Η νέα ταινία του Γιώργου Αυγερόπουλου «AGORA II – Δεσμώτες» φωτίζει άγνωστα περιστατικά των «πρωταγωνιστών» της προηγούμενης πενταετίας εν μέσω ελληνικής κρίσης, όπως ο πρώην πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας και ο Γιάνης Βαρουφάκης.
Ο Γιώργος Αυγερόπουλος ήταν ο μοναδικός κινηματογραφιστής που κατέγραψε με εικόνα και ήχο στιγμές και παρασκήνια από τις διαπραγματεύσεις της ελληνικής κυβέρνησης με τους δανειστές, κατά το πρώτο εξάμηνο του 2015.
Ο ίδιος ο πρώην πρωθυπουργός μιλά στον φακό για εκείνη την περίοδο, και αποκαλύπτει πως είχε πει στην Άνγκελα Μέρκελ και τον Φρανσουά Ολάντ: «Μπορεί να μην έχουμε ρευστότητα στις τράπεζες, αλλά έχουμε αέρα και αναπνέουμε». Ο τότε υπουργός Οικονομικών, και νυν αρχηγός του ΜέΡΑ25, Γιάνης Βαρουφάκης, λέει για τους πρώτους έξι μήνες διακυβέρνησης πριν την εκπαραθύρωσή του από το υπουργείο: «Επιλέξαμε την περιπέτεια από την ταπείνωση».
Σύμφωνα με τις περιγραφές του Γ. Βαρουφάκη, ο Γερούν Ντάισελμπλουμ του είχε πει χαρακτηριστικά «Ή υπογράφεις ή τελειώνετε» και όταν επικοινώνησε με τον Αλέξη Τσίπρας εκείνος του είπε «παράτα και φύγε». «Έφυγα με την ιδέα ότι ήμασταν εκτός ευρωζώνης», καταλήγει ο τότε επικεφαλής του ΥΠΟΙΚ.
Ο Αυγερόπουλος αποκαλύπτει πως «ο κ. Τσίπρας και ο κ. Βαρουφάκης δεν έχουν δει καν την ταινία. Προφανώς, η επίγνωση της βαρύτητας των στιγμών έκανε πιο σημαντικό το να πουν οι ίδιοι την ιστορία και όχι άλλοι για λογαριασμό τους ‒ ίσως και η κατανόηση της αξίας ενός ντοκιμαντέρ που θα γυριζόταν για χρόνια, παρακολουθώντας μια ολόκληρη περίοδο σε πολλά επίπεδα. Έτσι βρέθηκα στα παρασκήνια.
»Έκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα για να βρεθώ όσο πιο κοντά γινόταν σε κάποιον που δεν ήταν ο υπουργός Οικονομικών ή ο πρωθυπουργός. Συνέβαινε κάτι και το έβλεπα στις εφημερίδες μετά από είκοσι ημέρες, συχνά γραμμένο λάθος. Δεν μπορούσα να μιλήσω όμως. Αν παρασυρόμουν από την ειδησεογραφία και τον θόρυβο της στιγμής, θα έθετα την πρόσβαση που μου είχε δοθεί σε κίνδυνο. Όφειλα να κρατηθώ όσο γινόταν πιο μακριά από τη φασαρία, τις συζητήσεις και την επικαιρότητα, εάν επιθυμούσα να καταγράψω τη μεγάλη εικόνα, την Ιστορία, με την ψυχραιμία και τη σοβαρότητα που της αξίζουν».
Η ταινία εστιάζει σε διάφορες πλευρές της πολιτικής, της κοινωνίας και της οικονομίας κατά την πενταετία 2015-2019. Το φιλμ αποτυπώνει πτυχές της οικονομικής κρίσης και του προσφυγικού. Εκτός από τους επικεφαλής των διαπραγματεύσεων, η κάμερα στρέφεται και στην μητέρα του Παύλου Φύσσα, Μάγδα Φύσσα, ένα ζευγάρι προσφύγων από τη Συρία, μια οικονομική μετανάστρια και έναν νέο γιατρό.