Την τιμωρία της διευθύντριας και του σχολείου που δεν έκαναν το παραμικρό για να σταματήσουν το μπούλινγκ στην κόρη του, όπως και του μαθητή που το διέπραττε, ζητά ο 55χρονος πατέρας του κοριτσιού που έχει πέσει θύμα μπούλιγκ.
«Μου κατέστρεψαν το παιδί μου, πως θα αντέξουν να μας κοιτάξουν στο δικαστήριο, τι θα πουν στο δικαστή;», είπε στο GrTimes και πρόσθεσε ότι «δεν θα ησυχάσω αν δεν τιμωρηθούν».
Τέσσερα χρόνια μετά από όσα βίωσε ως μαθήτρια γυμνασίου, η μαθήτρια προσπαθεί να σταθεί στα πόδια της με πολλές δυσκολίες και σωρεία ψυχολογικών τραυμάτων και πληγών που δεν επούλωσε ο χρόνος, όπως λέει χαρακτηριστικά ο πατέρας της.
Όπως είπε ο πατέρας της μαθήτριας, η κατάσταση άλλαξε δραματικά όταν το κορίτσι θα τελείωνε το γυμνάσιο και θα πήγαινε στο Λύκειο.
«Πάθαινε κρίσεις πανικού, έκλαιγε χωρίς λόγο, απομονωνόταν. Καταλάβαμε ότι η κατάσταση είχε σοβαρέψει πολύ. Πήγαμε σε ειδικό σε ψυχολόγο… Το παιδί είχε πια έναν νέο εφιάλτη να αντιμετωπίσει και αυτός ήταν το παρελθόν και όλα όσα είχε βιώσει. Δεν κατάφερε να τα ξεπεράσει ποτέ. Ποτέ. Έτσι φτάσαμε σήμερα να αντιμετωπίζει σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα. Δίνει τον αγώνα της. Προσπαθεί. Και εμείς είμαστε συνεχώς κοντά της. Κάνουμε υπομονή μέχρι τη στιγμή της εκδίκασης της υπόθεσης. Το μόνο που θέλω είναι να τιμωρηθούν και η διευθύντρια και ο συμμαθητής της κόρης μου και να μην υπάρξει άλλο θύμα όπως το δικό μου παιδί», είπε.
«Αισθάνομαι ότι δεν αντέχω άλλο. Νιώθω πως έχω φτάσει στα όριά μου. Βλέπω την κόρη μου κάθε μέρα να “χάνεται”», λέει και περιγράφει τις δυσκολίες για να αποκτήσουν την κόρη τους.
Η κόρη του «είναι βυθισμένη συνεχώς στις σκέψεις της. Αποφεύγει να βγαίνει, φυσικά ούτε λόγος για κοινωνικές επαφές, αποφεύγει τους πάντες. Η κατάστασή της επιδεινώνεται συνέχεια. Μοιάζει σαν να μην μπορεί να ξεφύγει από το παρελθόν».
«Φανταστείτε τι έχει ζήσει αυτό το πλάσμα. Κοροϊδίες, βρισιές, διασυρμό. Κάθομαι και σκέφτομαι τι ψυχή είχε αυτό το παιδί ο συμμαθητής της, τι αρχές είχε από το σπίτι του, δεν ξέρω δεν μπορώ να βρω απαντήσεις… Φταίνε και οι γονείς. Γιατί όταν τους τα είπαμε, τι είχε γίνει, δεν είδα και καμία διάθεση να κάνουν κάτι, να τον συνετίσουν
Μπήκαν ποτέ στη θέση μας, μπήκαν έστω στον κόπο να αναρωτηθούν πως ζει η οικογένειά μου εδώ και τέσσερα χρόνια μετά από αυτό που βίωσε η κόρη μας, το μπούλινγκ που υπέστη από το γιο τους; Η ζωή του συμμαθητή της, όπως μαθαίνω, συνεχίστηκε κανονικά, τελείωσε και το σχολείο ετοιμάζεται και για σπουδές… Η δική μου η κόρη όμως μαραζώνει μέρα με τη μέρα. Δεν είχε όνειρα το δικό μου το κορίτσι; Είχε. Δεν είναι άδικο που σήμερα είναι σε αυτή την απελπιστική κατάσταση;», αναρωτιέται ο πατέρας της μαθήτριας και ξεσπά σε κλάματα.
«Θυμάμαι πώς είχε έρθει σπίτι εκείνη τη μέρα», καταλήγει.
«Φαινόταν στα χαμένα, τα μάτια της κατακόκκινα από τα κλάματα και η τσαντα της σκισμένη. Την ρωτάω τι έχεις παιδί μου, τι έχει γίνει και μου τα λέει όλα. Δεν χάσαμε χρόνο, πήγαμε κατευθείαν να μιλήσουμε με την διευθύντρια του σχολείου. Ξέρετε επί της ουσίας τι έκανε; Το αποσιώπησε. Αυτό έκανε. Δεν έκανε το παραμικρό. έχει τεράστιο μερίδιο ευθύνης. Τεράστιο. έπρεπε να προστατέψει το παιδί μου, τη μαθήτρια που φοιτούσε στο σχολείο και δεν έκανε το παραμικρό. Στην αρχή θεωρήσαμε πως ότι έγινε, έγινε και πως θα πάμε παρακάτω, κυρίως η κόρη μας. Όμως δυστυχώς δεν έγιναν έτσι τα πράγματα».
Πηγή: GrTimes