Στο πένθος έχε βυθιστεί η οικογένεια της Πολεμικής Αεροπορίας, αλλά και ολόκληρη η χώρα με τους θανάτους των δύο πιλότων του μοιραίου F-4 Phantom που κατέπεσε στην Ανδραβίδα, τον υποσμηναγό Μάριο – Μιχαήλ Τουρούτσικα και τον σμηναγό Ευστάθιο Τσιτλακίδη.
Στην Τρίπολη τελέστηκε η κηδεία του 29χρονου υποσμηναγού σε κλίμα βαθιάς οδύνης.
Συντετριμμένη και υποβασταζόμενη για να μπορέσει να σταθεί στα πόδια της, η μητέρα του Μάριου, άρθρωσε μερικά λόγια στην πιο σκληρή στιγμή της ζωής της, κάνοντας όλη την Ελλάδα να δακρύσει …
«Μάριε, αγόρι μου γλυκό, αστέρι της ψυχής μου, ήσουν πάντα χαμογελαστός, ήρεμος και υπομονετικός. Δεν παραπονιόσουν ποτέ και για τίποτα. Αξιοπρεπής, δοτικός σε όλους. Ήσουν ο γιος που θα ήθελε κάθε μάνα στην αγκαλιά της, ο καλύτερος φίλος, ο καλύτερος αδελφός για τα αδέρφια σου, ο καλύτερος εγγονός, ο καλύτερος σύντροφος για την κοπέλα σου.
Από μικρός ονειρευόσουν να γίνουν πιλότος λάτρευες την ταχύτητα, τα αυτοκίνητα, τις μηχανές, τα αεροπλάνα, έγινες ο Ίκαρος της καρδιάς μας. Όλη η Ελλάδα βλέπει το πρόσωπο σου και φωνάζει ΑΘΑΝΑΤΟΣ.
Για μένα, ήσουν, είσαι και θα είσαι το παιδί μου. Ο άγγελος μου… Πόσο περήφανη με είχες κάνεις και πόσο θα μου λείψεις…
Θα αφιερώσω δυο στίχους στον Μάριο, στον Στάθη, σε όλους τους πιλότους που χάθηκαν και κυρίως σε όλους τους πιλότους που συνεχίζουν να πετούν.
Ο αετός πεθαίνει στον αέρα, ελεύθερος και δυνατός, της απονιάς όταν τον βρει η σφαίρα, τον αγκαλιάζει ο ουρανός.
Καλό Παράδεισο, αστέρι μου. Όσο αναπνέω, δεν θα σε ξεχάσω ποτέ.
Μάριος – Μιχαήλ Τουρούτσικας. Πέθανε υπέρ Πατρίδος. Αθάνατος».
Στην Εξόδιο Ακολουθία του Μάριου, στο Ναό Προφήτη Ηλία, ο πατέρας του, Κώστας είπε: «Πώς ένας αθυρόστομος σαν και μένα γέννησε ένα παιδί σαν τον Μάριο; Ως φαρμακοποιός πιστεύω ότι ήταν ένα λάθος στο DNA, δεν μπορώ να το εξηγήσω αλλιώς. Ο Μάριος σαν νέος άνθρωπος είχε καταφέρει να εκμηδενίσει το εγώ του. Το είχε σβήσει από το λεξιλόγιό του. Υπήρχε μόνο το εσείς. Δεν ήθελε να πάει ταξίδια στο εξωτερικό. Πέρσι μου ζήτησε να πάμε στις ΗΠΑ για τον αδερφό του. Όπως μου έλεγε όταν τον ρωτούσα για τον μισθό του μου έλεγε η Ελλάδα δεν χρωστάει, εγώ της χρωστάω. Πέθανε νωρίς, αλλά γεμάτος Ελλάδα».