Η 14η γυναικοκτονία στην Ελλάδα έγινε στη Θεσσαλονίκη. Θύμα μια 48χρονη γυναίκα και δράστης ο 49χρονος σύζυγος της. Την κατακρεούργησε με 23 μαχαιριές αποφάνθηκε ο εισαγγελέας και μετά είπε στους αστυνομικούς «παιδιά σκότωσα τη γυναίκα μου».
Σύμφωνα με τα όσα λέει ο 20χρονος γιος του που μίλησε στον Alpha, ο πατέρας του αντιμετώπιζε έντονα ψυχολογικά προβλήματα εδώ και χρόνια αλλά η ψυχική νόσος από την οποία έπασχε, είχε υποτροπιάσει τους τελευταίους 3 μήνες.
«Είναι 20 χρόνια σχιζοφρενής και τους τελευταίους τρεις μήνες είχε υποτροπή. Ο άνθρωπος ήταν εκτός τόπου και χρόνου. Ο πατέρας μου έχει πάει και έχει πει ότι η Ντεμέκ, η μάνα μου, τον απατάει. Δεν ξέρω τι τρέλα έχει στο μυαλό του, αλλά δεν περίμενα να φτάσει σ’ αυτό το σημείο… Έγινε ό,τι έγινε» είπε ο 20χρονος και συνέχισε λέγοντας ότι ο πατέρας του «Ήταν εκτός τόπου και χρόνου, ήταν βίαιος».
Ενώ για τον ισχυρισμό του δράστη ότι το θύμα τον απατούσε ο 20χρονος γιος είπε πως κάτι τέτοιο δεν συνέβαινε. Μάλιστα είπε ότι ο ίδιος είχε ζητήσει τον εγκλεισμό του πατέρα του σε ίδρυμα: «Τον έχω πάει δύο φορές με εισαγγελική… τέτοιο… Ήταν τόσο άρρωστος, τα τελευταία δύο χρόνια ήταν πολύ χάλια. Τους κρατάνε, τους επαναφέρουν και μετά τους βγάζουν. Έχει νοσηλευτεί δύο φορές, για δέκα ημέρες».
«Ήταν βίαιος. Η ζωή της μητέρας μου ήταν μαρτύριο»
Αναφερόμενος στην μητέρα του ο 20χρονος είπε ότι η ζωή της «ήταν πολύ χάλια. Μαρτύριο κάθε μέρα, ρε φίλε. Το ίδιο και εγώ. Απλά μπροστά μου ήταν πιο κύριος ρε παιδί μου γι’ αυτό και έκανε ό,τι έκανε, όταν έφυγα. Τον έβλεπα πάντα σαν άρρωστο και συγχωρούσα οτιδήποτε και αν έκανε, αλλά τώρα αυτό εδώ πέρα… τέλος πάντων…»
Και στη συνέχεια τόνισε για τον δράστη πατέρα του: «Πάντα σαν άρρωστο τον έβλεπα… Ήταν βίαιος… Με όλους ρε φίλε ήταν βίαιος, αλλά με εμένα λίγο πιο πολύ κρατιόταν, ξέρετε, με τη γυναίκα λίγο… Εν πάση περιπτώσει εγώ αυτό που θέλω να ακουστεί είναι ότι ήταν εκτός τόπου και χρόνου, εντελώς τρελός και όλα αυτά που λέει περί απάτης, ότι τον απατούσε και τα λοιπά, όλα αυτά ήταν στο μυαλό του. Αυτός πήγε εκεί πέρα ψύχραιμος πιστεύοντας ότι κάνει το σωστό, δηλαδή είναι εκτός τόπου και χρόνου. Εγώ θέλω να γίνει καλά, να καταλάβει λίγο τι έχει κάνει. Το κράτος δεν προστατεύει σε τέτοια πράγματα γιατί δεν μπορεί να είναι μέσα στο σπίτι σου, το καταλαβαίνω, δεν ρίχνω ευθύνες. Εννοείται λάμβανε αγωγή, αλλά δεν τον βοηθούσε… δεν…»