Με αφορμή την πρεμιέρα της νέας παράστασης της Βίκυς Σταυροπούλου και του Χρήστου Χατζηπαναγιώτη, η Δανάη Μπάρκα προχώρησε σε μια προσωπική εξομολόγηση για τους ανθρώπους που γίνονται αληθινοί γονείς, ανεξάρτητα αν είναι βιολογικοί ή όχι.
Παρουσιάζει τους λόγους για τους οποίους αποτελούν πρότυπα για εκείνη – όπως (πρέπει να) είναι κάθε γονέας για το παιδί του.
Η Δανάη Μπάρκα έγραψε λοιπόν σε μια ανάρτησή της στο Instagram:
«Η Βίκυ και ο Χρήστος. Όχι η μαμά μου κι ο “μπαμπάς μου”, η Βίκυ και ο Χρήστος έχουν σήμερα πρεμιέρα. Αυτό σημαίνει ότι έχω το διπλό άγχος από εκείνους κι ότι η αγωνία μου είναι στα ύψη. Είδα πρόβα, και η περηφάνια μου ξεπέρασε κάθε προηγούμενο.
Η χαρά τους πάνω στη σκηνή, η λάμψη στα μάτια τους, το άγχος σαν πρωτάκια, η προσπάθειά τους να είναι αληθινοί, με μέτρο, με timing, με σεβασμό για τους θεατές και η ζωή που παίρνουν μόλις πατούν το πόδι τους εκεί πάνω είναι ασύλληπτα.
Γίνονται παιδιά, παίρνουν κάποιες κόλλες χαρτί και τις κάνουν ζωή. Θα μου πεις, και τι συγκινείσαι; Κάθε χρόνο δεν το ζεις αυτό; Όχι.
Κάθε χρόνο είναι αλλιώς, κάθε μέρα είναι αλλιώς… το θέατρο είναι ζωντανός οργανισμός κι αυτοί οι 2 άνθρωποι κάθε μέρα δίνουν το 100% τους για να καταφέρουν αυτό που ονειρεύονται εδώ και χρόνια όταν βρίσκονται στο σανίδι.
Η Βίκυ κι ο Χρήστος λοιπόν είναι οι άνθρωποι που θαυμάζω περισσότερο στον κόσμο. Γιατί δεν χάνουν το πάθος τους για τη δουλειά τους, γιατί σέβονται τους συνεργάτες τους, γιατί λατρεύουν τον κόσμο που πάει να τους τιμήσει και κάνουν τα πάντα για να περάσουν καλά, γιατί δεν παρεκκλίνουν απ’ την αισθητική τους και την ηθική τους, γιατί ακόμα και μετά από τόσα χρόνια, τόσες παραστάσεις, τόση επιτυχία παλεύουν σαν να είναι η πρώτη τους φορά στη σκηνή και δίνουν την ψυχή τους με τον ενθουσιασμό μωρού παιδιού.
Γιατί πάντα θέλουν πρώτα να είναι οι συμπαίκτες τους καλά, και μετά οι ίδιοι και έχουν την ίδια αγωνία για όλους.
Την Παρασκευή τους χειροκροτούσαμε στην πρόβα όρθιοι, εγώ θα τους χειροκροτάω όρθια μια ζωή για όλα τους. Γιατί θέλω να τους μοιάσω και να τους θαυμάζω πάντα.
Ονειρεύομαι να γίνω τόσο καλή ηθοποιός, τόσο καλός άνθρωπος, να απαντάω στις μαυρίλες με χρώμα, να μην απαντάω στην ξινίλα του καθενός, να ψάχνω πάντα το φως, να είμαι τόσο ευγενική, να είμαι δίκαιη, να είμαι υπομονετική και πεισματάρα όπως ακριβώς αυτοί οι δυο άνθρωποι.
Εύχομαι να τους μοιάσω κι εύχομαι να με αγαπάνε οι συνεργάτες μου όπως αγαπάνε οι δικοί τους, τους ίδιους.
Βίκυ και Χρήστο, είστε οι αγαπημένοι μου ηθοποιοί.
Μαμά & μπαμπά, είστε οι αγαπημένοι μου άνθρωποι.
Σας λατρεύω & σας ευχαριστώ που είστε εσείς!».