Πετάμε πάνω από το βουνό της Αττικής που… καλύτερα είναι να το βλέπουμε μόνον από ψηλά, καθώς ένας περίπατος σ’ αυτό μπορεί να αποδειχθεί εξαιρετικά επικίνδυνος.
Το βάθος του κεντρικού φρέατος αγγίζει τα 100 μέτρα.
Στις αρχές και μέχρι τα μέσα του προηγούμενου αιώνα σ’ αυτό το μέρος παραγόταν ένα εξαιρετικά πολύτιμο μέταλλο, ο σίδηρος.
Τα ιταλικής κατασκευής μεταλλεία σιδήρου του Γραμματικού ξεκίνησαν να λειτουργούν γύρω στο 1880 διαθέτοντας ατελείωτου μήκους γαλαρίες σε διάφορα επίπεδα, βαθιά κάθετα φρέατα, γέφυρες, ενώ το δίκτυο της σιδηροδρομικής γραμμής που ξεκινούσε από την τοποθεσία, έφτανε -σύμφωνα με διαφορετικές πηγές- μέχρι Ραμνούντα, ως το Σέσι ή και τον Λιμνιώνα, μεταφέροντας το μετάλλευμα στα πλοία.
Η συστηματική λειτουργία των εγκαταστάσεων πρέπει να εγκαταλείφθηκε περίπου το 1920, καθώς η λειτουργία τους κρίθηκε ασύμφορη.
Οι ντόπιοι διηγούνται ότι στα χρόνια της Κατοχής, από τη σιδηροδρομική γραμμή, εκτός από μετάλλευμα, φυγαδεύτηκαν άνθρωποι και περιουσίες.