Την απάντηση στο ερώτημα πώς γίνεται ένας άντρας και μία γυναίκα να επιβιώνουν μαζί στο ίδιο σύμπαν δίνει φέτος από σκηνής η Κατερίνα Ζαρίφη παρουσιάζοντας τον ξεκαρδιστικό μονόλογο «Cavewoman» της Έμμα Πίρσον στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μυλωνά.
«Αυτός ο ρόλος είναι από τα πιο δύσκολα πράγματα που έχω κάνει στη ζωή μου. Γιατί είναι μια αναμέτρηση με τον εαυτό μου, όπου επί μία ώρα είμαι μόνη πάνω στη σκηνή και παίζω με τον κόσμο. Έχω πάρα πολύ τράκ» λέει η ίδια μιλώντας στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ και τη Μαριάνθη Κουνιά.
Η Κατερίνα Ζαρίφη που έχει βιώσει τον Κορωνοϊό με πολλούς τρόπους, καθώς έχει νοσήσει δύο φορές από την έναρξη της πανδημίας, ξεκινάει με μεγάλη ορμή τη νέα αυτή παράσταση, καθώς όπως λέει η ίδια δεν θέλει να γίνει αρρωστοφοβική. Σήμερα ανοίγει την καρδιά της μιλώντας για το ξεκίνημα της στο θέατρο, τη συνεργασία ζωής με τον Μιχάλη Ρέππα και τον Θανάση Παπαθανασίου, αλλά και τις δυο φορές που νόσησε από Κορωνοϊό.
Με τον Κορωνοϊό πως τα πάτε; Τον αντέχετε;
Δεν ήμασταν έτοιμοι για αυτήν την παράνοια του Κορωνοϊού. Η καλύτερη ευχή για εμένα είναι να τελειώσει όλο αυτό και να πάρουμε τη ζωή πάλι στα χέρια μας. Εγώ νόσησα δύο φορές. Η πρώτη φορά ήταν πριν ενάμισι χρόνο ανεμβολίαστη και η δεύτερη πριν λίγες μέρες εμβολιασμένη. Την έχω μηδενίσει την πίστα. Τα έχω πάθει όλα. Και αποφάσισα στο εξής να μην αφήσω αυτό το πράγμα να με πάει άλλο πίσω. Να μην πάθω αρρωστοφοβία. Θα παλαίψουμε τώρα και όποιος τα καταφέρει.
Είχαν διαφορές οι δύο περίοδοι νόσησης;
Η μια με την άλλη δεν είχαν καμία σχέση. Η πρώτη νόσηση μου ήταν αρκετά πιο δύσκολη. Είχα πυρετό και άλλα συμπτώματα. Τη δεύτερη ως εμβολιασμένη ήμουν στο όριο του ασυμπτωματικού. Και το κατάλαβα επειδή λόγω της δουλειάς μου κάνω συνέχεια τεστ. Ήταν σαν ένα ανεπαίσθητο κρύωμα. Είμαι εμβολιασμένη και σε λίγο καιρό θα κάνω και το επόμενο εμβόλιο μπας και καταφέρουμε και πάρουμε ξανά τις ζωές μας πίσω.
Ο ρόλος σας φέτος στο θέατρο είναι ξεκαρδιστικός και σας ταιριάζει πολύ. Πως διαχειρίζεστε πάνω στη σκηνή αυτήν την αιώνια πάλη αρσενικού και θηλυκού;
Αυτός ο ρόλος είναι από τα πιο δύσκολα πράγματα που έχω κάνε στη ζωή μου. Γιατί είναι μια αναμέτρηση δικιά μου με τον εαυτό μου σε ένα κείμενο με περίπου 80% στοιχεία stand up comedy. Επί μία ώρα είμαι μόνη μου πάνω στη σκηνή και παίζω με τον κόσμο. Έχω πάρα πολύ τράκ, είμαι ένα βήμα πριν πάρω 15 καρτέλες ψυχοφάρμακα (χαχα). Απλά πολλές φορές νομίζω στην γυναίκα αυτή που υποδύομαι πως μιλάω εγώ η ίδια, παθαίνω μεγάλη ταύτιση. Είναι ουσιαστικά η πορεία μιας γυναίκας από την δημιουργία της, ως Εύα έως και σήμερα αντιμετωπίζοντας όλα τα σύνθετα πράγματα που σημαίνουν γυναίκα. Δηλαδή τον να αισθάνεται γυναίκα, σύζυγος, το να μπορεί να δαμάσει τις ορμόνες της, την πεθερά της, την κοινωνική της ζωή. Δεν είναι μια παράστση καταγγελτική απέναντι στους άνδρες. Απεναντίας η Cave μέσα από την παράνοια των οκτώ διαφορετικών ρόλων που εγώ καλούμε να παρουσιάσω, από ένα παππά μέχρι μια γυναίκα σε παράνοια, το συμπέρασμα της είναι η αγάπη, το πώς αυτή είναι το κλειδί για να μπορέσεις να βρεις ισορροπία με τον εαυτό σου. Αυτό που πρέπει να κάνουμε εμείς οι γυναίκες απέναντι στο σύμπαν, είναι να κάνουμε μια συνωμοσία – συνεργασία ώστε γυναίκες – άντρες να είμαστε μαζί.
