Χρήστος Μυτιλινιός
Εχθές σε συνοδεύσαμε στην τελευταία σου κατοικία Παναγιώτη. Φυσικά ακόμα δεν το έχω συνειδητοποιήσει, ούτε εγώ και νομίζω κανένας μας.
Σήμερα, την τρίτη ημέρα που δεν είσαι μαζί μας, θέλω να σου γράψω κάποια πράγματα, εδώ, από το πόστο στο οποίο πρώτος εσύ με εμπιστεύτηκες.
Ήρθα στα Παραπολιτικά τον Φεβρουάριο του 2020 και τον Μάρτιο κιόλας μου ανέθεσες καθημερινή ωριαία εκπομπή, αλλά και δίωρη το Σαββατοκύριακο, ενώ από τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους, με πήρες στην εκπομπή σου.
Στις αρχές του 2021, οι συνθήκες με έφεραν εκτός ομίλου, ωστόσο τον Ιούνιο επέστρεψα και μου ανέθεσες τόσο την αρχισυνταξία του Timeline, όσο και το καθημερινό πρωινό του Αυγούστου στο ραδιόφωνο.
Τον Ιανουάριο του 2022 μου ανέθεσες και την αρχισυνταξία στην εκπομπή του Θανάση Λάλα, ενώ παράλληλα, με εμπιστεύτηκες και στο Κεντρικό Μαγκαζίνο του σταθμού το καθημερινό, δίπλα στην Ανδριάνα.
Και από τον Νοέμβριο που μας πέρασε, με ξαναπήρες και στην εκπομπή σου.
Και διάφορα άλλα καθημερινά λειτουργικά και λεπτομέρειες που δεν χρειάζεται ούτε να αναφέρουμε ούτε να απαριθμήσουμε τώρα.
Δεν είναι δύσκολο πάντως να καταλάβει κανείς το πόσο με εμπιστευόσουν. Και όπως είναι λογικό, ήταν και για μένα ένα νέο φορτίο ο,τι αναλάμβανα, για το οποίο πάντοτε προσπαθούσα να σε βγάλω ασπροσπρόσωπο.
Ελπίζω να είσαι ευχαριστημένος από όσα έχουν γίνει μέχρι σήμερα. Συνεχίζω στον δρόμο που εσύ μου έδειξες. Στον δρόμο της υπευθυνότητας, της σκληρής δουλειάς, της οργανωτικότητας, του ρεπορτάζ.
Ένα ευχαριστώ σε τέτοιες περιπτώσεις δεν είναι ποτέ αρκετό. Είναι όμως το ελάχιστο που μπορώ να εκφράσω.
Σ’ ευχαριστώ για όλα Παναγιώτη. Καλό ταξίδι εκεί στα ουράνια. Και μη μας ξεχνάς. Πρόσεχέ μας και ρίχνε καμία φωνή, θα σε ακούμε.
Αν συναντήσεις και τον πατέρα μου, πες του τίποτα και για μένα. Πες του κάτι καλό να χαρεί…