Από την παραλία όπου γυρίστηκε το The Lost Daughter μέχρι τα δάση που κόβουν την ανάσα, οι Σπέτσες προσφέρουν «αυθεντικότητα, γοητεία, φυσική ομορφιά και χαλαρή κομψότητα», γράφει η αρθρογράφος της Daily Mail.
Το νησί ονομάστηκε «Σπέτσια» (Μπαχαρικό) κατά τη διάρκεια της Ενετοκρατίας λόγω της θέσης του σε μια σημαντική εμπορική οδό και παραμένει μια αγαπημένη απόδραση για τους Αθηναίους. Παρά την εγγύτητα με την ηπειρωτική χώρα – απέχει μόλις δύο ώρες από τον Πειραιά με ιπτάμενο δελφίνι ή τρεις ώρες οδικώς από την Αθήνα και ένα άλμα από τη θάλασσα με θαλάσσιο ταξί , παρ’ολα αυτά «ο μαζικός τουρισμός είναι άγνωστος εδώ»
Το 1914, ο Σωτήριος Ανάργυρος, εμπνευσμένος από το Grande Dame της Κυανής Ακτής, έχτισε το «Ποσειδόνιο» ως πολυτελές κυνηγετικό καταφύγιο. Και ήταν ο Ανάργυρος, ένας πλούσιος καπνέμπορος, που έσωσε το νησί από την υπερανάπτυξη.
«Οι Σπέτσες ήταν γνωστές στην αρχαιότητα ως Πιτυούσα [πευκόφυτη], αλλά τον 20ο αιώνα είχαν αποψιλωθεί λόγω της σημαντικής ναυπηγικής βιομηχανίας τους», λέει στην εφημερίδα ο Πέτρος Πετρακόπουλος, Πρόεδρος του Ιδρύματος Αναργυρείου και Κοργιαλενείου Σπετσών
«Έτσι αγόρασε το 45 τοις εκατό του νησιού και φύτεψε 100.000 πεύκα, ορίζοντας ότι η γη δεν θα μπορούσε ποτέ να χτιστεί». Με έσοδα από το ξενοδοχείο, ο Ανάργυρος ίδρυσε τότε ένα ελίτ σχολείο με πρότυπο το Ίτον «Οι πεζοπορίες στα δάση των Σπετσών κόβουν την ανάσα. Αργά το απόγευμα ο ήλιος χαμηλώνει και τα πεύκα και το φασκόμηλο είναι πιο ευωδιαστά, ενώ στην κορυφή ακούγεται μόνο το τραγούδι των πουλιών» γράφει η εφημερίδα.
Περνάμε τα εκκλησάκια, την παραλία και σειρές από παλιά κανόνια, που κάποτε στόχευαν στους πειρατές που μάστιζαν αυτές τις ακτές, ενώ ιδιαίτερη αναφορά γίνεται
στην παραλία όπου γυρίστηκε το «The Lost Daughter» κατά τη διάρκεια της πανδημίας, παρέχοντας τα τόσο αναγκαία έσοδα για το νησί και την ευτυχισμένη απομόνωση για το καστ και το συνεργείο, μεταξύ των οποίων η Oλίβια Κόλμαν και η Ντακότα Τζόνσον.
Η ίδια η πόλη είναι εξίσου απολαυστική. Στο βαθύ στόμιο του λιμανιού, τα ασβεστωμένα αρχοντικά του 18ου αιώνα, στολισμένα με υπέροχες βουκαμβίλιες, υψώνονται στα απότομα σκαλοπάτια. Με θέα στη σκηνή βρίσκεται το οχυρωμένο μοναστήρι του Αγίου Νικολάου, προστάτη των ναυτικών, όπου υψώθηκε η σημαία «Ελευθερία ή Θάνατος» των Σπετσών το 1821 ως κάλεσμα στα όπλα κατά των Οθωμανών.