Η δίψα για τη γνώση και τη ζωή οδήγησαν τον 72χρονο Παναγιώτη Κουτσουρίδη στα θρανία του 1ου Εσπερινού Γενικού Λυκείου της Ικτίνου. Είναι αριστούχος μαθητής της Β’ Λυκείου, οι συμμαθητές του τον εξέλεξαν πρόεδρο της τάξης, κάνει ελάχιστες απουσίες, θυμώνει όταν χτυπάει το κουδούνι για διάλειμμα και έχει πάρει ήδη δύο επαίνους.
Το σχολείο τον ενθουσιάζει, για να ανταπεξέλθει στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει στη ζωή του. Ωστόσο, πώς έφτασε ένας συνταξιούχος βιοτέχνης, με δύο παιδιά και τρία εγγόνια, στην απόφαση να μάθει γράμματα στο νυχτερινό;
«Τρεις είναι οι λόγοι, που με οδήγησαν να αρχίσω το σχολείο», ανέφερε μιλώντας στο parallaximag.gr. «Πρώτον, έπρεπε να τελειώσω κάτι που άφησα στη μέση όταν ήμουν μικρός, γιατί έπρεπε να βγω στη δουλειά. Δεύτερον, αρρώστησα σοβαρά και έπρεπε να βρω έναν άλλο τρόπο ζωής, με νέα ενδιαφέροντα. Και, τρίτον, στην προσπάθεια μου κάποια στιγμή να γράψω μια ιστορία στα εγγόνια μου, κατάλαβα ότι αυτό που ένιωθα και ήθελα να πω δεν μπορούσα να το μεταφέρω στο χαρτί. Μου έλειπαν οι γνώσεις».
Άρχισε το νυχτερινό πριν από τρία χρόνια, στη Γ’ Γυμνασίου. Στην αρχή ντρεπόταν, δεν μπορούσε να μιλήσει εξαιτίας του προβλήματος υγείας που είχε. «Η αγάπη των καθηγητών και η συμπεριφορά τους με έκανε να το ξεπεράσω», λέει ο ίδιος. Τώρα, δηλώνει ότι αισθάνεται ένας άλλος άνθρωπος, έχει όνειρα και θέλει να προχωρήσει όσο περισσότερο μπορεί. «Παίρνω δύναμη και κάθε μέρα είναι μια καινούργια μέρα. Έμαθα να ακούω, να μαθαίνω, να σέβομαι, να συμμετέχω στο μάθημα μαζί με άλλους ανθρώπους στην τάξη, γνώρισα σπουδαίους καθηγητές, έκανα φίλους. Η ζωή μου έχει αλλάξει και πλέον αυτός είναι ο κόσμος μου. Ο κόσμος της γνώσης. Μέχρι και την αρρώστια μου ξέχασα και ξέχασε κι αυτή εμένα».
Επέλεξε το τμήμα ανθρωπιστικών σπουδών, του αρέσει η έκθεση, η ιστορία, η λογοτεχνία και τα αρχαία κείμενα. «Όλοι οι καθηγητές είναι σπουδαίοι άνθρωποι. Πολλές φορές στην παράδοση του μαθήματος θυμώνω που χτυπάει το κουδούνι». Στη Γ’ Γυμνασίου έβγαλε γενικό βαθμό 19,4 και θα πάρει μια μικρή χρηματική υποτροφία από το κληροδότημα Καραγιάννη του Δήμου Θεσσαλονίκης μαζί με άλλους μαθητές, σε τελετή βράβευσης, που προγραμματίζεται να γίνει στα μέσα Νοεμβρίου.
Ποιο μήνυμα θέλει να στείλει στους νέους; «Θα ήθελα να δώσω έμπνευση στους νέους ανθρώπους, να τους πω να προσπαθούν να κυνηγούν τα όνειρά τους. Θέλω να είμαι παράδειγμα για τα εγγόνια μου, για να διαβάζουν όπως ο παππούς τους».