Το πρακτορείο Reuters ταξίδεψε μέχρι την Βόρεια Εύβοια για να καταγράψει την τιτάνια προσπάθεια των συνεργείων μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές, να “οχυρώσουν” τις πόλεις και τα χωριά ενόψει του χειμώνα.
Όπως γράφει το Reuters, «σε ένα καμένο τοπίο συνεργεία εργαζομένων κόβουν καμένα πεύκα, ότι έχει απομείνει από τις καταστροφικές πυρκαγιές του καλοκαιριού, για να στήσουν ξύλινα αντιπλημμυρικά φράγματα. Περπατώντας σε ένα παχύ χαλί στάχτης και με τη μυρωδιά του καπνού να παραμένει, αγωνίζονται με το χρόνο για να ενισχύσουν την άμυνα πριν από τις φθινοπωρινές βροχές που απειλούν να πλημμυρίσουν τα παράκτια χωριά.
Η βλάστηση που θα απορροφούσε κανονικά τις βροχοπτώσεις και θα μείωνε την απορροή έχει καεί και το έδαφος μπορεί να μην είναι σε θέση να εμποδίσει το νερό της βροχής να φτάσει τους παραθαλάσσιους οικισμούς».
«Αυτό είναι επικίνδυνο. Εάν οι βροχές αρχίσουν τώρα και συνεχιστούν για 15 ή 20 ημέρες, τότε όλα τα ποτάμια θα ξεχειλίσουν», δήλωσε ο Γιώργος Διακομόπουλος, καθώς έκανε ένα διάλειμμα.
Περίπου 300.000 στρέμματα δάσους και θάμνων κάηκαν σε διάφορα μέρη της Ελλάδας το περασμένο καλοκαίρι, εν μέσω του χειρότερου καύσωνα της χώρας τα τελευταία 30 χρόνια. Περισσότερο από το ένα τρίτο της πληγείσας περιοχής, ή περίπου 115.106 στρέμματα ήταν στη βόρεια Εύβοια, σύμφωνα με στοιχεία από το Beyond, το ερευνητικό κέντρο του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών.
Στο παραθαλάσσιο χωριό Λίμνη, πολλοί από τους 1.500 κατοίκους και τουρίστες έπρεπε να απομακρυνθούν με βάρκα για να γλιτώσουν από τις αποκαλυπτικές φλόγες που έκαναν τον ουρανό κόκκινο τον Αύγουστο. Κανείς δεν πέθανε στις πυρκαγιές, σημειώνει το Reuters.
“Πρέπει να τα καταφέρουμε εγκαίρως για το χειμώνα. Δεν θρηνήσαμε θύματα κατά τη διάρκεια των πυρκαγιών και είναι πολύ σημαντικό να μην έχουμε θύματα από τις πλημμύρες”, δήλωσε ο δήμαρχος Λίμνης, Γιώργος Τσαπουρνιώτης.
«Σκέφτομαι πραγματικά να φύγω. Τι μπορώ να κάνω;»
Στα καμένα δάση πάνω από τη Λίμνη, έχουν αρχίσει να αναδύονται πράσινοι βλαστοί, ένα σημάδι ότι το δάσος σιγά σιγά θα ξαναφυτρώσει από μόνο του. Οι κάτοικοι ωστόσο δεν είναι τόσο σίγουροι ότι οι εργασίες τους θα βρουν μια νέα βάση μετά από μια τέτοια καταστροφή.
Ο περισσότερος πληθυσμός εκεί και σε άλλα χωριά στη βόρεια Εύβοια μάζευαν ρητίνη, ήταν μελισσοκόμοι και υλοτόμοι που ζούσαν για δεκαετίες από το δάσος.
Η Εύβοια είχε ετήσια παραγωγή 6.000 τόνων ρητίνης, περίπου το 85% της συνολικής παραγωγής της χώρας. Με τα περισσότερα πεύκα να έχουν καταστραφεί από τις πυρκαγιές, η συγκομιδή ενός έτους έχει χαθεί.
«Αν λάβουμε υπόψη τον τουρισμό και όλους τους άλλους τομείς που έχουν καταστραφεί από τη φωτιά, δεν υπάρχουν πια δουλειές στη βόρεια Εύβοια», δήλωσε ο Βαγγέλης Γεωργατζής, επικεφαλής της ένωσης συλλεκτών ρητινών του νησιού.
Επίσης ο Γιάννης Γεωργίου έχει χάσει όλη του τη σοδειά. «Σκέφτομαι πραγματικά να φύγω. Τι μπορώ να κάνω;».
«Γνωρίζαμε ότι ήμασταν ευάλωτοι σε καύσωνες που διαρκούν τρεις, τέσσερις ή πέντε ημέρες, αλλά αυτή τη φορά μας αιφνιδίασαν … γιατί αυτοί οι καύσωνες διήρκεσαν περίπου 10 ημέρες ή περισσότερο», δήλωσε ο Χρήστος Ζερέφος στο πρακτορείο.
Όπως γράφει το Reuters, ο τοπογράφος μηχανικός Σταύρος Μπένος ανέλαβε εκ μέρους της κυβέρνησης να εκπονήσει ένα σχέδιο για να βοηθήσει το δάσος να αναπτυχθεί και να ξαναχτιστεί την Εύβοια. Ο Μπένος οραματίζεται μια Εύβοια όπου ένα αναδασωμένο δάσος θα είναι ο πυρήνας ενός σχεδίου το οποίο σε συνδυασμό με νέες υποδομές και τουρισμό θα μπορούσε να προσφέρει νέες θέσεις εργασίας.
«Ένα νέο δάσος θα πρέπει να είναι το επίκεντρο της ανοικοδόμησης», έχει δηλώσει. «Αν δεν κερδίσουμε πίσω το δάσος, θα χάσουμε τα πάντα».