Ποια κομμάτια της ζωής που μπορούν να προκύψουν σε μια συμβίωση, αναγνωρίζει ο θεατής στην παράσταση;
Τα κομμάτια της συννενόησης μέσα σε ένα σπίτι για ένα ζευγάρι. Από το καθάρισμα μέχρι την προσπάθεια να κρατηθεί ζωντανή η σεξουαλική ζωή ενός ζευγαριού. Μέχρι την προσπάθεια να μπορέσεις να είσαι εντάξει με τον άντρα σου, την πεθερά σου, την καλύτερη σου φιλη, την δουλειά σου και σίγουρα το κομμάτι ποιος καταλαβαίνει ποιόν. Της κατανόησης. Μιλάει ακόμα και για τα κορίτσια που είναι single αλλά και το κομμάτι της εξωτερικής εμφάνισης.
Έχετε βρει έως τώρα ποιο είναι το μυστικό της καλής συμβίωσης μεταξύ ενός άντρα και μιας γυναίκας;
Είναι κοινότυπο, το κένταγαν και οι γιαγιάδες μας σε πετσέτες, αλλά πραγματικά η λέξη αγάπη είναι το βασικότερο. Δηλαδή σαφέστατα σε όλους σε μια σχέση, όσο περνάει ο καιρός, λίγο εξατμίζεται το ερωτικό ενδιαφέρον και το να είμαστε τέλειοι μπροστά στο σύντροφό μας. Όμως το μπετόν είναι η αγάπη, αυτή ενώνει τους ανθρώπους. Ακόμα και όταν μια σχέση δεν μπορέσει να επιβιώσει.
Μέσα σε αυτήν την εποχή που ζούμε με τις συνεχείς γυναικτοκονίες και την μεγάλη κρίση που περνάει η σχέση αντρών και γυναικών, αυτή η παράσταση είναι ίσως η χιουμοριστική πλευρά των προβλημάτων των δυο φύλων;
Εγώ που είμαι ένας άνθρωπος που επιστρατεύω πάντα το χιούμορ απέναντι στα προβλήματα, το χάνω πλήρως όταν υπάρχει βία και κακοποίηση. Θεωρώ απίστευτο αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα να μετράμε μια γυναικοκτονία το μήνα. Αυτό που με ανησυχεί περισσότερο είναι που συνηθίσουμε στη φρίκη. Γιατί όταν κάτι είναι επαναλαμβανόμενο λέμε “να ακόμα μια γυναικοκτονία”. Πρέπει να υπάρξουν δραστικά μέτρα και ότι πιο σκληρό στο κομμάτι της νομοθεσίας. Η Cave στηλιτεύει τα κομμάτια μιας υγιούς σχέσης. Δεν θα μου άρεσε να χιουμορίζαμε ασχήμιες για τις γυναίκες μέσα στην παράσταση του τύπου «έλα μωρέ, τρώω και μια μπάτσα από τον άντρα». Δεν το έκανα ποτέ αυτό γιατί αντίκειται εντελώς στις απόψεις μου.
