Ο Μάθιου Πέρι είναι ιδιαίτερα συμπαθής. Δεν έχει προκαλέσει ποτέ, τον αγαπάμε από την εποχή που τον γνωρίσαμε στην πρώτη κιόλας σεζόν της επιτυχημένης τηλεοπτικής σειράς «Τα Φιλαράκια» και, όταν τον ξαναείδαμε στο ένα και μοναδικό επεισόδιο της επανένωσης της Μόνικα, του Ρος, του Τζόουι, της Φίμπι και της Ρέιτσελ, καταλάβαμε ότι κάτι έχει αλλάξει.
Και τώρα που κυκλοφορεί στα ελληνικά (από σήμερα) η αυτοβιογραφία του, θα καταλάβουμε καλύτερα τι έχει περάσει ο δημοφιλής ηθοποιός, τι σημαίνει για τον ίδιο εθισμός και πώς κατάφερε να παραμείνει ζωντανός.
«Φιλαράκια, Εραστές και το Μεγάλο Φριχτό Πράγμα» είναι ο τίτλος του βιβλίου (ΑΘΕΝΣ Bookstore Publications) και δεν χρειάζεται να εξηγήσουμε ποιο είναι το Μεγάλο Φριχτό Πράγμα, γιατί ο εθισμός είναι ένα πράγμα, και μεγάλο, και φριχτό.
Τα απομνημονεύματα του Μάθιου
Πέρι θεωρούνται ήδη μπεστ σέλερ από τους «New York Times». Η Φίμπι, η συμπρωταγωνίστρια του από τη θρυλική σειρά «Friends», υπογράφει τον πρόλογο του βιβλίου, γιατί βρέθηκε πολύ κοντά του σε δύσκολες στιγμές. Θα τον ακολουθήσουμε στο ταξίδι από την παιδική του ηλικία μέχρι τη στιγμή που έγινε διάσημος και έμπλεξε με τα ναρκωτικά, για να τον επαινέσουμε τελικά σε κάθε προσπάθειά του για απεξάρτηση.
«Είμαι ευγνώμων που είμαι σήμερα ζωντανός», θα πει.
Στα 54 του ο Τσάντλερ Μπινγκ, ο ήρωας του, μοιάζει να θέλει να επανασυστηθεί. Πρώτα στον εαυτό του και ύστερα σε όλους τους φαν του. «Θέλησα να μοιραστώ τις στιγμές που ένιωσα ασφαλής, απέδρασα από το σκοτάδι για να αισθανθώ “καθαρός”. Για να βοηθήσω και άλλο κόσμο», γράφει.
Στα 49 του παραλίγο να πεθάνει λόγω του εθισμού του. Έδωσε μάχη για τη ζωή του, έπεσε σε κώμα, πέρασε πέντε μήνες στο νοσοκομείο. Ήταν μόλις 24 χρόνων, όταν έπαιξε για πρώτη φορά στα «Φιλαράκια».
«Στα 34 μου είχα μπλέξει για τα καλά με τις ουσίες…», παραδέχεται, τώρα που είναι και πάλι στο φως. «Δεν ήξερα πώς να σταματήσω και όσο μεγαλώνεις γίνεται ολοένα και πιο δύσκολο». Ο Μάθιου Πέρι νοσηλεύτηκε 15 φορές σε κέντρα αποτοξίνωσης. «Σήμερα δηλώνω σχεδόν υγιής», γράφει. «Αυτό το βιβλίο είναι γεμάτο ελπίδα. Γιατί; Πολύ απλά, γιατί είμαι ακόμη εδώ».
*Σάντυ Τσαντάκη/Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Απογευματινή τη Μ.Πέμπτη 13 Απριλίου