Λίγες ημέρες έπειτα από το «Just the 2 of us », που διεξήχθη το βράδυ της Πρωτοχρονιάς με συναρπαστικές εκπλήξεις και το μεγαλύτερο Νew Υear τηλεοπτικό πάρτι, ο «one man show», Νίκος Κοκλώνης κάνει τον δικό του απολογισμό στα «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ».
Γυρίζει πίσω τον χρόνο, ξεχωρίζει στιγμές, ζυγίζει συναισθήματα και μοιράζεται την αλήθεια του με τον γνωστό, μοναδικό του αυθορμητισμό.
Τι κρατάς και τι αφήνεις από το 2021;
Κρατάω πολλά από το 2021, όπως δύο εξαιρετικές συνεργασίες που έχω με Mega και Alpha, που άνθησαν τη χρονιά αυτή. Νιώθω τυχερός που έχω αυτούς τους συνεργάτες, γιατί οι επιχειρήσεις είναι οι άνθρωποι που τις δημιουργούν και τους δίνουν ψυχή. Τι αφήνω από το 2021; Θα ήθελα πάρα πολύ μαζί να αφήσω τα σχεδόν καθημερινά covid tests, τις μάσκες και την αγωνία για την επόμενη πιθανή μετάλλαξη του ιού – δεν το βλέπω να έρχεται σύντομα, βέβαια, αλλά πραγματικά το εύχομαι.
Ποια ήταν η πιο ωραία Πρωτοχρονιά που έχεις κάνει; Και ποια η χειρότερη;
Ω, τώρα μου βάζεις δύσκολα. Νομίζω πως η ωραιότερη ήταν η περσινή Πρωτοχρονιά, που έκανα στο Ντουμπάι. Ο νέος χρόνος μπήκε με τον καλύτερο τρόπο και την καλύτερη παρέα. Η χειρότερη Πρωτοχρονιά μου ήταν αυτή του 2013 στην Times Square, στη Νέα Υόρκη. Την ώρα που ο δήμαρχος ανακοίνωνε την περίφημη πτώση της μπάλας -να σκεφτείς ότι η μπάλα κατεβαίνει από την οροφή του One Time Square, 43 ολόκληρα μέτρα, σε 60 δευτερόλεπτα, σηματοδοτώντας την έναρξη του νέου έτους- έλαβα ένα τηλεφώνημα από την Αθήνα και έμαθα πως πέθανε η γιαγιά μου. Μέσα στο πολύχρωμο και πολύβουο πλήθος ένιωσα να χάνω ένα κομμάτι του εαυτού μου. Λάτρευα τη γιαγιά μου.
Έστελνες μικρός γράμμα στον Άγιο Βασίλη;
Ενώ ήξερα πως τη… δουλειά την κάνει ο μπαμπάς μου, πάντα έστελνα γράμμα στον Άγιο Βασίλη με το δώρο που ήθελα να μου πάρει. Το πρόβλημα είναι πως ποτέ δεν μου έπαιρνε αυτό που του ζητούσα και θυμάμαι ότι έλεγα στον πατέρα μου: «Τελικά, ο Άγιος Βασίλης δεν έχει καθόλου γούστο!» (γέλια). Το πιο ωραίο δώρο που έχω πάρει ήταν ένα τηλεκατευθυνόμενο αυτοκίνητο Φόρμουλα 1. Το λάτρευα. Διέσχιζε όλο το σπίτι και το θυμάμαι να σκάει από τοίχο σε τοίχο. Στο τέλος το είχα διαλύσει, αλλά το αγαπούσα τόσο πολύ, που το κολλούσα με σελοτέιπ και δεν ήθελα με τίποτα να το αποχωριστώ. Το χειρότερο δώρο μου ως παιδί ήταν ένα από αυτά τα τεράστια παζλ με τα 1.000 κομμάτια. Δεν έχω καθόλου υπομονή και μου φαινόταν εφιαλτικό να κάτσω να το συναρμολογήσω. Το έδωσα να το φτιάξει η αδελφή μου και της είχα πει να μου φυλάξει τα τελευταία τέσσερα κομμάτια!
Έλεγες τα κάλαντα;
Φυσικά και έλεγα τα κάλαντα – μάλιστα, μία φορά είχα μαζέψει 40.000 δραχμές και συνέβη το εξής φοβερό: Πήγα να πάρω μια ζαμπονοτυρόπιτα από τον φούρνο και μάλλον κάπου μου έπεσαν τα χρήματα, τα έχασα! Έκλαιγα για μία ολόκληρη εβδομάδα. Γενικά, πάντως, μάζευα καλό χαρτζιλίκι στα κάλαντα. Επειδή ήμουν γλυκούλης, όλοι μου έδιναν λεφτά, συγγενείς, φίλοι, γείτονες. Στις γιαγιάδες και στους παππούδες πήγαινα και τα έλεγα δύο-τρεις φορές την ίδια μέρα. Ήμουν και πονηρούλης.
Ποια ήταν η πιο δύσκολη χρονιά σου μέχρι σήμερα και γιατί;
Η πιο δύσκολη χρονιά μου επαγγελματικά ήταν το 2014, όταν κυριολεκτικά έχασα τα πάντα και βρέθηκα να ξεκινάω από το μηδέν. Ήταν, όμως, και το μεγαλύτερο μάθημα ζωής και ένα πολύ σπουδαίο τεστ για τον εαυτό μου – εντέλει, βγήκα πιο δυνατός από όλο αυτό.
Μετά το «J2US», τι να περιμένουμε από σένα;
Στην Barking Well ετοιμάζουμε πολλά, αλλά, επειδή είμαι μετρ στις εκπλήξεις, όπως ξέρετε, τις αποκαλύψεις θα σας τις κρατήσω για λίγο πιο μετά.