Το θέατρο για εσάς πως προέκυψε; Ξεκινήσατε με τηλεόραση και στην πορεία σας κέρδισε ή το θέλατε από μικρή;
Από παλιά μου έλεγαν κάποιοι να σκεφτώ την υποκριτική, αλλά και εγώ η ίδια το σκεφτόμουν από μικρή. Αλλά δεν πρόλαβα στην αρχή γιατί ξεκίνησα με την δημοσιογραφία. Στο θέατρο με έβγαλε η Ζωή Λάσκαρη μαζί με την Μαργαρίτα Δρούτσα που το είχαν συζητήσει. Η Ζωή Λάσκαρη ήταν αυτή που με επέλεξε για την πρώτη παράσταση το Καλοκαίρι που δυστυχώς έφυγε από τη ζωή. Γνωριζόμασταν κοινωνικά στα πλατό. Μου είχε πει έλα στο θέατρο, θα είσαι πολύ καλή. Και με πήρε τηλέφωνο εκείνο το Καλοκαίρι και μου είπε ότι ετοιμάζει το έργο «Δουλειές με φούντες» και έχω έναν ρόλο που θα είσαι ιδανική. Δυστυχώς έφυγε όμως. Αλλά η κόρη της Μαρία Ελένη αποφάσισε να ανεβάσουμε την παράσταση. Όμως μου έχει στοιχήσει ότι δεν πρόλαβε η Ζωή να με δει να παίζω. Από εκεί ξεκίνησε για εμένα το θέατρο, γιατί με είδε ο Μιχάλης Ρέππας και ο Θανάσης Παπαθανασίου και από τότε γίναμε αυτοκόλλητοι. Ήταν όνειρο για εμένα να παίξω σε έργο τους. Τους λατρεύω, ξέρω απέξω όλα τα έργα τους. Τωρα πια είναι δικοί μου άνθρωποι και οι δυο, δάσκαλοί μου. Φέτος η συνεργασία μας συνέχισε και στην τηλεόραση, που παίζω σε σήριαλ πρώτη φορά με τους «Συμπέθερους από τα Τύραννα».
Τι σας έλεγαν στην αρχή για να σας βοηθήσουν;
Ο Μιχάλης και ο Θανάσης είναι δυο άνθρωποι που σε βγάζουν κατευθείαν στα βαθιά. Σε βοηθάνε πάρα πολύ στο κομμάτι του ρυθμού, γιατί πιο γρήγορο ρυθμό από Ρέππα- Παπαθανασίου δεν μπορείς να παίξεις. Η συμβουλή που μου έδωσαν είναι να αποφεύγω όλα τα περιττά. Ουσιαστικά μου είπαν κόψε όλο αυτό που κάνεις στην τηλεόραση, γιατί στο θέατρο φαίνεται υπερβολή. Μου ζήτησαν να το απογυμνώσω ώστε να βγάλω θεατρικό λόγο. Αυτό με βοήθησε πάρα πολύ. Μου έμαθαν βήμα βήμα τι πρέπει να κάνω. Είναι αυτό που λέμε καλή συνεργασία. Μου έκαναν τεράστια τιμή που με επέλεξαν και μάλιστα με πρωταγωνιστικούς ρόλους. Και ο Αντώνης Λουδάρος με βοήθησε πολύ. Είναι και οι τρεις υπερταλαντούχοι άνθρωποι και σου δίνουν απλόχερα τη γνώση.
Πόσα χρόνια πάνε από το ξεκίνημα σας;
Ουσιαστικά είναι τώρα η 5η σεζόν. Ξεκίνησα με το «Δουλειές με φούντες» μετά ήταν το «Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες», το «Επιχείριση σκούπα» και φέτος με το Cavewoman» που κάνουμε με το Δημήτρη Μυλωνά που είναι επίσης μια εξαιρετική περίπτωση ανθρώπου. Είναι μια άλλη σχολή με άλλη θεατρική οπτική.
Ποια είναι η μεγαλύτερη απόλαυση και ποια η μεγαλύτερη απογοήτευση στο επάγγελμά σας;
Η απόλαυση και η δυσκολία είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα στο θέατρο. Η απόλαυση είναι όταν ενώ βρίσκεσαι στη σκηνή και ξεδιπλώνεις την ψυχή σου, να βρίσκει αυτό αποδοχή από το κοινό, και η δυσκολία είναι όταν δεν περνάνε στο κοινό κάποια πράγματα. Γιατί το θέατρο συμβαίνει μπροστά στα μάτια σου. Ενώ στην τηλεόραση το φίλτρο είναι η τεχνική.
Εκτός από την κωμωδία έχετε στόχο κάποια στιγμή να μεταπηδήσετε και στο δράμα;
Τώρα βρήκες το αδύνατο σημείο μου. Παρακαλάω να μου συμβεί. Το θέλω πάρα πολύ. Να παίξω κάτι δραματικό, είτε στην τηλεόραση, είστε στο θέατρο. Γιατί είναι ωραίο να βγάζεις όλες τις πλευρές σου, όταν σου δίνεται η ευκαιρία. Γιατί σαν άνθρωπος είμαι κατά βάση αρκετά σκοτεινή με πολύ φωτεινή διάθεση. Έχω αρκετά σκοτάδια, οπότε θα ήθελα να το κάνω. Στο θέατρο δεν θέλω να είμαι μια gest παρουσία. Θέλω να μείνω και να αποδείξω ότι το αγαπώ και το έχω πάρει σοβαρά το θέμα.
