«Είμαι ευτυχής που ο ιερέας αυτός αγιοποιήθηκε. Οσα είδα και έζησα στο νοσοκομείο πριν από αρκετά χρόνια και όσα έχω πει για το θαύμα που συντελέστηκε ισχύουν στο ακέραιο! Εγώ δεν λέω ποτέ πράγματα που δεν ισχύουν». Με αυτά τα λόγια ο Σταμάτης Κόκοτας εξομολογήθηκε το θαύμα που έζησε ο ίδιος σε δημόσιο νοσοκομείο το 1996 με τον άγιο Ευμένιο, ο οποίος πρόσφατα αγιοποιήθηκε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Τότε, ο αγαπημένος τραγουδιστής, σε τηλεοπτική εκπομπή, είχε μιλήσει για το θαύμα που είχε βιώσει και είχε δει να συντελείται. Φανερά συγκινημένος, είχε μιλήσει τότε για το θαύμα που ο ίδιος έζησε μπροστά στα μάτια του εκείνη την εποχή.
«Είμαι σε κάποιο νοσοκομείο και υπάρχει ένα παιδάκι στο διπλανό δωμάτιο, το οποίο ψυχομαχεί. Είναι έτοιμο να πεθάνει, βγαίνουν έξω η μητέρα του, ο πατέρας του, οι φίλοι του και κλαίνε όλοι. Παραπέρα είναι ένας ιερωμένος, ένας καλόγερος, ένας γέροντας. Πηγαίνω και του λέω: “Πάτερ, δεν πας να διαβάσεις μια ευχή στο παιδάκι, μπας και κάνουμε τίποτα, να γίνει καλά;” Και πάει… δεν μπορώ να το πω από την ταραχή μου. Και το παιδάκι έγινε καλά. Το πιστεύετε; Ξέρετε ποιος σας το λέει; Ένας άνθρωπος που δεν πείθεται με τίποτα άμα δεν δει. Είναι μοναχός και είναι άγιος. Και λέγεται Ευμένιος» ήταν τα ανατριχιαστικά λόγια του Κόκοτα! Στην εκπομπή προκαλείται πανικός και ο μεγάλος ερμηνευτής επαναλαμβάνει αρκετές φορές πως δεν είναι θρησκόληπτος και είναι πολύ δύσπιστος.
Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ εκείνης της εποχής, ο πατέρας Ευμένιος ήταν εφημέριος στο Νοσοκομείο Λοιμωδών της Αγίας Βαρβάρας.
Από την εκπομπή εκείνη έχουν περάσει 26 ολόκληρα χρόνια και ο μεγάλος ερμηνευτής, έχοντας ήδη φτάσει τα 85 χρόνια του, μίλησε για το θαύμα που είχε βιώσει. Του αναφέρουμε ότι το Οικουμενικό Πατριαρχείο πρόσφατα αγιοποίησε τον μοναχό Ευμένιο, τον οποίο ο ίδιος είχε αναφέρει στην εκπομπή. Με συγκίνηση ο Σταμάτης Κόκοτας αναφέρθηκε στα δικά του συναισθήματα. «Έχουν περάσει πολλά χρόνια από εκείνη την εκπομπή. Όμως ό,τι έχω πει ισχύει στο ακέραιο. Εγώ δεν βγαίνω να μιλάω χωρίς να έχω ζήσει κάποια γεγονότα» είπε σε συνέντευξή του, δίνοντας ιδιαίτερη βαρύτητα στο συγκεκριμένο θαυμαστό περιστατικό και συνεχίζει. «Είμαι ευτυχής που ο ιερέας αυτός αγιοποιήθηκε και μπράβο τους γιατί ήταν πραγματικά άγια μορφή».
Ο Ευμένιος, που πριν από 15 ημέρες ανακηρύχθηκε άγιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας, υπήρξε ένας ταπεινός και γελαστός ιερέας με καταγωγή από την Κρήτη, ο οποίος έφυγε από τη ζωή το 1999. Όσοι τον γνώρισαν στο Νοσοκομείο Λοιμωδών της Αγίας Βαρβάρας μιλούσαν για τον «παππούλη», τον ιερέα που ήταν πράος, καλοσυνάτος και λιγομίλητος, ο οποίος πήγαινε από δωμάτιο σε δωμάτιο και προσευχόταν για όσους ήταν άρρωστοι.
Ο ίδιος είχε ιαθεί από τη λέπρα και έτσι προσπαθούσε με προσευχές να γίνουν καλά και οι συνάνθρωποί του. Την προηγούμενη εβδομάδα η Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου προχώρησε στην αγιοκατάταξη του γέροντα Ευμενίου Σαριδάκη. Η διαδικασία άρχισε πέρυσι τον Ιούνιο, όταν η Ιερά Επαρχιακή Σύνοδος της Εκκλησίας Κρήτης αποδέχθηκε το αίτημα του Μητροπολίτη Γορτύνης και Αρκαδίας Μακαρίου για την εγγραφή στο Αγιολόγιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας του αρχιμανδρίτη Ευμενίου Σαριδάκη, με καταγωγή από την Εθιά, και το προώθησε στο Οικουμενικό Πατριαρχείο για τις περαιτέρω εκκλησιαστικές ενέργειες.
