Η Νένα Χρονοπούλου, μητέρα παιδιού με αναπηρία και ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένη στην προστασία των ΑΜΕΑ έγραψε ένα συγκλονιστικό κείμενο με αφορμή την κακοποίηση παιδιού που είδε το φως της δημοσιότητας.
Η ηθοποιός τοποθετήθηκε δημόσια για το απαράδεκτο περιστατικό, αναφέροντας ότι ενώ η διευθύντρια του συγκεκριμένου κέντρου ΑμεΑ έπαυσε τον φυσικοθεραπευτή από τα καθήκοντά του λίγες ημέρες μετά το περιστατικό, δεν προχώρησε σε μήνυση εναντίον του προκειμένου να τιμωρηθεί, κάτι που -όπως εξηγεί- θα έπρεπε να είχε κάνει, ανεξάρτητα από το αν οι γονείς του παιδιού που κακοποιήθηκε κίνησαν ή όχι νομικές διαδικασίες εναντίον του. Μοιραία ο συγκεκριμένος φυσικοθεραπευτής δεν σταμάτησε να εργάζεται και απασχολούνταν μέχρι και την αποκάλυψη της κακοποίησης σε δύο άλλα κέντρα παιδιών με αυτισμό.
Διαβάστε το κείμενο της Νένας Χρονοπούλου
Τις τελευταίες ώρες ένα πέρα για πέρα απάνθρωπο video κάνει το γύρο του διαδικτύου αλλά και των Μ.Μ.Ε. σ’ αυτό το video βλέπουμε ένα “θεραπευτή” να χτυπάει βίαια, ένα παιδί με αναπηρία.
Επίσης βλέπουμε δύο ακόμα ενήλικες κυρίες μία ξανθιά και μία μελαχροινή να κοιτάζουν το γεγονός και με απόλυτη ψυχραιμία η ξανθιά κυρία να πλησιάζει το “θεραπευτή” να του λέει κάτι στο αυτί και να απομακρύνεται, ατάραχη σχεδόν απαθής δίχως να φροντίσει στοιχειωδώς να προστατεύσει το παιδί από το τέρας που το χτυπάει, παίρνοντάς το από τα χέρια του, ενώ αυτός χτυπούσε το κεφάλι του παιδιού στο πάτωμα.
Ενώ η άλλη η μελαχροινή, που είναι εμφανώς η πιο εύσωμη κρατώντας κάποιο κινητό στα χέρια της – προφανώς δεν είναι θεραπεύτρια και για να κρατάει τηλέφωνο στα χέρια της θα έχει κάποια θέση που να της το επιτρέπει – ενώ βλέπει το περιστατικό δεν παίρνει μέρος, δεν μπαίνει καν στον κόπο να μεσολαβήσει για να γλιτώσει από τον ξυλοδαρμό το πλασματάκι που έχει βρεθεί σ’ αυτό τον “θεραπευτικό” χώρο για να διδαχθεί τα αυτονόητα.
Μπροστά στο τραγικό αυτό γεγονός υπάρχουν κι άλλα παιδιά, παιδιά που κατά πάσα πιθανότητα δεν έχουν ευχέρεια λόγου και που δε μπορούν να μιλήσουν.
Το παιδί που το χτυπούν δεν φάνηκε να μη συνεργάζεται, δε φάνηκε να προσπαθεί να φύγει από το θεραπευτή, εν’ αντιθέσει με το “θεραπευτή” που ξεκάθαρα φαίνεται πως κλωτσάει βίαια και αστραπιαία το παιδάκι στο πρόσωπο και αμέσως μετά το σέρνει σα σακί πιο πέρα βροντώντας το κεφάλι του στο έδαφος…
Δίχως κανένα λόγο, δίχως καμία αιτία, δίχως κανένα δικαίωμα γιατί η βιαιοπραγία είναι παντελώς αδικαιολόγητη ότι και αν έχει συμβεί, πόσο μάλλον σε ένα πλάσμα που είναι ΑμεΑ, που δε μπορεί να προστατεύσει τον εαυτό του, που δε μπορεί καν να διαμαρτυρηθεί.