Είναι κάποια έργα δραματικά που έχετε διαβάσει και σας έχουν συγκινήσει;
Έχω διαβάσει πάρα πολλά. Αλλά μου αρέσουν τα σκοτεινά πράγματα, δηλαδή θα ήθελα να είναι κάτι μεταξύ θρίλερ και δραματικού ρόλου. Θα μου άρεσε σίγουρα να κάνω ένα σκοτεινό χαρακτήρα στο θέατρο.
Τα τηλεοπτικά τα έχετε βάλει στην άκρη;
Όχι δεν τα έχω βάλει στην άκρη. Πριν λίγο καιρό έκανα δοκιμαστικά για δύο εκπομπές στην τηλεόραση. Βέβαια η βασική μου δουλειά επί 15 χρόνια είναι ραδιοφωνατζού. Κάνω εκπομπή στο My Radio. Αν με ρωτήσεις ποια δουλειά ξέρεις να κάνεις σε αυτόν τον πλανήτη, θα σου πω ραδιόφωνο. Το θέατρο είναι μια ασχολία που δυστυχώς δεν μπορεί να σου καλύψει τα προς το ζην. Σέβομαι πολύ τους ανθρώπους που το έχουν ως αποκλειστική απσχόληση.
Την τηλεόραση πως την βλέπετε τα τελευταία χρόνια; Τι σας έχει κουράσει σε αυτήν;
Με έχουν κουράσει σίγουρα οι δημόσιες αντιπαραθέσεις, η κακή κριτική σε διάφορα show που βλέπω. Ο κόσμος πρέπει να καταλάβει ότι έχουμε περάσει σε μια άλλη εποχή τηλεόρασης. Η τηλεόραση θα πρέπει να έχει θετικό πρόσημο. Δεν πρέπει να κάνουμε κριτική σε ένα παιδί που ξεκινάει το τραγούδι, γιατί αυτό μπορεί να τον διαλύσει ψυχολογικά. Όλα έχουν θέση στην τηλεόραση. Η κακία και η τοξικότητα μόνο δεν έχουν θέση. Βαρεθήκαμε την τοξική ανακύκλωση. Και έχει πεθάνει και το στερεότυπο κούκλα – μπούκλα. Ο έλληνας τηλεθεατής, επειδή λόγω των social media, μπορεί να βλέπει πράγματα και από το εξωτερικό, επιλέγει πια ο ίδιος τι θα δει.
Τι είδους τηλεοπτικές εκπομπές θα σας άρεσε να κάνετε στο εξής;
Αυτό που θα ήθελα να κάνω, αν μου δινόταν η ευκαιρία, είναι μια γυναικεία σατιρική εκπομπή. Θα ήθελα να δείξω ότι στην Ελλάδα οι γυναίκες έχουν πολύ χιούμορ. Και μπορούν να κάνουν πολύ ωραία σάτιρα. Υπάρχουν καταπληκτικές γυναίκες στο stand up στην Ελλάδα. Μεγαλώνοντας θέλω να κάνω περισσότερα πράγματα που ταιριάζουν σε εμένα. Και δεν είναι αδυναμία να δείχνεις και τα πιο τρωτά στοιχεία τους χαρακτήρα σου. Καλό είναι να δείχνουμε την αλήθεια μας προς τα έξω. Και αυτό είναι κάτι που το μαθαίνεις μέσα από το θέατρο. Το θέατρο το γουστάρω πάρα πολύ.
Με την κρίση που πέρασε πέρυσι ο χώρος με το me too πως νιώσατε;
Το σοκ ήταν τεράστιο. Στέκομαι δίπλα στις γυναίκες που βγήκαν και μίλησαν και δεν καταλαβαίνω την ατάκα «γιατί τώρα» που λένε κάποιοι. Το θεωρώ μεγάλη ξεφτίλα.
Το περιμένατε ότι θα συμβεί ποτέ αυτό;
Όχι δεν το περίμενα. Αλλά τώρα που ξεκίνησε, δεν θα σταματήσει.
Σας έχουν τύχει κακοτοπιές στις θεατρικές ή τηλεοπτικές σας συνεργασίες;
Δεν έχω δεχτεί κάτι τόσο έντονο που να χρειαστεί καταγγελία. Έχω σίγουρα πιεστεί κάποιες φορές γιατί αυτός ο χώρος έχει πολύ πίεση. Υπήρξαν κακοτοπιές και συνεργατές με τους οποίους δεν ταιριάξαμε, αλλά δεν δέχτηκα κάτι πολύ έντονο. Πάντως έχω φύγει από δουλειά που δεν ταίριαζα γιατί δεν άντεχα και έχω ακούσει σχόλια που με πλήγωσαν. Αλλά στην παρούσα φάση μια πολύ κακή συμπεριφορά δεν θα την δεχόμουν με τίποτα. Δεν θα παρέμενα στη δουλειά. Γιατί η ηρεμία μου και η ψυχική υγεία είναι το σημαντικότερο. Και εγώ δεν θα ήθελα ποτέ να κάνω πλάκα και χιούμορ εις βάρος άλλων.