Φέτος πρώτη φορά θα εορταστεί η μνήμη του ως αγίου, στις 23 Μαΐου. Σύμφωνα με όσα έδωσε στη δημοσιότητα η Εκκλησία της Ελλάδος, ο πατέρας Ευμένιος γεννήθηκε το 1931 στην Εθιά Μονοφατσίου του νομού Ηρακλείου Κρήτης και ήταν το όγδοο παιδί μιας φτωχής και πιστής οικογένειας.
Έγινε μοναχός σε ηλικία 17 χρονών και δοκιμάστηκε σκληρά από τη λέπρα. Λόγω της λέπρας, ο πατήρ Ευμένιος ήρθε στο Νοσοκομείο Λοιμωδών στην Αγία Βαρβάρα Αθηνών, όπου θεραπεύτηκε. Η επαφή όμως με τον ανθρώπινο πόνο τον οδήγησε να λάβει την απόφαση να παραμείνει στο νοσοκομείο ως ιερέας, για να βοηθήσει όσο μπορούσε τους ανθρώπους που έπασχαν. Ο ιερέας λειτουργούσε στον Ναό των Αγίων Αναργύρων Ιατρών Κοσμά και Δαμιανού, μέσα στο Λοιμωδών.
Χαρακτηριστικά είναι τα λόγια του γέροντα Πορφυρίου, ο οποίος έλεγε για τον πατέρα Ευμένιο: «Να πηγαίνετε να παίρνετε την ευχή του γέροντα Ευμενίου, γιατί είναι ο κρυμμένος άγιος των ημερών μας. Σαν τον γέροντα Ευμένιο βρίσκει κανείς κάθε διακόσια χρόνια». Στο Νοσοκομείο Λοιμωδών γνώρισε τον λεπρό άγιο μοναχό Νικηφόρο, που, αν και τυφλός από την ασθένειά του, έγινε μεγάλος πνευματικός πατέρας και δάσκαλος του γέροντα Ευμενίου. Η διεύθυνση, επειδή ήταν μοναχός, του παραχώρησε μικρό κελί δίπλα στο εκκλησάκι των Αγίων Αναργύρων, όπου διέμεινε όλη τη ζωή του. Τα δύο τελευταία χρόνια της ζωής του τα πέρασε στο Νοσοκομείο Ευαγγελισμός και στις 23 Μαΐου 1999 απεβίωσε και ετάφη, σύμφωνα με την επιθυμία του, στον τόπο όπου γεννήθηκε, στην Εθιά της Κρήτης.
Ο ίδιος έλεγε για τη ζωή του: «Εγώ δεκαεπτά χρονών πήγα στο μοναστήρι. Ήμουν δεκαέξι χρόνια στο χωριό μου. Αγαπούσα τον Θεό, βέβαια, σκεπτόμουν πολλές φορές να γίνω καλόγερος. Μια μέρα μου λέει ο παπάς: “Ελα να σε κάνω νεωκόρο”. Πήγα κι εγώ. Άναβα τα καντήλια πρωί βράδυ, διάβαζα κιόλας, ό,τι βιβλία έβλεπα τα διάβαζα. Ανήμερα της Πρωτοχρονιάς του 1944, το απόγευμα, πήγα, άναψα τα καντήλια στην εκκλησία και μετά πήγα στο σπίτι μας. Ήταν εκεί η αδελφή μου η Ευγενία. Φάγαμε ξεροτήγανα, τηγανίτες και μακαρόνες. Εκεί που τρώγαμε, ήρθε μια λάμψη και με τύφλωσε και μπήκε μέσα στα βάθη της ψυχής μου. Κι αμέσως, την ίδια στιγμή, φώναξα της Ευγενίας: “Ευγενία, θα γίνω καλόγερος”. Στη συνέχεια πήγε στη Μονή Αγίου Νικήτα, στα νότια της Κρήτης. Μετά την τριετή δοκιμασία του ονομάστηκε Σωφρόνιος, ενώ τα καλοκαίρια πήγαινε στο Αγιον Ορος. Μετά πήγε στον Στρατό, όμως αρρώστησε βαριά από λέπρα.
Στον Αντιλεπρικό Σταθμό Αθηνών ο πατήρ Σωφρόνιος νοσηλεύτηκε επιτυχώς και θεραπεύτηκε ολοκληρωτικά. Η ασθένεια δεν του άφησε καμία παραμόρφωση, ούτε σημάδι. Το 1975, σε ηλικία 44 ετών, ο μοναχός Σωφρόνιος χειροτονήθηκε και πήρε το όνομα Ευμένιος.