν την Ελλάδα.
Η Ελλάδα, λοιπόν, ανταγωνιζόταν πολλές άλλες χώρες. Και η ομάδα αυτή είχε έρθει στην Ελλάδα για να δει τι μπορεί να κερδίσει. Εντυπωσιάστηκαν πάρα πολύ με το πόσο καλοδεχούμενοι ένιωσαν από την ελληνική Κυβέρνηση. Αυτό έκανε τη μεγάλη διαφορά.
Και φυσικά συζήτησαν και μετά είδαν τι κάλυπτε τις ανάγκες τους και τι χρειαζόταν για να πάρουν τις άδειες γιατί, ξέρετε, όλα μπορούν να γίνουν περίπλοκα, από το να φτιάξεις τα γραφεία να λειτουργούν σε δύο χρόνια και να μην τα σταματήσουν οι κανονισμοί, γιατί μπορεί να υπογράψεις και μετά να μην μπορείς να χρησιμοποιήσεις το κτίριο επειδή η αρχική άδεια προοριζόταν για κάτι άλλο.
Το πρόβλημα είναι ότι όλοι τα αντιμετωπίζουν αυτά. Και ήταν πολύ ξεκάθαρο, από την εικόνα που είχαμε από την προσωπική ανάμιξη του κυρίου Γεωργιάδη, ο οποίος μας έλεγε: θεωρείστε ότι έχει ήδη γίνει. Και όντως έκανε αυτό που είχε υποσχεθεί.
Με όλα αυτά, λοιπόν, πήραμε την απόφαση να ξεκινήσουμε ένα ψηφιακό κέντρο 200 ατόμων. Και αποφασίσαμε να το λειτουργήσουμε ως ψηφιακό δίδυμο, το οποίο σημαίνει ότι αντιγράφουμε λειτουργίες που γίνονται στο εξωτερικό.
Έτσι, λοιπόν, για τους ανθρώπους αυτό που συμβαίνει είναι ίδιο και έτσι αποτελούν μέρος αυτού του πράγματος είτε βρίσκεται κάπου αλλού στον κόσμο, είτε είναι στην Ευρώπη, στην Ασία ή στην Αμερική.
Αυτό ήταν που βοήθησε αυτό τον κόμβο να γίνει πιο ευέλικτος, για παράδειγμα μπορείς να μετακινήσεις ανθρώπους σε διαφορετικές ομάδες επειδή πάντα κάτι συμβαίνει στον κόσμο.
Οι πρώτες αιτήσεις για τις 200 θέσεις ήταν χιλιάδες. Και είχαμε την δυνατότητα επιλογής. Όμως εκείνοι που έκαναν τις προσλήψεις, οι οποίοι ήταν από το Ηνωμένο Βασίλειο, αυτούς χρησιμοποιούσαμε την εποχή εκείνη, ή από τις ΗΠΑ, δεν μπορούσαν να πιστέψουν την ποιότητα των ανθρώπων που είχαν μπροστά τους.
Το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο άνοιξε τις πόρτες του για οτιδήποτε χρειαζόμασταν σε επίπεδο συνεργασίας, ένα πολύ διαφορετικό περιβάλλον από αυτό που είχαν συνηθίσει στις επενδύσεις τους σε άλλες χώρες.
Και μαντέψτε, είμαστε τόσο χαρούμενοι που αποφασίσαμε να φέρουμε άλλο ένα κέντρο εκεί. Όταν αναδιοργανώναμε το ανθρώπινο δυναμικό μας παγκοσμίως σκεφτήκαμε ότι αυτό ήταν ένα μέρος όπου θα μπορούσαμε να λειτουργήσουμε και άλλες υπηρεσίες, π.χ. επιχειρηματικές υπηρεσίες.
Αυτός είναι ένας κόμβος ο οποίος εξυπηρετεί τις ανάγκες μίας εταιρείας στα λογιστικά, στα εξειδικευμένα λογιστικά. Έτσι λοιπόν, κλείνουν βιβλία για την Ευρώπη, την Κωνσταντινούπολη, ασχολούνται με εξειδικευμένη φορολογία, κατανόηση παγκόσμιων φορολογικών θεμάτων και κέντρα για υποστήριξη επιχειρήσεων στην Ασία.
Η ζώνη ώρας είναι ιδανική γιατί βρίσκεται ανάμεσα στην Ασία και την Αμερική. Είναι εικονικά δυνατόν, για παράδειγμα, οι ΗΠΑ και η Ασία να συνεργαστούν. Θα ξεκινούν να δουλεύουν στην Ελλάδα, η Ασία θα μιλάει με την Ελλάδα και έπειτα η Ελλάδα θα το μεταφέρει στις ΗΠΑ ως κόμβος.
Θα λειτουργούμε λοιπόν σαν ένα ρολόι που γυρνάει και θα μπορούμε να μετακινούμαστε από τη μία ήπειρο στην άλλη, ναι, μπορούμε να το κάνουμε αυτό.
Αυτή τη στιγμή έχουμε 700 ανθρώπους στα δύο κέντρα και συμμετέχουν ενεργά σε ό,τι κάνουμε. Την περασμένη εβδομάδα ήμουν εκεί και περιφερόμουν στον κόμβο, μιλώντας με τους εργαζόμενους. Και έκανα τις ίδιες ερωτήσεις σε όλους: «ποιος είσαι, τι κάνεις;». Ή «πες μου ένα έργο», επειδή όλοι μου λένε, «ποιο από αυτά που κάνεις είναι το πιο συναρπαστικό;».
Εντυπωσιάστηκα με αυτά που κάνουν. Ήρθα σήμερα και είπα στην εκτελεστική ομάδα της Pfizer ότι ήμουν στην Ελλάδα και είδα τι γίνεται εκεί. Τους είπα ότι είναι καταπληκτικό το πόσα έργα είναι κάτω από κάθε οργανισμό στην κατασκευή, την έρευνα, τις πωλήσεις.
Ήταν κάτι που ήθελα πάρα πολύ να το κάνω, θα ήμουν πολύ χαρούμενος να έχω κάτι στην πόλη που γεννήθηκα, αλλά δεν περίμενα ότι θα έχει τόσο μεγάλη επιτυχία όχι μόνο επειδή το περιβάλλον ήταν πολύ φιλόξενο αλλά επειδή όλοι διψούσαν για επιτυχία, όλοι διψούσαν να δείξουν ότι ναι, μπορούμε και είμαστε παρόντες.
Ναι, θέλουν να το δείξουν αυτό και είμαι πάρα πολύ περήφανος. Το είδα και έπραξα σωστά. Έτσι κάνουν οι Έλληνες».