Από την ψυχραιμία των θεραπευτριών μπορεί εύκολα να συμπεράνει κάποιος πως το απαράδεκτο αυτό γεγονός το πιθανότερο είναι να μην ήταν το μόνο, γιατί αν βάλετε τον εαυτό σας στη θέση τους θα διαπιστώσετε πως θα ταραζόσασταν, θα επεμβαίνατε, θα τρέχατε να γλιτώσετε το παιδί από τα χέρια του υποτιθέμενου θεραπευτή.
Τίποτα όμως από τα παραπάνω δεν είδαμε, αντιθέτως είδαμε απόλυτη ψυχραιμία και συνενοχή… Δυστυχώς.
Αυτό είναι λοιπόν;
Εμπιστευόμαστε τα παιδιά μας στα θεραπευτήρια που βλέπουμε ως σωτήρες για την αυτονομία τους και εκείνοι ανέχονται τέτοιες εγκληματικές συμπεριφορές, κοιτάζοντας με απάθεια τη δράση του κάθε αρρώστου που προσλαμβάνουν;
Ενημερωτικά, πληρώνουμε για να πάνε τα παιδιά μας σε θεραπευτήρια, και μάλιστα πολύ παραπάνω απ’ ότι δίνει το κράτος και τις περισσότερες φορές ΔΕΝ παίρνουμε απόδειξη για την οικονομική διαφορά.
Δεν ξέρω τι ακριβώς έχει γίνει στη συγκεκριμένη περίπτωση και οι γονείς δεν προχώρησαν σε καταγγελία, πάντως δεν είναι πρώτη φορά που κακοποιείται παιδί ΑμεΑ με αποδείξεις και ο γονιός δεν κάνει καταγγελία ή παραιτείται απ’ αυτή, αυτό όμως δε σημαίνει πως το κέντρο που εμπιστευόμαστε τα παιδιά μας είναι άμοιρο ευθυνών, ίσα – ίσα είναι υποχρεωμένο εκείνη την ίδια στιγμή να πράξει τα νόμιμα, όχι μετά από δύο χρόνια, ούτε μετά από δύο ώρες, αλλά εκείνη την ίδια στιγμή.
Εκείνη τη στιγμή λοιπόν δίχως καμία απολύτως καθυστέρηση οφείλει να καλέσει την άστυνομία, να παρθούν καταθέσεις, να κρατηθεί ο ένοχος, να σχηματιστεί δικογραφία εναντίον του, να κληθούν και να ενημερωθούν οι γονείς, να παραπέμψει τον υπάλληλο-θεραπευτή το ίδιο το κέντρο στη δικαιοσύνη, ακόμα και να μη θέλει ο γονέας γιατί φοβάται, ντρέπεται, δεν έχει χρήματα, πιστεύει πως θα τον διώξουν από το κέντρο, ή για εκατό λόγους ακόμα, το κέντρο που προσέλαβε αυτό το κτήνος έχει την απόλυτη ευθύνη για το γεγονός και κανένας άλλος.
Το παιδί το νοιάστηκε κάποιος;
Το παιδί μετά από αυτή την τραγική συμπεριφορά του θεραπευτή εις βάρος του, πήρε την κατάλληλη ιατρική φροντίδα;
Εξετάστηκε από γιατρό και μάλιστα από δημόσιο γιατρό, νοιάστηκε όποιος έχει την ευθύνη για το αν του έχει σπάσει τίποτα όταν έφαγε την κλωτσιά στο πρόσωπο; Η επιχείρηση άραγε αποζημίωσε τους γονείς;
Μπορώ να θέσω δεκάδες ερωτήματα, πάνω στο θέμα της φροντίδα; του πιτσιρικά που θα ακούει “θεραπεία” και η ψυχούλα του θα τρέμει, ας δούμε όμως και το θέμα του “θεραπευτή”.
Τι σημαίνει απομακρύνθηκε αυτός την επόμενη μέρα;
Έσπασε στο ξύλο το παιδί και απλά απομακρύνθηκε; Και έτσι απλά υποσχέθηκε στην ιδιοκτήτρια πως δε θα ξαναδουλέψει σε άλλο κέντρο; Και η καλοπροαίρετη αυτή κυρία του έδωσε την ευκαιρία που ζητούσε και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.
