Η Σοφία Μπεκατώρου είναι εκείνη που έδωσε μεγάλη ώθηση στο κίνημα #metoo στην Ελλάδα αφού βρήκε τη δύναμη να καταγγείλει τι είχε περάσει.
Τώρα, έναν χρόνο μετά τις αποκαλύψεις, η Ολυμπιονίκης έστειλε νέο μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση, τονίζοντας ότι «Κάποιοι θα ενοχληθούν από τις αλλαγές, γιατί βόλευε που δεν μιλούσαμε».
Η σπουδαία αθλήτρια είχε μιλήσει στις 22 Δεκεμβρίου της περασμένης χρονιάς στην Εβίτα Τσιλοχρήστου και το marieclaire.gr, κάνοντας τις πρώτες καταγγελίες.
Η Σοφία Μπεκατώρου μίλησε ξανά στη δημοσιογράφο, ενώ να σημειώσουμε ότι τώρα έχει πάρει και την πρωτοβουλία να ιδρύσει την πλατφόρμα «menow_metoo». Διαβάστε όσα είπε:
«Ο κόσμος ήταν έτοιμος να ακούσει»
«Μπορεί να ξεκίνησε μετά από την εξομολόγησή μου ένα ντόμινο αποκαλύψεων, αλλά θεωρώ πως ο κόσμος ήταν έτοιμος να ακούσει, αφενός λόγω καραντίνας και αφετέρου εξαιτίας των social media που μπορεί ο καθένας να εκφράσει την άποψή του και αυτή να πολλαπλασιαστεί, με τη συμμετοχή πολλών στον κοινωνικό διάλογο. Είμαι ανακουφισμένη που βρήκαν τόσοι άνθρωποι δύναμη και κουράγιο να μιλήσουν, ώστε να μπορέσουν να προχωρήσουν κι εκείνοι παρακάτω – γιατί γνωρίζουμε πολύ καλά πόσο πολύ σταματάει τη ζωή σου ένα τέτοιο τραύμα, ή ένα μέρος του εαυτού σου – και τώρα όπως βλέπεις συνεχίζεται όλο το κίνημα του #metoo, το οποίο είναι ζωντανό εξαιτίας του μεγάλου αριθμού θυμάτων κακοποίησης.
Δεν είναι μια μόδα, είναι ένα άσχημο φαινόμενο η κακοποίηση και το #metoo έχει έρθει σαν ένα ποτάμι για να ξεπλύνει τις πληγές, να βοηθήσει στην επούλωση, παρακινώντας τους ανθρώπους να μιλήσουν, ώστε να αντιμετωπίσουν τις καταστάσεις με ένα πιο βιώσιμο τρόπο – ο καθένας για τον εαυτό του – ν’ αποδοθούν ευθύνες στους θύτες και να δώσει μια ευκαιρία σε όλους εκείνους που δεν είχαν καταλάβει ότι ο τρόπος που κινούνται ενοχλεί, ώστε να ξανασκεφτούν πως η συμπεριφορά τους είναι κακοποιητική. Στο παρελθόν δεν μιλούσαμε για τέτοιου είδους συμπεριφορές, τώρα όμως το κάνουμε καθημερινά, όχι γιατί θέλουμε να γίνουμε κουραστικοί, αλλά γιατί φαίνεται, ότι δεν έχει αλλάξει ακόμη η νοοτροπία του σεξισμού».
Και γιατί δεν έχει αλλάξει;
«Επειδή είναι βαθιά ριζωμένη στην κοινωνία μας και μεγαλώνουμε τα παιδιά μας με τέτοιο τρόπο που τελικά χωρίς να το έχουμε πει, τα έχουμε κάνει να υιοθετούν ένα λανθάνων τρόπο: τα κορίτσια να φοβούνται περισσότερο, τ’ αγόρια να νομίζουν ότι μπορούν να κάνουν τα πάντα κι αυτό αναπαράγεται και μεγαλώνει η επίδρασή του μέσα από τα social media. Οπότε τώρα λοιπόν, νομίζω ότι γίνεται μια τομή γιατί λέμε stop: ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Γι’ αυτό είναι και πολύ σημαντική η εκπαίδευση, γιατί μέσα από αυτή προσπαθούμε να συμπεριληφθεί ξεκάθαρα ο τρόπος με τον οποίο τα παιδιά θα μάθουν, πώς να σέβονται τους άλλους, να αναγνωρίζουν τα όρια και να αποδέχονται μια διαφορετική στάση από τη δική τους. Γιατί από εκεί ξεκινάει το θέμα. Η σεξουαλική κακοποίηση είναι ένα είδος βίας που προέρχεται από την κατάχρηση της δύναμης κάποιου ατόμου και προκύπτει από το ότι δε σεβόμαστε την επιθυμία του διπλανού μας.
Περίμενες ότι μετά από την εξομολόγησή σου θα ξεκινούσε το ελληνικό #metoo;
Δεν περίμενα ότι κάνοντας τη δική μου καταγγελία, θα ξεκινούσε το κίνημα #metoo και στην Ελλάδα. Σκεφτόμουν αποκλειστικά πώς θα διαχειριστώ ένα μεγάλο πρόβλημα, για το οποίο προσπαθούσα να βρω την καλύτερη λύση, ώστε να μπορώ πλέον να ζω ειρηνικά με τον εαυτό μου. Ήμουν εστιασμένη στη διαδικασία που έπρεπε να ακολουθήσω, γιατί ήταν εξαιρετικά πολύπλοκο θέμα. Το γεγονός ότι όλο αυτό μεγάλωσε, κατά κάποιο τρόπο βοήθησε ψυχολογικά, στο να μην επωμιστώ το πόσο μεγάλη ήταν εκείνη τη στιγμή η δική μου ευθύνη. Άκουγα κι άλλες περιπτώσεις και κατά κάποιο τρόπο αυτό μου έδωσε δύναμη να συνεχίσω αναγνωρίζοντας την αποκάλυψη ως μοναδική λύση για την προστασία άλλων ανθρώπων.