Το έργο Cavewoman στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο
Πώς γίνεται ένας άντρας και μία γυναίκα, δύο εντελώς διαφορετικά όντα, να επιβιώνουν μαζί στο ίδιο σύμπαν, στο ίδιο ηλιακό σύστημα, στον ίδιο πλανήτη, στο ίδιο ημισφαίριο, στην ίδια χώρα, στην ίδια γειτονιά, στο ίδιο σπίτι και να μοιράζονται ΤΟ ΙΔΙΟ μπάνιο;
Δέκα χρόνια γάμου, δύο παιδιά, δουλειά, νοικοκυριό, ένα σκυλί, το σώμα της που αλλάζει, το σώμα του που αλλάζει, οι διαρκώς αποτυχημένες δίαιτες, το σεξ στον έγγαμο βίο. Αυτά κι άλλα πολλά από τα μεγάλα-μικρά προβλήματα μιας συνηθισμένης καθημερινότητας έρχεται να μας εξομολογηθεί η ηρωίδα του έργου και να καταθέσει επί σκηνής τη δική της σαρωτική εκδοχή για τη θεότρελη και ταυτόχρονα αδιάκοπη εις τους αιώνες πάλη των δυο φύλων στην οποία όμως ταυτόχρονα εμπεριέχεται το μεγαλείο της αγάπης.
Και όπως μας λέει η ίδια, «είμαστε δύο προβληματικά όντα που ενώνονται για να φτιάξουν ένα τέλειο ατελές σύνολο. Μήπως λοιπόν ήρθε η ώρα να χαρώ που δεν θα καταφέρω ποτέ να είμαι τέλεια;»H Έμμα Πίρσον – συγγραφέας, σκηνοθέτης και θεατρική παραγωγός από τη Νότια Αφρική εμπνέεται το «Cavewoman» ως τη γυναικεία απάντηση στο «Defending the Caveman» του Ρομπ Μπέκερ.
Το «Cavewoman» είναι ένας απολαυστικός μονόλογος με στοιχεία stand-up comedy ο οποίος με καταιγιστικό χιούμορ, αδυσώπητες ατάκες αλλά συνάμα τρυφερότητα και μελαγχολία σαρκάζει τα κουσούρια και τις ιδιαιτερότητες στη συνύπαρξη αντρών και γυναικών και μας υπενθυμίζει ότι πολλές φορές όσα μας ξεχωρίζουν από το άλλο φύλο είναι τελικά κι εκείνα που μας συμπληρώνουν!
Συντελεστές:
Μετάφραση-απόδοση: Αντώνης Γαλέος
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Μυλωνάς
Σκηνικά – κοστούμια: Έβελυν Σιούπη – Συνεργάτης: Πάνος Απέργης
Φωτισμοί: Γιώργος Αγιαννίτης
Μουσική επιμέλεια: Κωνσταντίνος Παντζής
Βοηθός σκηνοθέτη: Ανδρέας Κωνσταντινίδης
Φωτογραφίες – Art Work: Gridfox
Υπεύθυνη Επικοινωνίας και Δημοσίων Σχέσεων: Μαργαρίτα Δρούτσα
Διεύθυνση και οργάνωση παραγωγής: Χρήστος Ξηρογιάννης
Παραγωγή: Από Μηχανής Θέατρο
Στο ρόλο της «Μεγάλης θεάς του είναι» και τον ρόλων που ακούγονται στην παράσταση
Ο ηθοποιός Ανδρέας Κωνσταντινίδης.
INFO:
Γυάλινο Μουσικό Θέατρο – Κεντρική Σκηνή,
Λεωφόρος Συγγρού 143, Νέα Σμύρνη 171 21
Έναρξη: 10 Ιανουαρίου 2022
Ημέρες και ώρες παραστάσεων:
Δευτέρα & Τρίτη 19:00
Διάρκεια παράστασης:
75 λεπτά (χωρίς διάλλειμα)
Τιμές εισιτηρίων:
Κανονικό:15€ – Μειωμένο (Φοιτητικό/Ανέργων/ΑμεΑ):12€
Πηγή: parapolitika.gr