Η Γαλλία, η Ισπανία και η Πορτογαλία θα συζητήσουν σήμερα, για πρώτη φορά με λεπτομέρειες, το σχέδιό τους για τη δημιουργία ενός αγωγού μεταφοράς «πράσινου» υδρογόνου από την ιβηρική χερσόνησο προς τη Γαλλία και την υπόλοιπη Ευρώπη.
Ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν και οι πρωθυπουργοί της Ισπανίας και της Πορτογαλίας Πέδρο Σάντσεθ και Αντόνιο Κόστα, θα συναντηθούν το μεσημέρι στο περιθώριο της συνόδου κορυφής των χωρών του νότου της ΕΕ (EUMED) για να οριστικοποιήσουν τον οδικό χάρτη του έργου αυτού, το οποίο ανακοινώθηκε στις 20 Οκτωβρίου στη διάρκεια της ευρωπαϊκής συνόδου.
Αυτός ο υποθαλάσσιος αγωγός θα επιτρέπει τη μεταφορά «πράσινου» — διότι θα παράγεται από ηλεκτρική ενέργεια από ανανεώσιμες πηγές– υδρογόνου από την ιβηρική χερσόνησο, η οποία φιλοδοξεί να αναχθεί σε πρωταθλήτρια αυτής της ενέργειας του μέλλοντος, προς τη Γαλλία και τις χώρες της βόρειας ΕΕ.
Ο αγωγός «H2Med» ή «BarMar»
Ο αγωγός έχει ονομαστεί «H2Med» ή «BarMar» – από την πρώτη συλλαβή των πόλεων Βαρκελώνη (Barcelona) και Μασσαλία (Marseille)– τις οποίες θα συνδέει ο αγωγός.
Πρόκειται να αντικαταστήσει τον “MidCat”, που ξεκίνησε το 2003 για να ενώσει τα δίκτυα αερίου της Γαλλίας και της Ισπανίας μέσω των Πυρηναίων, αλλά τελικά εγκαταλείφθηκε καθώς δεν υπήρχε οικονομικό ενδιαφέρον, ενώ είχε προκαλέσει την αντίδραση των οικολόγων και του Παρισιού.
Τι θα συζητήσουν οι τρεις χώρες
Τώρα που οι πρώτες έρευνες έχουν γίνει από τον Οκτώβριο «οι υπουργοί Ενέργειας των τριών χωρών ή εκπρόσωποί τους θα βρεθούν εκεί για να παρουσιάσουν τα πρώτα συμπεράσματα για τη μελέτη σκοπιμότητας της υποδομής, για τη χρηματοδότησή της και ένα προσχέδιο», επεσήμανε πηγή της γαλλικής προεδρίας.
Αρχικά στόχος του αγωγού αυτού ήταν η μεταφορά αερίου από την ιβηρική χερσόνησο προς την υπόλοιπη ΕΕ προκειμένου να μειωθεί η εξάρτησή της από το ρωσικό φυσικό αέριο. Τελικά ο H2Med θα χρησιμεύσει για τη μεταφορά υδρογόνου, σύμφωνα με πηγές της ισπανικής κυβέρνησης. Και αυτό προκειμένου να πειστεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή – η πρόεδρος της οποίας Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν θα βρίσκεται στο Αλικάντε—να χαρακτηρίσει το έργο «κοινού ενδιαφέροντος» και να χρηματοδοτήσει μέρος του με κοινοτικούς πόρους.