Η ψυχολόγος αναφέρθηκε στο τι είναι εκείνο που αναζητούν οι άνθρωποι στις σχέσεις, ώστε να οδηγηθούν σε γάμο.
«Όλοι διερωτόμαστε πως ζευγαρώνουμε. Ποιος είναι ο άνθρωπος εκείνος που μας εμπνέει και μένουμε μαζί του; Οι γάμοι που έχουν μία μακροβιότητα είναι εκείνοι στους οποίους στον άνθρωπό μας βλέπουμε και ικανοποιούμε ανάγκες που δεν είχαν ικανοποιηθεί από το οικογενειακό μας περιβάλλον. Προσδοκούμε να επενδύσουμε στον άνθρωπο αυτό. Ο άνθρωπος αυτός με τη συμπεριφορά του μας εμπνέει, έτσι νομίζουμε, ότι θα μας ικανοποιήσει αυτές τις ανάγκες».
Σύμφωνα με την Τένια Μακρή το παραπάνω αντιπροσωπεύει το 10% των ζευγαριών. Παράλληλα τόνισε πως άντρες και γυναίκες βιώνουν πίεση από το περιβάλλον τους να παντρευτούν, ώστε να νιώσουν πετυχημένοι.
Η ώριμη ηλικία για γάμο είναι εκείνη των 27. Πριν την ηλικία των 27 οι αποφάσεις των ανθρώπων είναι παρορμητικές και ζευγαρώνουν διότι υπάρχει το πάθος. Οι πιθανότητες να πετύχει ένας γάμος πριν την ηλικία των 27 είναι μικρές, ωστόσο εάν το καταφέρουν τότε γίνεται λόγος για πετυχημένο γάμο.
Ο ερχομός ενός παιδιού στη ζωή ενός ζευγαριού το οποίο δεν έχει ζυμωθεί αποτελεί τον πρώτο λόγο συναισθηματικού διαζυγίου: «Η μητέρα αφοσιώνεται στο παιδί, ο άντρας νιώθει από κυρίαρχος ότι παραμελείται και εκείνο που δεν αντιλαμβάνονται είναι ότι ο άνδρας θα βοηθήσει τη γυναίκα να γίνει σωστή μητέρα με το να την τροφοδοτεί συναισθηματικά», είπε.
Ο Μάνος δεν ήταν το ίδιο εξαρτημένος από τη Ρούλα
Η Τένια Μακρή αναφέρθηκε στη σχέση της Ρούλας Πισπιρίγκου και του Μάνου Δασκαλάκη, προσπαθώντας να σκιαγραφήσει τη σχέση του ζευγαριού.
«Ο Μάνος δεν μπορεί να φανταστεί τη γυναίκα του να έχει κάνει κακό στα παιδιά όσο εκείνος ήταν μπροστά. Από την άλλη πλευρά λέει ότι η μητέρα έδινε τα πάντα, οπότε δεν μπορεί να πιστέψει ότι θα μπορούσε να είχε κάνει κακό», είπε αρχικά και πρόσθεσε:
«Το ζευγάρι άρχισε να έχει κραδασμούς στη σχέση του. Είναι ένα ζευγάρι που απέκτησε νωρίς παιδιά. Όσο εκείνος έφευγε από το σπίτι, εκείνη ένιωθε την απόρριψή του και προσπαθούσε να τον φέρει κοντά της, ώστε να νιώσει ότι δεν την αφήνει, δεν την προδίδει από εκείνο που της είχε υποσχεθεί με τον γάμο. Ήταν και οι δύο φευγάτοι, ο καθένας στον δικό του κόσμο… Αυτός δεν φαίνεται να έχει την ίδια εξάρτηση όπως αυτή».
Επιπλέον, ανέφερε πως όταν ο γάμος βρίσκεται σε κρίση τότε το παιδί μπαίνει στη φαρέτρα των γονιών και γίνεται ακόντιο να πικράνει ο ένας τον άλλον.
«Αυτοί οι άνθρωποι έφεραν τρία παιδιά στον κόσμο. Εκείνο που με συνταράσσει δεν είναι τι θα απογίνει η γυναίκα, είναι ο τραγικός θάνατος που βρήκε η Τζωρτζίνα και κάθε φορά που επανερχόταν στη ζωή τι βίωνε… Ένα υγιέστατο κοριτσάκι κατέληξε τετραπληγικό. Ένα παιδί έχασε τα πάντα επειδή έπρεπε αυτή η μητέρα να φέρει αυτόν τον άντρα πίσω στη ζωή της. Δεν το χωράει το μυαλό μας».