Όχι ότι ήθελε να αποφύγει το σκάνδαλο για το καλό της επιχείρησής της, κάθε άλλο, απλά την ένοιαζε να δώσει δεύτερη ευκαιρία στον άνθρωπο που η ίδια επέλεξε να εργαστεί στην επιχείρησή της.
Αλήθεια τώρα η όποια έχει ένα τέτοιο κέντρο παίρνει τέτοιες ευθύνες για την ευαίσθητη κατηγορία των ανθρώπων με αναπηρία και μάλιστα των ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ υπό ποία ιδιότητα;
Τη διόρισε κάποιος ως κριτή των “επιθετικών θεραπευτών”, δηλαδή αυτός έσπασε στο ξύλο το παιδί και εκείνη αρκέστηκε στην υπόσχεσή του και ξαφνικά μετά από δύο χρόνια έμαθε πως εξακολουθεί να εργάζεται πάλι με παιδιά και έγινε έξαλλη; Και επειδή οι γονείς δεν ήθελαν να προχωρήσουν σε μήνυση κατά του θεραπευτή (ένας Θεός ξέρει γιατί), αυτή δεν έφερε καμία ευθύνη.
Και μετά ήρθε ο κακός ο λύκος και έβγαλε το video στα κανάλια…
Και λέω εγώ τώρα ως μητέρα παιδιού ΑμεΑ, αν μέσα στο κέντρο της εγώ έβλεπα το συγκεκριμένο να χτυπάει οποιοδήποτε παιδί, και του χύμαγα και τον έπαιρναν τάβλα από τα χέρια μου, τότε η ιδιοκτήτρια θα φώναζε την αστυνομία ή θα της αρκούσε να της υποσχεθώ πως δε θα αγγίξω ποτέ ξανά θεραπευτή που χτυπάει μέσα σε ιδιωτικό χώρο θεραπευτικής εκπαίδευσης απροστάτευτα παιδιά ΑμεΑ;
Θα περίμενε και για εμένα δύο ολόκληρα χρόνια και θα μου έδινε άφεση αμαρτιών με την ίδια ευκολία που πήρε νόμο Θεού και ανθρώπων στα χέρια της εις βάρος των παιδιών μας ή απέναντι σε όποιον έθιγε εργαζόμενό της, θα γινόταν η ύαινα που δεν έγινε για ένα από τα παιδιά μας.
Όσο ένοχος είναι αυτός που χτύπησε το παιδάκι τόσο ένοχοι είναι και όσοι δεν τον κατήγγειλαν.
Όχι δεν “τρώμε” κουτόχορτο ότι η μητέρα δεν ήθελε να κάνει μήνυση, σας ξέρουμε καλά τόσα χρόνια, δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι, οι γονείς που έχουν παιδιά με αναπηρία είναι πολύ κουρασμένοι και αυτό είναι κάτι που είναι γνωστό, το μόνο που δεν αντέχουν είναι και τα δικαστήρια τα οποία κρατάνε για χρόνια.
Επίσης κυριούλα με το “κέντρο” της ντροπής, και ευαίσθητη να μην είσαι απέναντι στα παιδιά μας, οφείλεις να είσαι υπεύθυνη επαγγελματίας και αφού σε πληρώνουν οι γονείς να τα προσέχεις και να τα εκπαιδεύεις… Αλλιώς αν είσαι ανίκανη κλείστο το ρημάδι σου να γλιτώσουν και τα παιδιά από την ανικανότητά σου, γιατί ποιος ξέρει πόσα video δεν έχουν ξεφύγει κατά λάθος… Εξ’ επίτηδες από εκεί μέσα.
Δεν τους κάνεις χάρη πληρώνεσαι και μάλιστα αδρά… Κάτι έχει πάρει και εμένα το αυτί μου…
Και εδώ κάπου καταλήγουμε σ’ αυτό που όλοι φοβόμαστε, αν χτυπάνε τα παιδιά μας στα κέντρα που τους πληρώνουμε για να τα φροντίζουν λίγες ώρες και ενώ εμείς όλοι βρισκόμαστε στη ζωή, τι θα γίνουν αυτά τα “αστέρια” όταν όλοι εμείς δε θα βρισκόμαστε στη ζωή για να τα προστατεύσουμε;
Νένα Χρονοπούλου – Μητροπούλου