«Δεκατριών χρονών μοίραζα φυλλάδια στους δρόμους. Έπρεπε να επιβιώσουμε. ∆εν υπήρχε περιθώριο να µη δουλέψουμε όλοι», είπε η Ελένη Φουρέιρα σε συνέντευξη στη «Vogue Greece», ενώ μίλησε και για τα δύσκολα παιδιά χρόνια στην Αλβανία.
«Στην αρχή της καριέρας µου αναγκάστηκα να µη λέω ότι είμαι από την Αλβανία, λες και ήταν κάτι κακό. Τότε δεν μπορούσα να στηρίξω τον εαυτό µου, ήταν και η τηλεόραση διαφορετική, πιο βίαιη. Νομίζω ότι αν ξεκινούσα σήμερα, ο κόσμος δεν θα τους άφηνε να µου το κάνουν αυτό. Ο κόσμος σήμερα πάει ενάντια στο ρατσισμό, δεν τον αφήνει να ανθίζει κι αυτό είναι πολύ σπουδαίο.
Τώρα, σ’ αυτή τη φάση της ζωής µου, σκέφτομαι συνέχεια πώς θα µπορέσω να μεγαλώσω ένα παιδί ανοιχτόμυαλο, χωρίς προκαταλήψεις και στερεότυπα. Θέλω να του μάθω να σέβεται όλους τους ανθρώπους, να µην κάνει διακρίσεις, να µην κάνει µπούλινγκ, να αποδέχεται, να έχει ενσυναίσθηση, να κατανοεί τη διαφορετικότητα και να δίνει µάχες για την ορατότητα. Θέλω να µην ντρέπεται να είναι ο εαυτός του και να αφήνει χώρο και στους άλλους ανθρώπους γύρω του να είναι ο εαυτός τους», είπε αρχικά η Ελένη Φουρέιρα.
Στη συνέχεια πρόσθεσε: «∆εν μπορώ να συγκρίνω τον τρόπο που θα μεγαλώσει µε το πώς μεγάλωσα εγώ. Έζησα μια άλλη κατάσταση. Φτώχεια, εμφύλιο πόλεμο στην Αλβανία, μετανάστευση στην Ελλάδα, έναν τεράστιο τρόπο να επαναπροσδιορίσω τη ζωή µου σε πολύ μικρή ηλικία. Παράλληλα, όμως, µε απεριόριστη αγάπη από τους γονείς µου. Όλα αυτά µε έκαναν πολύ ευαίσθητη αλλά και πολύ σκληρή ταυτόχρονα. Δεκατριών χρονών μοίραζα φυλλάδια στους δρόμους. Έπρεπε να επιβιώσουμε. ∆εν υπήρχε περιθώριο να µη δουλέψουμε όλοι. Εγώ θα µεγαλώσω ένα παιδί που δεν θα χρειαστεί να το κάνει αυτό για να επιβιώσει. Θέλω όμως να του μάθω ότι είναι ΟΚ να µην τα έχεις όλα και ότι η ζωή είναι ένα παιχνίδι διεκδίκησης. Τίποτα δεν σου έρχεται έτσι απλόχερα. Θέλω να ξέρει ότι για να έχει κάτι, πρέπει να δουλέψει σκληρά, όπως κι εγώ έχω δουλέψει σκληρά για να του προσφέρω όσα θα του προσφέρω».
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΟΝ ΤΙΜΕ στις 31/1