Αντώνης Χρυσουλάκης
Τα Αναφιώτικα είναι μια μικροσκοπική γειτονία, η οποία βρίσκεται δίπλα από την Πλάκα και ακριβώς κάτω από την Ακρόπολη. Είναι μια από τις πιο ιδιαίτερες γειτονιές της Αθήνας και αρκετά συχνά παραβλέπεται από τους επισκέπτες της πόλη και από μερικούς κατοίκους της. Ο επισκέπτης μόλις εισέλθει μέσα σε αυτόν τον οικισμό θα μεταφερθεί άμεσα σε ένα νησί του Αιγαίου αφού τα σπίτια είναι κτισμένα με την Αιγαιοπελαγίτικη αρχιτεκτονική.
Με σημεία δροσιάς και τον ιερό βράχο ακριβώς από πάνω, τα Αναφιώτικα είναι το σπίτι για περίπου 60 ανθρώπους. Χτίστηκε τον 19ο αιώνα από εργάτες από το μικροσκοπικό νησί της Ανάφης στις Κυκλάδες. Το 1841, ο βασιλιάς Όθωνας Α‘ ενθάρρυνε τους εργάτες να έρθουν και να βοηθήσουν στη μετατροπή της νέας πρωτεύουσας της ανεξάρτητης Ελλάδας σε μια σύγχρονη μητρόπολη και στην ανακαίνιση του παλατιού του.
Ήρθαν τεχνίτες από το κυκλαδίτικο νησί της Ανάφης, μαζί με άλλους εργάτες από τις Κυκλάδες. Αφού εγκαταστάθηκαν στο βραχώδες έδαφος που βρισκόταν ακριβώς κάτω από τη βόρεια πλαγιά της Ακρόπολης, ανεγείροντας βιαστικά σπίτια που τους θύμιζαν τα πατρώα τους νησιά.
Το νησί της Αθήνας
Σύμφωνα με τα όσα έχουν γίνει γνωστά οι δύο πρώτοι κάτοικοι ήταν ο Γ. Δαμίγος, ξυλουργός και ο Μ. Σιγάλας, οικοδόμος. Μετά από ελάχιστο χρόνο άρχισαν να καταφθάνουν εκεί και εργάτες από άλλα κυκλαδίτικα νησιά, για να εργαστούν ως ξυλουργοί ή ακόμη και ως εργάτες πέτρας και μαρμάρου, σε μια ακόμη περίοδο ανοικοδόμησης κτιρίων στην Αθήνα, αλλά και στην επόμενη εποχή μετά το τέλος της βασιλείας του βασιλιά Όθωνα.
Η γειτονιά έχει μικρά, κυβικά σπίτια και στενά δρομάκια που συχνά καταλήγουν σε σκάλες ή και αδιέξοδα σε βεράντες, μέρη για να καθίσετε και να απολαύσετε τη νυχτερινή θέα της πόλης.
Στα Αναφιώτικα βρίσκεται η εκκλησία του Παναγίου Τάφου (η Μονή του Παναγίου Τάφου) που ανήκει στην Αδελφότητα του Παναγίου Τάφου στην Ιερουσαλήμ. Πρόκειται για μια εκκλησία χαρακτηριστική της οθωμανικής περιόδου η οποία χτίστηκε στις αρχές του 17ου αιώνα και είναι αφιερωμένη στους Αγίους Αναργύρους. Η εκκλησία παίζει εξέχοντα ρόλο στους εορτασμούς του Πάσχα, καθώς εκεί φτάνει για πρώτη φορά το Άγιο Φως από τα Ιεροσόλυμα το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου.
Υπάρχει επίσης ο Άγιος Νικόλαος Ραγκαβάς, μια εκκλησία του 11ου αιώνα που θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα βυζαντινά μνημεία της πόλης και από την οποία έχει υπέροχη θέα της Αθήνας και του λόφου του Λυκαβηττού.
Η συνεχόμενη εξέλιξη μέσα στον χρόνο
Το 1922 εγκαταστάθηκαν εδώ και μετανάστες από τη Μικρά Ανατολή, αλλάζοντας τον πληθυσμό που μέχρι τότε προερχόταν μόνο από τα κυκλαδίτικα νησιά. Το 1950, μέρος αυτής της γειτονιάς καταστράφηκε για αρχαιολογικές έρευνες και το 1970 το κράτος άρχισε να αγοράζει τα σπίτια.
Σήμερα, τα Αναφιώτικα διατηρούν τη γοητεία των απλών, ασβεστωμένων κτιρίων του νησιού της Ανάφης με πανέμορφα χρωματιστά λουλούδια, πήλινες γλάστρες και γάτες που λιάζονται και προσπαθούν να «κλέψουν» κάποιο χάδι των περαστικών. Έχουν απομείνει περίπου 45 σπίτια. Χαρακτηριστικό της γειτονιάς είναι επίσης ότι τα δρομάκια από τη Στράτωνος μέχρι το βράχο της Ακρόπολης δεν έχουν όνομα.
Η καλύτερη θέα της γειτονιάς
Εάν ψάχνεις να βρεις την καλύτερη θέα της Αθήνας, τότε πρέπει να αναζητήσεις το σπίτι με το νούμερο 34. Κάτσε στο πεζούλι και απόλαυσε την πρωτεύουσα να ξεχύνεται μπροστά σου.