Αν είχες ένα δικό σου κανάλι, ποιους θα έπαιρνες και γιατί;
Αν κάτι με χαρακτηρίζει, είναι πως είμαι δημιουργικός – δεν επαναπαύομαι ποτέ και θέλω συνεχώς να υπάρχει εξέλιξη, πρόοδος. Θέλω, λοιπόν, να έχω δίπλα μου μια ομάδα με συνεργάτες εξίσου δημιουργικούς. Αυτό είναι το Νο 1 κριτήριο. Δεν μπορώ καθόλου τους τοξικούς ανθρώπους και δεν αντέχω επίσης καθόλου τους «δήθεν» που νιώθουν σταρ. Επίσης, έχω πλέον καταλάβει πως οι αληθινοί σταρ, οι πραγματικά χαρισματικοί και λαμπεροί άνθρωποι, δεν είναι καθόλου «δήθεν» – αντιθέτως, είναι πολύ κουλ. Αγαπώ τους προσιτούς, θετικούς και ανοιχτούς celebrities, για- τί για αυτόν ακριβώς τον λόγο τούς αγαπά και ο κόσμος. Η νεότερη τηλεοπτική γενιά έχει πολύ υγιώς καταφέρει να αποδομήσει την έννοια του μη προσιτού σταρ, φέρνοντας νέα φρεσκάδα και νέο star quality, με αυθορμητισμό, χιούμορ, αυτοσαρκασμό, αλλά και σοβαρότητα και υπευθυνότητα εκεί όπου πρέπει. Τέτοιους συνεργάτες επιλέγω – δεν θα άλλαζε κάτι αν είχα κανάλι.
Πολλοί αναρωτιούνται αν θέλεις να γίνεις τραγουδιστής ή αυτο- τρολάρεσαι
Εσύ τι πιστεύεις; (Γέλια).
Ποιο είναι το πιο μεγάλο ψέμα που έχει γραφτεί για σένα;
Την εποχή της πτώσης μου, εκεί στο 2014, γράφτηκαν χυδαιότητες σε ορισμένα sites. Μάλιστα, από κάποια από αυτά τα sites δέχτηκα πριν τηλεφώνημα και μου ζητήθηκε κάποιο αντίτιμο – είχα καλομάθει τα μίντια να διαφημίζω την εταιρεία μου. Επειδή δεν ενέδωσα σε εκβιασμούς, έγραψαν «τέρατα». Πως χρωστούσα σε τράπεζες και εφορίες και άλλα φρικτά ψέματα – μέχρι ότι κακομεταχειριζόμουν ή δεν πλήρωνα το προσωπικό μου. Ενοχλήθηκα βαθιά, γιατί για περισσότερο από έναν χρόνο 600 άτομα της Αirfast πληρώνονταν χωρίς ουσιαστικά να έχουν αντικείμενο, γιατί δεν ήθελα να απολύσω κανέναν. Τους συνεργάτες μου τους ένιωθα σαν οικογένεια. Λάθη κάνουμε όλοι, βέβαια. Το θέμα είναι να μαθαίνουμε από αυτά. Το δικό μου λάθος ήταν πως πάντα αγαπούσα λίγο περισσότερο από τους άλλους. Ήμουν πιο συναισθηματικός ακόμα και στα επαγγελματικά. Μπορώ να σου πω ότι αυτοί που στράφηκαν εναντίον μου ήταν κατά βάση εκείνοι που κρατούσα στη δουλειά απλώς για να μη χάσουν την εργασία τους.
Θα έκανες κάποια αισθητική επέμβαση;
Πόσες ακόμα; (Γέλια). Νομίζω πως έχω κάνει όλες όσες θα μπορούσε να κάνει ένας άντρας. Μύτη, λιποαναρρόφηση, ακόμα και νήματα έχω κάνει μία φορά. Αν βγει και κάτι άλλο που θα έβρισκα χρήσιμο, θα το δοκίμαζα άνετα. Όμως, γενικά δεν είναι ότι πιστεύω στις αισθητικές επεμβάσεις -υπάρχουν και άνθρωποι που οι επεμβάσεις τούς φοβίζουν ή τους απωθούν. Πιστεύω πως δεν υπάρχουν μανιέρες και μαζικές «λύσεις». Ο καθένας πρέπει να κάνει ό,τι τον βοηθά να νιώθει καλά, είτε αυτό αφορά την εμφάνιση είτε την προσωπική ζωή – αρκεί να μην ενοχλεί, να μην προσβάλλει και να μην καταπιέζει οποιονδήποτε άλλον.
Υπάρχει κάτι που σε έχει εξοργίσει το τελευταίο διάστημα;
Σιχαίνομαι όλο αυτό που έχει αποκαλυφθεί τον τελευταίο καιρό με το «revenge porn» – δεν το χωρά ο νους μου πως κάποιος παραβιάζει την προσωπική ζωή ενός άλλου ατόμου με το οποίο κάποια στιγμή είχε σεξουαλική επαφή. Για μένα είναι το ίδιο εγκληματίας όσο και ένας βιαστής. Τα όρια της βίας, από τη λεκτική και την ψυχολογική μέχρι τη σωματική, είναι πολύ λεπτά. Πιστεύω πως, για να κάνει κάποιος κάτι τέτοιο, να διαρρεύσει από πρόθεση απόρρητες προσωπικές στιγμές ενός συντρόφου του, έχει σοβαρές διαταραχές και είναι επικίνδυνος. Χαίρομαι που πλέον η κοινωνία μας αντιδρά και δεν κάνει τα στραβά μάτια.
Δημοσιεύτηκε στα «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ» στις 30/12/2021