Αντώνης Χρυσουλάκης
Μάστιγα έχουν γίνει τα περιστατικά σεξουαλικής κακοποίησης μικρών παιδιών στη χώρα το τελευταίο διάστημα. Κάθε μέρα ολοένα και περισσότερες υποθέσεις έχουν αρχίσει να έρχονται στο φως της δημοσιότητας. Άνθρωποι απλοί, άνθρωποι της διπλανής πόρτας αποδεικνύεται ότι έτρεφαν μέσα στο μυαλό τους την απόλυτη διαστροφή της παιδεραστίας και κανένας δεν κατάφερε να τους καταλάβει. Πώς μπορεί όμως κάποιος να αντιληφθεί έναν παιδεραστή ώστε να προστατέψει το παιδί του; Υπάρχουν σημάδια που μπορούν να προειδοποιήσουν; Μπορούν οι παιδεραστές να σωφρονιστούν και να επανενταχτούν στην κοινωνία; Σε αυτές τις ερωτήσεις απάντησε, μιλώντας στο timeline.gr, ο ψυχίατρος Δημήτρης Σούρας.
Στην αρχή της τοποθέτησής του ο κ. Σούρας ξεκαθάρισε ότι η παιδεραστία είναι μια διαστροφή, επομένως δεν μπορεί να θεραπευτεί. «Η παιδεραστία ανήκει σε μία μεγάλη κατηγορία σεξουαλικών παρεκκλίσεων ή διαστροφών, που λέγονται παραφιλίες. Σε καμία περίπτωση δεν είναι ασθένεια, είναι μία διαστροφή. Είναι άτομα που έχουν δημιουργηθεί με πολύπλοκες διαδικασίες και η επιθυμία τους είναι τα μικρά παιδιά. Σε περίπτωση που είναι μόνο θωπείες, φιλιά και αγκαλιές, λέγονται παιδόφιλοι και όταν έχουμε ολοκληρωμένη σεξουαλική πράξη λέγονται παιδεραστές. Είναι άτομα της διπλανής πόρτας, είναι άτομα τα οποία αρέσκονται ως επί το πλείστον να κάνουν δουλειές που σχετίζονται με τα παιδιά, (πχ γυμναστήρια, ξένες γλώσσες, νηπιαγωγεία και σχολεία). Επειδή ικανοποιούν την ανώμαλη σεξουαλικότητα τους με τα παιδιά, θέλουν να βρίσκονται δίπλα τους ώστε να καταφέρουν το σκοπό τους» είπε ο ψυχίατρος. Και συνέχισε: «Συνήθως είναι ευγενικοί, χαλαροί, δεν δημιουργούν προβλήματα, συνηθίζουν να κάνουν μικρά δώρα στα παιδιά. Ακόμα προσπαθούν να είναι κοντά παίζοντας μαζί τους παιχνίδια, κάτι το οποίο πολλές φορές δεν παραξενεύει και τους ίδιους τους γονείς των παιδιών αυτών. Συνήθως προσπαθούν να προσεγγίσουν τα παιδιά με γλυκύτητα και επιστρατεύουν κάθε τρόπο ώστε να τα κάνουν να είναι πιο ευάλωτα προς τις ορέξεις τους».
Μεγάλος ο κίνδυνος και μέσα στο σπίτι του παιδιού
Σε ό,τι έχει να κάνει με το πώς μπορεί κάποιος να καταλάβει έναν παιδεραστή, ο κ. Σούρας ανέφερε τα εξής: «Όταν οι γονείς βλέπουν έναν άνθρωπο να πλησιάζει το παιδί τους και να παίζει μαζί του ή όταν αρχίζει να το αγκαλιάζει, να το ακουμπάει και γενικά να χρησιμοποιεί κάποιες χειρονομίες οι οποίες μπορούν να θεωρηθούν παράξενες, τότε θα πρέπει να σκεφτούν πολύ σοβαρά. Δεν γίνεται για παράδειγμα ένας 40χρονος να κάθεται με παιδί και να παίζει μαζί του με PlayStation».
Αμέσως μετά ο έγκριτος ψυχίατρος προειδοποίησε ότι αυτοί οι άνθρωποι μπορεί να υπάρχουν ακόμα και μέσα στα σπίτια των παιδιών. Όπως εξήγησε ο κύριος Σούρας, «τα περισσότερα περιστατικά με σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκων γίνονται μέσα στο σπίτι δηλαδή, από παππούδες, από συγγενείς και από φιλικά πρόσωπα». Σχετικά με το αν μπορεί να επιτευχθεί η θεραπεία ενός παιδεραστή μέσω του σωφρονισμού της φυλακής, ο κ. Σούρας είπε ότι: «ένας παιδεραστής δεν μπορεί να θεραπευτεί, καθώς όπως προείπαμε δεν πάσχει από καμία ασθένεια». Σχετικά με τον χημικό ευνουχισμό ο κ. Σούρας εξέφρασε την άποψη ότι μπορεί να μην έχει κάποιο αποτέλεσμα καθώς δεν μπορεί κάποιος να εγγυηθεί ότι ο παιδεραστής-παιδόφιλος θα λαμβάνει τα ειδικά φάρμακα δίχως διακοπή. Σημειώνεται ότι με τον «χημικό ευνουχισμό» γίνεται λήψη ειδικών φαρμάκων που καταστέλλουν την σεξουαλική ορμή. Σύμφωνα με τον κύριο Σούρα ο άνθρωπος που θα μπει σε αυτή τη διαδικασία κάποια στιγμή μπορεί να σταματήσει να λαμβάνει τη φαρμακευτική αγωγή. «Δεν γίνεται να ελέγχεις για πάντα κάποιον εάν παίρνει τα χάπια του» είπε χαρακτηριστικά.
Τέλος, εξέφρασε τη γνώμη ότι το καλύτερο σύστημα είναι αυτό που εφαρμόζεται στο εξωτερικό και περιλαμβάνει την ενημέρωση των πολιτών όταν κάποιος παιδεραστής διαμένει κοντά στο σπίτι τους. «Εάν κάποιος παιδεραστής αποφυλακιστεί τότε οι γείτονές του ενημερώνονται για το παρελθόν του από την Αστυνομία ώστε να προσέχουν. Με αυτό τον τρόπο και οι γονείς προσέχουν τα παιδιά αλλά και ο ίδιος ο αποφυλακισμένος παιδεραστής» ανέφερε.