Φυσικά και όλοι μας δεν έχουμε πέσει από τα σύννεφα για τον όγκο εξομολογήσεων – και πόσοι δεν έχουν μιλήσει ακόμη – είναι πολύ μικρό το ποσοστό αυτών που έχουν μιλήσει, σε σχέση με τα περιστατικά που έχουν συμβεί. Όλο αυτό αποτελούσε ένα τεράστιο πρόβλημα, το οποίο δεν είχαμε αγγίξει. Επομένως δεν μ’ εκπλήσσει που έχει γίνει τεράστιο το κίνημα και που υπάρχουν τόσες πολλές καταγγελίες. Και θα γίνει ακόμη μεγαλύτερο, εφόσον βρουν κι άλλοι άνθρωποι το κουράγιο. Δεν έχει “ανοίξει”το θέμα σε πολλούς ακόμη χώρους. Για μένα το πιο σημαντικό είναι να εστιάσουμε, πραγματικά στο πώς θα σχεδιαστεί ένα πρόγραμμα πρόληψης.
Πιστεύεις ότι έχουν γίνει ουσιαστικές κινήσεις και αλλαγές, για την προστασία των θυμάτων;
Έχουμε κάνει βήματα, αλλά δεν γίνεται να κάνουμε άλματα. Έχουμε δρόμο ακόμη και καλό είναι να το γνωρίζουμε, για να εστιάσουμε στο έργο και όχι περισσότερο στη δημοσιότητα των πραγμάτων. Σε αυτό το κομμάτι έχουμε πολλή δουλειά ακόμη και πρέπει να γίνει σε βάθος.
Αυτό τον καιρό θεωρητικά ανακαλύπτουμε κι επιβεβαιώνουμε πράγματα που τα γνωρίζαμε για χρόνια κι απλώς δεν τα συζητούσαμε.
Τώρα πια πρέπει να κάνουμε κάποιες παρεμβάσεις, ξεκινώντας από τις πιο δυνατές υποθέσεις, όπως αυτές των ανηλίκων. Να εστιάσουμε στο πώς γίνονται οι καταθέσεις, πώς προστατεύονται τα θύματα, περιμένουμε να λειτουργήσουν επίσης οι δομές που είναι Αυτοτελή Γραφεία Προστασίας Ανήλικων Θυμάτων, τα επονομαζόμενα «Σπίτια του Παιδιού». Είναι επίσης σημαντικό για έναν άνθρωπο που θα υποστεί ενδοοικογενειακή βία, να γνωρίζει ότι θα πάει στο αστυνομικό τμήμα να καταγγείλει και θα νιώσει ασφάλεια μέσα από τη διαδικασία. Είναι γνωστό ότι ένα μεγάλο ποσοστό των περιπτώσεων που φτάνουν στην αστυνομία φεύγουν χωρίς να καταγγείλουν.
«Κάποιοι θα ενοχληθούν από τις αλλαγές, γιατί βόλευε που δεν μιλούσαμε»
Η Σοφία Μπεκατώρου ζήτησε και τη συνδρομή των ΜΜΕ:
«Γνωρίζω ότι πουλάει πολύ περισσότερο στην επικαιρότητα η είδηση, αλλά θέλω να ζητήσω από τα ΜΜΕ, να βοηθήσουν ώστε να μην αναλωθεί το θέμα του metoo μόνο στην είδηση. Να υπάρξει μια διαρκής ενημέρωση που λειτουργεί ως έμμεση πίεση, ώστε να επέλθουν οι αναγκαίες κοινωνικές αλλαγές. Δεν θέλουμε να γκρινιάζουμε, είναι θέμα όμως ανάγκης αυτή τη στιγμή να αντιμετωπίσουμε συλλογικά το πρόβλημα της βίας από όπου και αν προέρχεται.
Κάποιοι θα ενοχληθούν από τις αλλαγές, γιατί βόλευε που δεν μιλούσαμε.
Τώρα λοιπόν που έχουμε αριθμούς, ιστορίες ανθρώπων και θύματα που δεν θα κρατούν μέσα τους όσα συνέβησαν, δεν θα μπορούμε να λέμε πια ότι δε συμβαίνει. Και κάθε χώρος θα πρέπει να έχει κώδικες συμπεριφοράς και κανονισμό λειτουργίας που να εμπεριέχει την περίπτωση οποιασδήποτε μορφής κακοποίησης.
Πρέπει να είναι ξεκάθαρο πώς και σε ποιον κάνουμε αναφορά, πώς λειτουργεί η διαδικασία σε κάθε χώρο… Και φυσικά αυτά δεν μπορούν να αξιολογούνται μόνο εσωτερικά, γιατί πολλά θα κρύβονται. Θα πρέπει να υπάρχει κάποιος ανεξάρτητος φορέας. Να υπάρχει ένα “τρίτο μάτι”».